Μείναμε χωρίς μύθους και ήρωες. Για πρώτη φορά στην ιστορία, δεν έχουμε μία αληθινή θέαση του κόσμου.
Άρθρο του Marcello Veneziani
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου
 |
| Ηρακλής, Νέσσος & Δηιάνειρα, G.Diziani |
Το όραμα του κόσμου λειτουργεί ως μοντέλο, θεμελιωτική ιδέα, κοινοτική αναφορά και προσανατολισμός για τη ζωή. Αποτελεί το σημείο συνοχής κάθε πολιτισμού. Για πρώτη φορά στην ιστορία η κοινωνία μας φαίνεται να χαρακτηρίζεται από την απουσία ενός οράματος του κόσμου ή μάλλον για το ανάποδό του. Πράγματι, η παγκοσμιοποίηση είναι θέαση του κόσμου ως μια μηχανιστική διαδικασία, χωρίς ένα όραμα του συνόλου. Στο παρελθόν, μικροί κόσμοι τροφοδοτούνταν από μεγάλα οράματα του κόσμου. Αντιθέτως, ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος είναι τυφλός, στερημένος από ένα οργανικό όραμα. Η μεταφυσική αρχή του είναι η ελευθερία, ο ορίζοντας του είναι η τεχνική, το παράδειγμα του είναι η χρηματοπιστωτική αγορά, η κυρίαρχη ιδέα του είναι το άτομο, ανεξάρτητο από την κοινότητα στην οποία βρίσκεται. Η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία γυρίζει την πλάτη στον Πλάτωνα, απορρίπτει το όραμα, απορρίπτει έναν πατέρα ή ένα παράδειγμα, απορρίπτει έναν άξονα ή έναν κανόνα αναφοράς.
