Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ...

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Εστία, Σάββατο, 18 Αυγούστου.

Γράφει ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος

Δ.Μιχαλόπουλος

        ... Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Nicolae Iorga εἶχε πεῖ: «Τό Βυζάντιο μετά τό Βυζάντιο». (Byzance après Byzance.) Τό κλειδί γιά τήν κατανόηση καί τῶν δύο -φαινομενικῶς- παραδόξων;  Οἱ Φαναριῶτες! Τἰ ἄλλο;

         Νά μή τούς ξέρετε ἀποκλείεται. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα τούς γνωρίζει. Τά συναισθήματα μάλιστα  ἐπί τῷ ἀκούσματι τοῦ ὅρου εἶναι διαχρονικῶς κοινά: Ὅλοι δυσπιστοῦσαν καί δυσπιστοῦν ἀπέναντί τους καί ὅλοι ἔσπευδαν καί σπεύδουν  νά ἀποσιωπήσουν τήν δυσπιστία τους ἀφ’ἑνός καί, ἀφ’ἑτέρου, νά ἐξάρουν τή συμβολή τους στήν πολιτική καί πολιτιστική ἐξέλιξη τῶν Βαλκανίων γενικῶς καί τῆς Ἑλλάδας ἰδιαιτέρως. Ὁπότε τό ἐρώτημα πού ἀμειλίκτως ἀναδύεται εἶναι  τό ἑξῆς: Μά τί τελικῶς ὑπῆρξαν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι;

             Λοιπόν, λόγος ἀνησυχίας πιά δέν ὑφίσταται· ἡ ἀπάντηση ὑπάρχει: Ἐμπεριέχεται στή θαυμάσια ἀγγλική μετάφραση καί ἔκδοση τοῦ -γραμμένου κατά τό 1785- θεατρικοῦ ἔργου τοῦ Γεωργίου Ν. Σούτσου Ἀλεξανδρόβοδας ὁ ἀσυνείδητος, ἀπό τήν κα. Ἄννα Σταυρακοπούλου.

 Ἡ μεταφράστρια-ἐκδότρια τοῦ ἐν λόγῳ ἔργου εἶναι καθηγήτρια τοῦ τμήματος Θεάτρου τῆς Σχολῆς Καλῶν Τεχνῶν τοῦ  Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί ὑποδιευθύντρια τοῦ Ἱδρύματος Ὠνάση στίς Η.Π.Α. Τὸ ἔργο της κυκλοφορήθηκε ἀπό τόν ἐκδοτικό Οἶκο Isis, στήν Κωνσταντινούπολη. (Georgios N. Soutsos, Alexandrovodas the Unscrupulous [1785], 2012, 123 σελ. [μέ γλωσσάρι, εὑρετήριο καί βιβλιογραφία].)

Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Καλούμε τους φίλους του Θεόδοτου να διαβάσουν με μεγάλη προσοχή το παρακάτω αποφασιστικού ενδιαφέροντος άρθρο. Και επειδή σε αυτό γίνεται λόγος για τον «ρατσισμό» και άλλα δημοκρατικά παραφερνάλια, ο Θεόδοτος προχωράει στη διατύπωση του ακόλουθου συλλογισμού: Ο «ρατσισμός» έχει τεθεί κυριολεκτικώς εκτός νόμου λόγω «νόμου» που συνέταξε ο Χάρης Καστανίδης (βουλευτής του ΠΑΣΟΚ από τη Θεσσαλονίκη). Κανείς δεν έχει, έως τώρα, επισημάνει τις ευθύνες, ποινικές και άλλες, τις οποίες μπορεί να επισύρει η σύνταξη και υπερψήφιση αυτού του νόμου σε βάρος αυτού  που τον συνέταξε και εκείνων που τον υπερψήφισαν. Και τούτο, διότι ο ρατσισμός αποτελεί θέμα καθαρώς επιστημονικό. Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι, έως τώρα, δεν έχει αποδειχτεί ότι είναι σφαλερός. Με άλλα λόγια, δεν υφίσταται επιστημονικού χαρακτήρα άρθρο, μονογραφία, βιβλίο ή ό,τι άλλο επιθυμείτε που να αποδεικνύει πως οι ρατσιστικές/φυλετικές θεωρίες είναι λάθος.   Με ποιο δικαίωμα λοιπόν ένα Κράτος (έστω και το τωρινό «ελληνικό») προκαταλαμβάνει την επιστήμη και θέτει νομικούς φραγμούς στην ανάπτυξη και διάχυση της επιστημονικής γνώσης; Να γιατί ο Θεόδοτος φρονεί ότι τόσο ο Χ. Καστανίδης όσο και όλοι οι άλλοι που τον υποστήριξαν πρέπει να λογοδοτήσουν δικονομικώς.

                                                                                                                                   

                                                                                                                                                     Θεόδοτος

Γράφει ο Θεόδωρος   Λάσκαρης

Robert Bernstein

Θα έχετε ίσως αντιληφθεί ότι, αυτήν την περίοδο, δύο διεθνείς οργανώσεις, το «Ηuman rights watch» (Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) και η  «Διεθνής Αμνηστία» είναι πολύ απασχολημένες με δύο χώρες: την Ελλάδα και τη Ρωσία. Μόλις άρχισε στην χώρα μας η επιχείρηση για τον έλεγχο των μεταναστών, αυτές οι δύο οργανώσεις ξεκίνησαν τον ψυχολογικό πόλεμο με ανακοινώσεις όπως οι ακόλουθες: « Ο «Ξένιος Ζευς» τροφοδοτεί ρατσισμό και ξενοφοβία»,«Μίσος στους δρόμους της Ελλάδας» και άλλα παρόμοια. Είχαν μάλιστα το θράσος να ζητήσουν να σταματήσει η επιχείρηση «Ξένιος Ζευς». Στη δε  Ρωσία, μετά την καταδίκη του μουσικού συγκροτήματος, του οποίου το όνομα υποδηλώνει την κατάσταση που αυτό επιδιώκει να δημιουργήσει στην Ρωσία, μετά λοιπόν την καταδίκη του εν λόγω συγκροτήματος για προσβολή του θρησκευτικού συναισθήματος και αλητεία, αυτές οι δύο οργανώσεις ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών, διότι «εμποδίζεται η ελεύθερη έκφραση της γνώμης στην Ρωσία.» Η Διεθνής Αμνηστία έχει χαρακτηρίσει τις γυναίκες «φυλακισμένες συνείδησης», επισημαίνοντας ότι κρατούνται απλώς και μόνο επειδή άσκησαν το δικαίωμά τους στην ελευθερία του λόγου, ενώ επισημαίνει ότι «έχουν εκφράσει τις απόψεις τους ειρηνικά». Η μη κυβερνητική οργάνωση ζήτησε από τη ρωσική κυβέρνηση να απελευθερώσει τα μέλη των Pussy Riot «χωρίς όρους». Αμέσως θέτουμε ένα ερώτημα: Δεν είναι παράξενο που κανένα κόμμα ή οργάνωση της «αντί-ιμπεριαλιστικής αριστεράς», δεν βγήκε να καταγγείλει το ρόλο αυτών των οργανώσεων και ακόμη πιο σημαντικό, να αποκαλύψει τους ιδρυτές τους;

ΤΟ ΕΦΕΥΡΗΜA ΤΗΣ ‹‹ΠΡΟΟΔΟΥ››

Και επειδή υπάρχουν και στις μέρες μας διάφοροι που ακόμα «θαυμάζουν» τον Πικάσο, τον Σαγκάλ και τον Καντίνσκυ...

                          

Γράφει ο Αναστάσιος  Γιαννάς

«Της αριστεράς και της προόδου». Ασφαλώς θα το έχετε ακούσει το σλόγκαν. Η έννοια που  εκφράζει είναι πολύ παλιά ξέρετε. Έγινε ευρύτερα γνωστή στις ημέρες της Γαλλικής Επανάστασης, όταν στο café του  Palais  Royal  συγκεντρώνονταν οι φωτισμένοι μασόνοι για να προετοιμάσουν την...επέλαση της προόδου. Όμως αυτή η έννοια [της προόδου] εμφανίστηκε ακόμη πιο νωρίς. Δηλαδή στις απαρχές της νεωτερικής εποχής, μεταξύ του 1600 και 1700, όταν ο γνωστικισμός, υπό την μορφή του προτεσταντισμού και αργότερα του διαφωτισμού, άρχισε να εξαπλώνεται στην Ευρώπη. Στην αρχαιότητα αυτή η έννοια δεν υπήρχε. Η ιδέα των αρχαίων για την πνευματική εξέλιξη σε σχέση με το πέρασμα του χρόνου, ήταν το ακριβώς αντίθετο της προόδου: Ας θυμηθούμε τις πέντε εποχές του Ησίοδου, που ξεκινώντας από την χρυσή εποχή της πνευματικής τελειότητας, αρχίζει μία διαδοχική παρακμή με την έλευση των εποχών του αργύρου, του χαλκού, της εποχής των ηρώων  και στο τέλος, της εποχής του σιδήρου. Αλλά και η  χριστιανική ιδέα για την εξέλιξη του κόσμου  είναι αρνητική: Ο κόσμος οδεύει προς την καταστροφή και την έλευση του αντίχριστου. (Οι αρχαίοι είχαν μία κυκλική αντίληψη του χρόνου, ενώ ο Χριστιανισμός μία γραμμική). Πρόοδος λοιπόν! Όπως είχε πει ένας Ιταλός σκηνοθέτης: Η αναμονή καλύτερων εποχών που δεν θα έλθουν ποτέ. Εν ολίγοις , η ιδέα της ‹‹προόδου ›› δημιουργήθηκε και προπαγανδίστηκε για δύο βασικούς λόγους :

Α)Αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της γνωστικής προσπάθειας για την αυτοθέωση του ανθρώπου και την απεξάρτησή του από τον Θεό της δημιουργίας.

Β) Ήταν ένα καλό προπαγανδιστικό σλόγκαν για να υπονοηθεί, ότι η αρχαιότητα και ο μεσαίωνας, ήταν ξεπερασμένες εποχές  εν σχέση με τις  μελλοντικές,  που θα έφερναν μία ανώτερη πνευματικότητα. Σκεφτήκαμε λοιπόν , να δείξουμε με τον δικό μας τρόπο, το πόσο ανώτερη ήταν αυτή η πνευματικότητα της σύγχρονης  προοδευτικής εποχής. Είναι γενικά αποδεκτό, ότι η τέχνη αντανακλά το πνεύμα που επικρατεί (ή προετοιμάζεται για να επικρατήσει) σε μια ορισμένη εποχή. Έτσι, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε μία μικρή έκθεση αντιπροσωπευτικών ζωγραφικών έργων, που ξεκινούν από το 1550 και φθάνουν  μέχρι σήμερα. Την αρχαία Ελληνική και βυζαντινή τέχνη τις παραλείπουμε γιατί είναι γνωστές σε όλους. Παρατηρήστε λοιπόν αυτή την «προοδευτική» στον χρόνο παρουσίαση των έργων, και θα διαπιστώσετε μία ριζική αλλαγή πνεύματος, λίγο πριν τις αρχές του 1900.

ΤΟ ΝΕΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Γράφει ο  L.V.F.

Δεν ξέρω κατά πόσον, φίλοι αγαπημένοι του Θεόδοτού μας, το πήρατε χαμπάρι κάτω στη γλυκειά Πατρίδα, αλλά παραμονές του Δεκαπενταύγουστου το δημοκρατικό μας πολίτευμα προσέφερε, σε παγκόσμια κλίμακα πια, και νέα απόδειξη του πνευματικού/ διανοητικού επιπέδου των εκλεκτών στελεχών του. Κορυφαίος κυβερνητικός παράγων, που «περιοδεύει» στην εκλογική του περιφέρεια, για να διαπιστώσει κατά πόσον υπάρχουν ακόμα διανοητικώς ελλιπείς, ικανοί να πιστέψουν όσα αυτός κι οι όμοιοί του συνεχίζουν να «υπόσχονται», είπε (εάν άκουσα σωστά και εφόσον ορθώς μεταδόθηκε) το εξής καταπληκτικό και ανεπανάληπτο:

         

Περάσαμε πολύ δύσκολα. Αλλά με τη βοήθεια της Παναγιάς θα έχουμε ακόμα χειρότερα!

Με λίγα λόγια, το άτομον δεν είναι σε θέση να πει δυο σωστές κουβέντες σε Νέα Ελληνικά. Και πώς να είναι δηλαδή; Σε αστεία «σχολή»  αμερικανικού πανεπιστήμιου έχει «σπουδάσει» ο ενλόγω, φαιδρά πράγματα έμαθε κατά τα έτη των «σπουδών» του  και... αυτά έμαθε, αυτά λέει. 

ΥΠΟΒΟΛΕΣ ΨΥΧΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

Γράφει ο Θεόδωρος  Λάσκαρης

 

Υπνωτιστής του 18 αιώνα επί το έργον

Υπάρχει η αντίληψη ότι τα διάφορα πολιτικά και κοινωνικά ρεύματα δημιουργούνται από κάποιους διανοούμενους, οι οποίοι επεξεργάζονται μία θεωρία και στη συνέχεια την προτείνουν σε ένα ακροατήριο, το οποίο, μετά από την εξέτασή της με λογικά και εμπειρικά κριτήρια, την αποδέχεται ή την απορρίπτει. Ακολούθως, εάν αυτή η θεωρία κριθεί θετικώς, θα βρεθούν εκείνα τα άτομα που θα δημιουργήσουν ένα κίνημα και μετά ένα κόμμα ή, ακόμη, θα εξαπολύσουν και μία επανάσταση, που θα έχει σκοπό την εφαρμογή αυτής τής πολιτικοκοινωνικής θεωρίας. 

Μέγα λάθος. Δυστυχώς  τα πράγματα δεν ακολουθούν αυτήν τη διαδρομή. Οι γνωστοί-άγνωστοι των παρασκηνίων, αυτοί που  διαμορφώνουν το παγκόσμιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, έχουν ως πρωταρχικό τους όπλο, ως βασική τους στρατηγική  τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΨΥΧΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΣΟ ΣΤΙΣ ΜΑΖΕΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ. Γνωρίζουν, πράγματι, πολύ καλά πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος ψυχισμός, τις αδυναμίες του, τα πάθη του, τους φόβους του· γνωρίζουν  ότι ο μέσος άνθρωπος δεν κατευθύνεται από τη λογική και την εμπειρία, αλλά από τις συγκινήσεις του, τον εγωισμό  και τα ένστικτά του. Αυτά λοιπόν θα ερεθίσουν, κατά  πρώτο λόγο και με τον κατάλληλο τρόπο, και μετά θα αφήσουν τις ορδές των διανοουμένων να δημιουργήσουν θεωρίες, κινήματα, κόμματα. 

AΛΛ' ΟΥΔΕΝ ΕΡΠΕΙ ΨΕΥΔΟΣ ΕΙΣ ΓΗΡΑΣ ΧΡΟΝΟΥ

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Εστία, Σάββατο, 11 Αυγούστου.

                                                                                                                     

 

Γράφει ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος 

Ελευθέριος Βενιζέλος

«Τό Γενικό Ἐπιτελεῖο καί [γενικῶς] οἱ στρατιωτικοί στήν Ἑλλάδα δέν θέλουν πόλεμο, διότι εἶναι πεπεισμένοι ὅτι στίς δύο τελευταῖες ἐκστρατεῖες [τους] ὑπῆρξαν περισσότερο τυχεροί παρά ἄξιοι. Τή γνώμη αὐτήν [τή] συμμερίζεται καί ὁ Βασιλιάς. Παραλλήλως, βέβαια, [ὁ μονάρχης] ἐμφορεῖται [ὅσον ἀφορᾶ τή στάση του αὐτήν] καί ἀπό τούς δεσμούς του, δυναστικούς καί προσωπικούς, μέ τόν Αὐτοκράτορα τῆς Γερμανίας... Ὁ Βενιζέλος [ἀπό τήν ἄλλη πλευρά], ἔχοντας [ἁπλῶς] τήν ὑποστήριξη ἑνός [ἤδη] ἐξασθενημένου κόμματος, εἶναι ὁ μόνος πού ἀντιμετωπίζει τήν προοπτική τοῦ πολέμου. Οἱ στρατιωτικοί καί ὁ Βασιλιάς ὅμως ἔχουν τήν ὑποστήριξη, στήν κατά τοῦ Βενιζέλου ἀντίθεσή τους, τῶν ἀντιπάλων καί ἀνταγωνιστῶν αὐτοῦ τοῦ τελευταίου, οἱ ὁποῖοι εἶναι καί ἰσχυροί καί πολυάριθμοι. Δέν μπορεῖ, κατά συνέπεια, νά πιστέψη κανείς πώς ὁ Βενιζέλος εἶναι σέ θέση νά παρασύρη τήν Ἑλλάδα στόν πόλεμο.»

            Μετά ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς περικοπῆς αὐτῆς εὐλόγως διερωτᾶται κανείς τί περισσότερο θά μποροῦσε νά γραφῆ γιά τήν Ἑλληνική Ἱστορία κατά τή διάρκεια τῆς ταραχώδους δεύτερης δεκαετίας τοῦ Κ΄ αἰώνα. Μέσα σέ λίγες γραμμές, πράγματι, ἔχουν ἐπιτυχῶς ἐκτεθῆ καί ἀναλυθῆ σχεδόν τά πάντα· καί συγκεκριμένα:

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΑΝΕΦΙΚΤΟΥ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΦΙΚΤΟΥ

To παρόν κείμενο μας το έστειλε ένας καλός φίλος του μπλογκ από το Παρίσι. Αποτελεί μία ψυχολογική/ψυχοϊατρική προσπάθεια κατανόησης (και θεραπείας) των δεινών μέσα στα οποία  βωλοδέρνει η σημερινή Ελλάδα.

                                                                                                                                                               Θεόδοτος

Γράφει ο L.V.F.

       Οι απανταχού της Ευρώπης Εθνικοσιαλιστές υπήρξαν ανέκαθεν σαφείς: Πολιτική είναι η τέχνη του ανέφικτου. Αυτό, άλλωστε,  είναι αυταπόδεικτο: Την πολιτική τη χρειαζόμαστε, για να επιτευχθεί εκείνο που είναι ανέφικτο για εμάς, τα μεμονωμένα άτομα. Και τούτο, επειδή ό,τι είναι εφικτό το κατορθώνουμε και μόνοι μας. Ακριβώς εκείνο που δεν μπορούμε να κατορθώσουμε μόνοι μας το επιδιώκουμε μέσω της πολιτικής.

Raymond Aron

          Την -εμφανώς- ανόητη διατύπωση, πως πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, την είχε ξεφουρνίσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Πότε όμως; Όταν, αφού επιχείρησε να εγκαθιδρύσει, με τη βοήθεια του Στρατού, αυταρχικό καθεστώς στην Ελλάδα κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 και απέτυχε (επειδή κινήθηκε εναντίον του ο τότε βασιλιάς), έφυγε στο Παρίσι  και εκεί άρχισε εντατική εκπαίδευση και δια βίου μάθηση. Δάσκαλός του ήταν ο Raymond Aron, ιουδαίος φυσικά (τι άλλο θα ήταν;) ο οποίος υπήρξε και δάσκαλος του Henry Kissinger. Την πιάσατε τώρα την αόρατη γραμμή μεταξύ Kissinger και Καραμανλή; 

          Εσείς πάντως, εκεί στην Ελλάδα, πρέπει να ξέρετε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν πολύ πιο καλός και στοργικός μαθητής από τον Kissinger. Μόλις ο Raymond Aron χρειάστηκε να μπει σ’ένα νοσοκομείο στο Παρίσι, ο Καραμανλής (ο εθνάρχης ντε!) κάθε μέρα στο πλευρό του! Στο κρεβάτι ο Aron, στο προσκέφαλό του ο θεμελιωτής της Δημοκρατίας μας! Και να κάτι ανθοδέσμες τόσο μεγάλες (μετά συγχωρήσεως), ένα μέτρο η κάθε μια! Πολλή στοργή σας λέω! Ακόμα έχουν να το λένε εδώ, στο Παρίσι, πόσο καλός και επιμελής μαθητής του Aron ήταν ο εθνάρχης σας!

ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ...ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΕΟΙ

                

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

δημοκράτες στην συγχρονη Αθήνα

    Ο Πλάτων στο όγδοο βιβλίο της Πολιτείας, παρουσιάζει με έξοχο τρόπο τα παρακμιακά κοινωνικά φαινόμενα που δημιουργεί ο δημοκρατισμός. Αυτή η αναφορά του δεν είναι μόνον προϊόν του φιλοσοφικού του στοχασμού, αλλά  είναι και το αποτέλεσμα των διαπιστώσεών του πάνω στην Αθηναϊκή κοινωνία της εποχής του. Η περιγραφή του είναι τόσο επίκαιρη που επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο το  ότι τα ίδια αίτια οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στα ίδια αποτελέσματα.

«... Μετά περιφρονήσεως απέρριπταν την μετριοπάθεια, ως έλλειψη ανδρισμού [...] Την αυθάδεια αποκαλούν ευγενή ανατροφή και την αναρχία ελευθερία και την ασωτία μεγαλοσύνη και την αναισχυντία τόλμη[...] Ο Πατήρ έχει  συνηθίσει να κατέρχεται εις το επίπεδο των υιών του και να τους φοβάται και ο υιός να ίσταται εις το αυτό επίπεδο με τον πατέρα του, μη εντρεπόμενος, ουδέ φοβούμενος τους γονείς του[...] Ο διδάσκαλος φοβάται και κολακεύει τους μαθητές του και οι μαθητές περιφρονούν τους διδασκάλους και τους παιδαγωγούς τους [...] Ενώ οι γέροντες έρχονται στην ίδια θέση με τους νέους και όλο κάνουν αστεία και χαριεντισμούς, κατά μίμηση των νέων, για να μην δείχνουν ότι είναι αποκρουστικοί και αυταρχικοί[...] Όσο για τις γυναίκες παρ’ολίγο να ξεχάσουμε να πούμε πόση ισότητα και ελευθερία έχουν σε σχέση με τους άνδρες, όπως και οι άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες[...] Οι πολίτες εξάπτονται αν θιγούν εις το παραμικρό από την εξουσία, δεν έχουν καθόλου υπομονή[...] Γιατί στο τέλος ξέρεις γενικά πως ούτε τους γραπτούς νόμους  φροντίζουν ούτε τους άγραφους, για να μην υπάρχει σε καμία περίπτωση κανένας αφέντης πάνω από το κεφάλι τους....»         

H ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ.: ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗN ΨΥΧΟΙΣΤΟΡΙΑ

Γράφει ο Alex Synodinos

το αρχικό σήμα του κόμματος

        To ΛΑΟΣ υπήρξε ένα ενδιαφέρον φαινόμενο για την ελληνική πολιτική σκηνή, καθώς αποτελούσε το κατάλληλο μείγμα πολιτικών προσώπων και εμφανίστηκε στην ευνοϊκότερη στιγμή, ώστε να συγκροτήσει ένα σύγχρονο πατριωτικό κίνημα και ρεύμα. Δημιουργήθηκε στην ουσία, πράγματι, μετά το θέμα με τις ταυτότητες και σταδιακά απορρόφησε τον σκληρό πυρήνα αυτών που είχαν αγωνισθεί πλάι στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Είχε δικό του κανάλι και ραδιοφωνικό σταθμό, κάτι που του έδινε μια ανεξαρτησία από τα ΜΜΕ του καθεστώτος/συστήματος. Στέγασε όλο το πατριωτικό χώρο, από τους τρελλούς εψιλονιακούς μέχρι τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Είχε μια αισθητική γυφτομπαρόκ (λόγω του αρχηγού του), που όμως ωφέλησε αρχικά το κόμμα καθότι οι Έλληνες μας έχουν αποδείξει πως τέτοια αισθητική γουστάρουν κλπ. Το κόμμα ανέδιδε μια γενικότερη ιδεολογική απροσδιοριστία, οπότε είτε ήσουν βασιλικός, είτε εθνικιστής, είτε εθνικοσοσιαλιστής, είτε απλός πατριώτης με παρελθόν στην αριστερά είχες την εντύπωση πως μπορούσες άνετα να ενταχθείς σε αυτό. Στους λόγους του ο αρχηγός έβαζε ολίγον κατά των Εβραίων, ολίγον κατά των Αμερικανών, μια υποψία Κωνσταντινούπολη, μια γερή δόση Μεγαλέξανδρο και  Έσεται Ημαρ - και όλοι οι καλοί χωράνε!

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ

Καλούμε τους φίλους και αναγνώστες του Θεόδοτου να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στο παρακάτω κείμενο. Και τούτο, διότι ο Φρόϋντ και όλα τα σχετικά παραφερνάλια αποτελούν βασικό στήριγμα της εξαθλίωσης που βιώνουμε σήμερα. Εάν αυτός και οι όμοιοί του ονειρεύονταν τη... μητέρα τους στις ονειρικές τους φαντασιώσεις, το πρόβλημα ήταν δικό τους και τον λόγο είχε ο ψυχίατρος ή (γιατί όχι;) ο χωροφύλακας. Κατά ποία λογική πρέπει σήμερα να διαλυθούν τα πάντα, επειδή όλοι αυτοί είχαν (και έχουν) τέτοιου είδους ονειρώξεις;

                                                                                                                                                                Θεόδοτος

Γράφει ο  Αναστάσιος   Γιαννάς       

     Έχει επικρατήσει η εσφαλμένη άποψη, ότι η ανακάλυψη της ασυνείδητης νοητικής δραστηριότητας, οφείλεται στην ψυχιατρική έρευνα του 19ου αιώνα. Στην πραγματικότητα, η ψυχιατρική επιστήμη έφθασε σε αυτή την «ανακάλυψη» τελευταία. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι αλλά και οι ασκητές του Ορθόδοξου Χριστιανικού Μυστικισμού, γνώριζαν στην εντέλεια τους μηχανισμούς των ασυνειδήτων λειτουργιών. Προτού να  αναφερθούμε διεξοδικά στα ευρήματά τους, αξίζει τον κόπο να υπενθυμίσουμε τους τρεις βασικούς χώρους ή πεδία της ψυχό-νοητικής οντότητας (σύμφωνα με το Φροϋδικό μοντέλο): Α) Το Εγώ : Διέπεται από την αρχή της πραγματικότητας και σκοπός του είναι να ικανοποιήσει ή να ελέγξει τις επιθυμίες τού Εκείνου λαμβάνοντας υπόψιν τους περιορισμούς της πραγματικότητας. Β) Το Εκείνο: Είναι ο  υπόγειος και απρόσιτος ψυχικός χώρος των ενστίκτων και των επιθυμιών. Αναζητά την ικανοποίηση χωρίς φραγμούς. Γ) Το Υπερεγώ: Αποτελεί την ηθική συνείδηση του ατόμου. Είναι εκείνο το ψυχικό μέρος στο οποίο υπάρχουν οι απαγορεύσεις και οι ηθικοί κανόνες ή νόμοι, που δημιουργεί ο κάθε πολιτισμός.