ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΕΝΑ: Η ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ & Η ΑΠΟΒΑΣΗ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Θεωρούμε πως το παρόν άρθρο του M.Blondet θα πρέπει να διαβαστεί με προσοχή από τους αναγνώστες μας καθότι αποκαλύπτει μια άγνωστη πτυχή της συμμαχικής δραστηριότητας στον Β'ΠΠ.  Eπιπρόσθετα αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε και ένα περιεκτικό σχόλιο περί της Απόβασης της Νορμανδίας από τον αρθρογράφο μας Alex Synodinos, το οποίο και ακολουθεί.

Η ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 

Άρθρο του M. Blondet 

Μετάφραση –επιμέλεια Ιωάνης Αυξεντίου

«Η απόβαση της 6ης Ιουνίου υπήρξε μία υπόθεση των Αγγλοσαξόνων, από την οποία η Γαλλία αποκλείστηκε. Ήταν απολύτως αποφασισμένοι να εγκατασταθούν στην Γαλλία σαν να επρόκειτο περί εχθρικού εδάφους! Όπως έκαναν στην Ιταλία, και όπως ετοιμαζόντουσαν να κάνουν στην Γερμανία! Και εσείς θέλετε να πάω να τιμήσω την απόβαση τους, η οποία δεν ήταν παρά το προοίμιο μίας δεύτερης κατοχής  της χώρας; Όχι, έμενα να μην με υπολογίζετε!»

Αυτές οι φράσεις δεν ελέχθησαν από την Marine Le Pen, ούτε από κάποιον βετεράνο φιλοναζιστή ή από  κάποιον παλαιό οπαδό του φασισμού. Είναι οι φράσεις με τις οποίες ο στρατηγός De Gaulle –ο αρχηγός της Γαλλικής αντίστασης-αρνήθηκε να παραστεί στους εορτασμούς της 20ης επετείου της  D-day στην Νορμανδία.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗN ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

Το εισαγωγικό σημείωμα που ακολουθεί, ισχύει για όλα τα άρθρα του Θεόδοτου: Όταν παρουσιάζουμε το κείμενο ενός διανοούμενου , ενός φιλοσόφου κλπ, δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με όλες τις απόψεις του και το σύνολο του έργου του. Εγκρίνουμε μόνον το συγκεκριμένο απόσπασμα που κάθε φορά δημοσιεύουμε. Για παράδειγμα, πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στον Rene Guenon τον οποίο θεωρούμε έναν  κορυφαίο και απαράμιλλο στοχαστή, αλλά ταυτόχρονα, διαφωνούμε με κάποιες από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Ο πραγματικός ερευνητής πρέπει να χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία που του παρέχονται, εάν θέλει να κατανοήσει τα διάφορα φαινόμενα. Εάν ένας άθεος μου προσφέρει μία βίδα, θα την μεταχειριστώ. Εάν ένας μουσουλμάνος ή ινδουιστής μου προσφέρει ένα κατσαβίδι, δεν θα το πετάξω. Εάν ένας κομμουνιστής μου δώσει ένα τρυπάνι, θα το  χρησιμοποιήσω. Εάν ένας ναζιστής που δώσει έναν διαβήτη, θα τον εκμεταλλευτώ. Παραμένοντας  σταθεροί  στα  πιστεύω  και  στις  αρχές μας, πρέπει να ομοιάσουμε  με έναν  ιδιότροπο, επιλεκτικό και ευαίσθητο  ΣΥΛΛΕΚΤΗ.

Γράφει ο  Θεόδωρος Λάσκαρης

Όταν κάποιος που υποφέρει από έναν κακοήθη όγκο επισκεφθεί έναν γιατρό, αυτός οφείλει να του πει όλη την αλήθεια για την ασθένεια του, καθώς και ότι η θεραπεία της  θα είναι επώδυνη. Αν δεν του τα πει αυτά, και απλώς με ένα κτύπημα στον ώμο  τον χαιρετήσει λέγοντας του: «δεν είναι τίποτα, θα περάσει», τότε ο ασθενής την επόμενη ημέρα μπορεί να πεθάνει.

Αποφασίσαμε λοιπόν να δημοσιεύσουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη, Η παρακμή του αστικού πολιτισμού, στο οποίο η ασθένεια της Νέο-ελληνικής νοοτροπίας περιγράφεται με σαφήνεια και χωρίς υπεκφυγές:

ΓΥΜΝΟΙ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Αδαμίτες

Θα έχετε ίσως παρατηρήσει ένα σχετικά νέο φαινόμενο, που συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες: όταν κάποιες ομάδες θέλουν να διαμαρτυρηθούν για κάτι, ή όταν οργανώνονται οικολογικές εκδηλώσεις, οι συμμετέχοντες σε αυτές βγάζουν τα ρούχα τους και μένουν εντελώς ή σχεδόν γυμνοί. Το φαινόμενο αυτό έφθασε και στην Ρωσία με τις  γνωστές Femen που διαμαρτύρονται γυμνές εναντίον του Πούτιν. Αλλά και στην χωρά μας έχουμε τις "γυμνές ποδηλατοδρομίες" στη Θεσσαλονίκη και αλλού. Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: Γιατί γυμνοί; Ποια είναι η σημειολογία που κρύβει αυτή η πρακτική;

Κατ΄ αρχάς, το γυμνό σώμα ως 'μήνυμα' το χρησιμοποίησε η Nέα αριστερά (New left) και η  υποκουλτούρα της δεκαετίας του’60, οι  Χίπις κλπ. Επίσης αποτέλεσε προπαγανδιστικό μήνυμα των φεμινιστικών οργανώσεων, ως ένδειξη αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος και υπέρβασης των καθιερωμένων κανόνων.

Πίσω από αυτό το φαινόμενο διακρίνουμε την προσπάθεια υπόγειας μετάδοσης δύο ειδών μηνυμάτων:

ΤΟ ΚΑΤΕΧΟΝ, Ο ΚΑΡΛ ΣΜΙΤ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Πριν  από  λίγο καιρό, ο Σουηδός υπουργός Εξωτερικών Καρλ Μπιλντ, κατέκρινε τον Πούτιν διότι ακολουθεί τον «συντηρητισμό» της Ορθόδοξης Εκκλησίας (οι ακριβείς φράσεις του μπορουν να διαβαστούν εδώ). Ο Καρλ Μπιλντ με αυτή την δήλωση του εξέφρασε με 'διακριτικό' τρόπο, την απέχθεια που νοιώθουν για την Ορθόδοξη παράδοση οι χώρες της θρησκευτικής μεταρρύθμισης αλλά και του νέο-καθολικισμού. Πριν από τον Μπιλντ,  ο  καθηγητής πολιτικών επιστημών Σάμιουελ Χάντιγκτον στο έργο του 'Η σύγκρουση των πολιτισμών΄, ανέπτυξε την θεωρία ότι οι ορθόδοξες χώρες δεν ανήκουν στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Εν ολίγοις, η μεταμοντέρνα συστημική ιντελιγκέντσια της δύσης,  δεν θέλει την Ορθόδοξη παράδοση εντός των τειχών του γεωπολιτισμικού της  χώρου. 

Οι προσανατολισμοί και οι θέσεις του σημερινού δυτικού establishment, έχουν διαφορετικά επίπεδα ερμηνείας: γεωπολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά, ψυχολογικά,  κλπ. Εμείς θα παραβλέψουμε  αυτές τις καθιερωμένες ερμηνείες, όχι διότι αμφισβητούμε την αξία τους, αλλά διότι μας ενδιαφέρει ο βαθύτερος λόγος, το «απόκρυφο αίτιο» αυτού του μίσους προς το Ορθόδοξο παραδοσιακό κράτος. (αυτό το αίτιο, που θα το αναλύσουμε ακολούθως, δεν σημαίνει είναι απόλυτα  συνειδητό  στον  νου των ιθυνόντων, θα μπορούσαμε  να ισχυριστούμε  ότι αναβλύζει από  τα  μεταφυσικά  βάθη  του συλλογικού τους  ασυνείδητου.)

ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΕΝΑ

ΑΜΟΚ

Γράφει  ο Ελευθέριος Αναστασιάδης.                        
                                

Όπως έχει αποδείξει η ψυχιατρική και η ανθρωπολογία, το αμόκ είναι ένα παθολογικό σύνδρομο(του οποίου αγνοούνται τα πραγματικά αίτια) που εμφανίζεται  κυρίως μεταξύ των πληθυσμών της  Μαλαισίας, της  Ινδονησίας και γενικότερα της  νότιο-ανατολικής Ασίας. Πρόκειται για ένα ξαφνικό και αναίτιο ξέσπασμα  δολοφονικής μανίας, εναντίον είτε οικείων προσώπων είτε και ξένων. Μετά την  διάπραξη των εγκλημάτων το άτομο πέφτει σε μία κατάσταση μελαγχολικής εξάντλησης (για περισσότερα στοιχεία επί του θέματος δείτε εδώ). Το αμόκ έχει συνδεθεί  και με πρακτικές ασιατικής μαγείας. (Σημείωση: άραγε οι υποστηρικτές της πολυπολιτισμικότητας και της ελεύθερης μετανάστευσης, έχουν μελετήσει ανθρωπολογία; Μάλλον όχι, μια που οι ίδιοι χρήζουν ψυχιατρικής εξέτασης).

Το θέμα μας στο παρόν άρθρο είναι οι περιπτώσεις αμόκ που εμφανίζονται κυρίως σε μικρά παιδιά και εφήβους στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής: παιδιά (οποιασδήποτε φυλετικής ομάδας) που ξαφνικά σκοτώνουν του γονείς τους ή τα αδέλφια τους, παιδιά που πυροβολούν μέσα στα σχολεία άλλα παιδιά, μία θύελλα αναίτιων φρικτών εγκλημάτων χωρίς ουσιαστική αιτία. Ποια μπορεί να είναι η εξήγηση αυτού του φαινομένου που μαστίζει την αμερικανική κοινωνία; Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, τις οποίες προσωπικά τις θεωρώ πολύ ανεπαρκείς για να εξηγήσουν ένα τέτοιο συνταρακτικό φαινόμενο. Για παράδειγμα, μία από αυτές αποδίδει αυτές τις συμπεριφορές στην υπερκατανάλωση ψυχοφαρμάκων που συνταγογραφούνται από τους ψυχίατρους στα παιδιά. Όμως σε πολλές περιπτώσεις εγκλημάτων δεν έχει αποδειχθεί χρήση ψυχοφαρμάκων από τους θύτες. Άλλες θεωρίες μιλούν για ρόλο που μπορεί να παίζει στην ψυχολογία των παιδιών μία υπέρ-ανταγωνιστική κοινωνία ή για την επίδραση της  τηλεόρασης,  των video games κλπ. (Με τις θεωρίες και υποθέσεις που αφορούν την προσπάθεια αφοπλισμού των Αμερικανών πολιτών, δεν θα ασχοληθούμε  γιατί  δεν  είναι αυτό το θέμα του άρθρου.)