Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΞΙ

Ο Θεόδοτος φιλοξενεί το παρακάτω άρθρο, διότι φρονεί πως πολλοί από τους αναγνώστες του έχουν ενδιαφέρον να πληροφορηθούν τα καθέκαστα, τόσο και τα παλιά όσο και τα νεότερα, μιας υπόθεσης που πραγματικά συντάραξε τον Ελληνισμό. 

Γράφει ο Μίκης Πρωτοπαπαδάκης

 

   Πανηγυρικά έγινε δεκτή από το κοινό η απονομή της δικαιοσύνης, με την επίσημη αναγνώριση ότι οι Έξι ήσαν αθώοι από τις κατηγορίες που τους είχαν αποδοθεί στο Στρατοδικείο του 1922. Οι εφημερίδες όλων των πολιτικών αποχρώσεων, κεντρικές και περιφερειακές, πρόβαλαν το πράγμα, συχνά με ολοσέλιδες δημοσιεύσεις . Πολλοί επώνυμοι πολίτες, μεταξύ των οποίων στελέχη των διαφόρων βενιζελικών φορέων, εξέφρασαν την ικανοποίησή τους.

   Η σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου αποτελεί ένα βήμα προς την εξάλειψη του Εθνικού Διχασμού. Στηρίχθηκε σε νεότερες επίσημες δηλώσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου και αποτελεί πραγματοποίηση του πόθου του, όπως τον εκδήλωσε στην ολομέλεια της Βουλής,την 19/12/1929, όταν είπε: «...εκείνο,  το οποίον με  απησχόλησε και με  απασχολεί και αποτελεί τον διάπυρον πόθον μου και θα με κάμη ευτυχή είναι, πριν κλείσω τα μάτια μου, η διαίρεσις την οποίαν η πολιτική μου  επροκάλεσε διά μεγάλους λόγους, τους οποίους θα εκτιμήσει η Ιστορία,να έχη εξαλειφθή».

     Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι η παραπάνω τόσο σοβαρή δήλωση του Βενιζέλου, καθώς και ολόκληρη η σχετική αγόρευσή του, δεν έχει προβληθεί από τους Ιστορικούς. Το ίδιο ισχύει και για την επίσης εξαιρετικού ενδιαφέροντος αγόρευσή του στην Βουλή (1932), από την οποία ελήφθησαν τα επιχειρήματα που αναφέρονται παρακάτω. Ακόμη και στην  σειρά που εκδόθηκε πρόσφατα από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ για τα 90 χρόνια της, στον Τόμο Ι’, που περιέχει ‘‘κείμενα και παρεμβάσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου’’ δεν έχουν περιληφθεί οι παραπάνω παρεμβάσεις του, ούτε άλλες, που επίσης προτρέπουν τον λαό να ξεχάσει τον Διχασμό. Αξίζει να σημειωθεί ότι ορθώς έλαβε ο Βενιζέλος, και όχι η αντίπαλοί του, την πρωτοβουλία για την εξάλειψη του Διχασμού, αφού οι αντίπαλοί του ήσαν εκείνοι που είχαν πληγεί από αυτόν.

 

MΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙEΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Γράφει ο Αναστάσιος  Γιαννάς

 

Όλοι θα έχετε παρατηρήσει το μπλε χρώμα της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης· αλλά και σε όλους είναι γνωστό το τελετουργικό της τήρησης «ενός λεπτού σιγής», που γίνεται  πλέον σε όλες τις χώρες, όταν  πρέπει να  αποδοθούν τιμές  στους νεκρούς μετά από κάποιο  αποτρόπαιο συμβάν.

 

 Θα μου πείτε, πράγματα συνηθισμένα χωρίς κάποια ιδιαίτερη σημασία. Και όμως, τα «συνηθισμένα» είναι αυτά που έχουν την πιο ιδιαίτερη σημειολογία. Διαβάζοντας  λοιπόν το βιβλίο του René Guénon, Le Théosophisme, Ηistoire d'une Pseudo-Religion (= Θεοσοφία: Η ιστορία μιας ψευτοθρησκείας [1921]) βρήκα τα εξής εκπληκτικά: «…Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου (1918), αυτή η Θεοσοφική ομάδα διέδωσε μία άλλη έκδοση με τον τίτλο Le Drapeau  Bleu (Η μπλε σημαία), εφημερίδα του «Νέου Κόσμου» και «όργανο της Κοινωνίας των Εθνών και των κλάσεων», η οποία έφερνε την ακόλουθη ρήση: «Εξέλιξη προς την ενότητα,  με ιεραρχία, για την αγάπη». Όπως φαίνεται, η ιδέα της «εξέλιξης» αποτελεί για τους θεοσοφιστές μία πραγματική εμμονή. (Εξάλλου, όπως είχε δηλώσει ένας θεοσοφιστής, «εάν η θεωρία του Δαρβίνου δεν είχε ριζωθεί στα κεφάλια των ανθρώπων, θα ήταν αδύνατη η προώθηση των ιδεών της Θεοσοφικής Εταιρείας). Οι προαναφερθέντες κύκλοι θεωρούν ότι η μπλε σημαία είναι «ένα σύμβολο συνεργασίας, συμπάθειας και σύνθεσης τόσο  στην εθνική όσο και τη διεθνή τάξη». Βρισκόμαστε  λοιπόν εμπρός από ένα άλλο παράδειγμα άδειων και βαρύγδουπων τύπων που χρησιμοποιούνται σε όλα τα παρεμφερή περιβάλλοντα για να προσελκύουν τους αφελείς. Σε κάθε περίπτωση ένα πράγμα είναι σίγουρο: αυτά τα περιβάλλοντα είναι διεθνιστικά…

Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΩΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Το παρακάτω κείμενο πρόκειται για την ομιλία του Δημήτρη Μιχαλόπουλου στην εκδήλωση της Κυριακής, 17ης Φεβρουαρίου 2013, στην Παλιά Βουλή.

Γράφει ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος. 

Ο Γέρος μας του Μοριά είναι γνωστός ως «εθνεγέρτης» και ευρύτερα, ως πολέμαρχος των Ελλήνων. Αυτά έχουν λεχθεί – και λέγονται και ξαναλέγονται. Εγώ δεν σας μιλήσω σήμερα για αυτά· θα σας μιλήσω για κάτι άλλο, για τη σκέψη του και τις εκλάμψεις αυτής της σκέψης· και η εμβάθυνση σε αυτές τις εκλάμψεις είναι απαραίτητη σε οποιονδήποτε θέλει να καταλάβει όχι μόνο τους Νεοέλληνες αλλά ευρύτερα τους ανθρώπους.

Θα αρχίσω με μια επισήμανση γενική. Η Επανάσταση του καπετάν-Θοδωράκη μας δεν ήτανε η Επανάσταση του 1821. Σε αυτήν, είχε καταλάβει πολύ καλά τους ανθρώπους, ήξερε πως οι Μεγάλες Δυνάμεις υπέθαλπαν την τάση των Ελλήνων για Ελευθερία – άρα το θέμα μπορούσε να θεωρηθεί πως ήτανε εξαρχής σε λίγο-πολύ «καλό δρόμο». Για αυτό και απέφευγε να εκτίθεται στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων και άφησε ακώλυτη να εκδηλωθεί η έντονη τάση του για χιούμορ. Είναι εν προκειμένω  γνωστό το πώς διεύθυνε τις επιχειρήσεις κατά τη πολιορκία  του Ακροκόρινθου. Καθόταν σε ένα βράχο κι έδινε διαταγές με μια…ομπρέλλα. Είναι γνωστό επίσης τι είπε κατά τις παραμονές της συντριβής του Δράμαλη. Οι Έλληνες το είχανε ρίξει στο γλέντι (πριν από τη μάχη), οπότε αυτός τρύπησε τη στέγη ενός σπιτιού, ανέβηκε στα κεραμίδια και άρχισε να τους μιλάει με την ανεπανάληπτη ρητορική ερώτηση: «Τι γίνεται, παλληκάρια; Γάμους γιορτάζουμε;» Και το άλλο το αξέχαστο, που πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας ιδίως σήμερα: «Τα τροπάρια, αν δεν  συντροφεύονται από πέτρες και λιθάρια είναι άχρηστα». Καλή, με άλλα λόγια, είναι η προσευχή και η  επίκληση της Θείας Πρόνοιας, αλλά πρέπει ο άνθρωπος να μάχεται μόνος, να ματώνει στον αγώνα, προκειμένου να γίνει άξιος της βοήθειας του Θεού. Ακριβώς,  δηλαδή,  αυτό που λέγανε οι Αρχαίοι: Συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Η ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

Το παρακάτω άρθρο του επίλεκτου συνεργάτη μας, αν και βραχύτατο, αποκαλύπτει το «πού πάει», σε παγκόσμια κλίμακα, το πράγμα.

Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου   

Edouard de Rothschild

Ο απόηχος της γνωστικής εξέγερσης της δεκαετίας του’60 διατηρείται  και, μάλιστα, παίρνει μορφές  υστερικής  κρίσης,  από την γνωστή Γαλλική  radical  sic  εφημερίδα «Libération». Δεν υπάρχει παραβατική συμπεριφορά ή ανωμαλία που να μην βρίσκει υποστήριξη  από αυτήν την εφημερίδα. Ιδρύθηκε το 1973 από δύο ιουδαίους,τον Jean-Paul Sartre  και τον Serge July. Από το 2006 η πλειοψηφία των μετοχών της εφημερίδας ανήκει στον Édouard  de Rothschild.

 Όπως πάντα δηλαδή, πίσω από την αριστερή –προοδευτική προπαγάνδα βρίσκεται το ιουδαϊκό κεφάλαιο. Αυτές τις ημέρες, μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του πάπα Βενέδικτου, οι υπεύθυνοι της εφημερίδας, βρήκαν την ευκαιρία για να ξεσαλώσουν  τη γνωστική τους έπαρση και, ίσως, να δώσουν  ένα γενικό κοινωνικό πρόσταγμα. Η εφημερίδα κυκλοφόρησε, πράγματι, έχοντας ως πρωτοσέλιδο τίτλο: «Μετά τον πάπα, να παραιτηθεί και ο Θεός». Νομίζω ότι ποτέ στα ιστορικά χρονικά δεν υπήρξε μία τόση ξεκάθαρη και  ανοιχτή επίθεση του γνωστικού  μετώπου.   

Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Καλούμε τους αναγνώστες να περιβάλουν με ιδιαίτερη προσοχή αυτό το άρθρο του επίλεκτου συνεργάτη μας, διότι θέτει κυριολεκτικώς τὸν δάκτυλον εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων.          

Γράφει ο Θεόδωρος  Λάσκαρης

Το προοδευτικό και ανοικτό πνεύμα του φιλελευθερισμού είναι γνωστό ότι επικαλείται την πλήρη απολάκτιση κάθε μορφής δόγματος. Πράγματι, δεν υπάρχει τομέας της ανθρώπινης δραστηριότητας  όπου  το πνεύμα του φιλελευθερισμού να μην έχει υψώσει την αντιδογματική φωνή του: Δύο άνδρες μπορούν να παντρεύονται; Γιατί όχι, απαντά ο φιλελευθερισμός. Το θρησκευτικό πιστεύω των ανθρώπων μπορεί να το σατιρίζουμε; Φυσικά, απαντά ο φιλελευθερισμός. Μπορούμε να  αμφισβητήσουμε τα θρησκευτικά δόγματα; Και βέβαια μπορούμε, απαντά και πάλι ο φιλελευθερισμός. Εάν όμως του θέσουμε την ακόλουθη ερώτηση: Μήπως θα έπρεπε να συζητήσουμε και άλλες μορφές πολιτευμάτων, εκτός της δημοκρατίας; Τότε ο  προοδευτικός φιλελευθερισμός, καταλαμβάνεται από ιερή ταραχή, και με βροντερή φωνή, απαντά: Αυτό δεν το συζητάμε! Η δημοκρατία είναι Δόγμα, το μόνο δόγμα της θρησκείας του φιλελευθερισμού. Και όμως υπάρχει κάτι, που ο μέσος πολίτης δεν το συλλογίζεται ποτέ: Το γεγονός δηλαδή ότι η ανθρωπότητα, υπολογίζοντας από την μετά Xριστόν εποχή, έζησε χωρίς δημοκρατία για 1.850 χρόνια. Και ζει με δημοκρατία μόνον για ένα διάστημα 150 ετών!

Εάν αυτό το σκεφτόταν ο πολίτης, ίσως να άρχιζε να θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα: Όλη η περασμένη ανθρωπότητα ήταν τόσο ηλίθια, που για τόσους αιώνες δεν προτίμησε την δημοκρατία; Όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι που έζησαν κατά την διάρκεια αυτών των αιώνων ήταν τόσο μύωπες που δεν έβλεπαν τα καλά που θα μπορούσε να προσφέρει ένα δημοκρατικό σύστημα; Και τέλος, οι άνθρωποι των περασμένων αιώνων έζησαν τόσα άσχημα χωρίς την δημοκρατία, που χρειάστηκαν 1.850 χρόνια για να απαλλαχθούν  από  τα μη δημοκρατικά συστήματα;

Ενδιαφέροντα ερωτηματικά, θα μου πείτε. Αν όμως είναι ενδιαφέροντα, γιατί ο ανοιχτόμυαλος  προοδευτισμός δεν δέχεται όχι απλώς να τα συζητήσει, αλλά ούτε καν να τα… προφέρει;

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΩΝ

Λάβαμε το παρακάτω άρθρο από ένα αναγνώστη μας και το δημοσιεύουμε καθότι θεωρούμε πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το γεγονός πως είναι γραμμένο σε καθαρεύουσα δεν θα πρέπει να αποθαρρύνει τους νεώτερους αναγνώστες από το να το διαβάσουν. 

Γράφει ο Ἰωάννης Νικολόπουλος.

Ὁ ἄνθρωπος, κατὰ τὴν μακραίωνον πορείαν του ἐπὶ τῆς ὑδρογείου ἀνῆλθεν πολλὰς βαθμίδας κοινωνικῆς ἐξελίξεως. Πολλαὶ ἐξ αὐτῶν τῶν ἤγαγον ἐκ τοῦ νομαδικοῦ βίου εἰς τὸν οίκιακὸν καὶ ἐκ τῆς ὁμαδικῆς συμβιώσεως εἰς τὸν ἰδιωτικὸν χῶρον. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἀνάγκη ἀποκτήσεως τοῦ φυσικοῦ πλαισίου ἐν τῷ ὁποίῳ θὰ ὑλοποιεῖτο ὁ ἰδιωτικὸς χῶρος, ἡ ἀνάγκη κτήσεως τῆς οἰκίας ὡς βασικοῦ ὑλικοῦ παράγοντος ἑπετάθη καὶ κατέστη πρωταρχική. Ταυτοχρόνως τὸ ἀναπτυσσόμενον κίνητρον τῆς εὐζωΐας κατέτεινεν εἰς τὴν κτήσιν οἰκιῶν ὅσον ἔνεστι ἀνετωτέρων, ὑγιεινωτέρων καὶ πλέον εὐχαρίστων.

Διὰ τῆς ἐπικρατήσεως κατὰ πρῶτον τῆς γαλλικῆς ἐπαναστάσεως κατὰ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἴῶνος καὶ ἀκολούθως τῆς ρωσσικῆς τοιαύτης ἐφάνη ὅτι ἡ ἐξελικτικὴ πορεία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὄχι μόνον διεκόπη ἀλλὰ καὶ ἐστράφη πρὸς τὰ ὀπίσω. Μέγα μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, προερχόμενον ἐξ ὅλων τῶν κοινωνικῶν καὶ οἰκονομικῶν στρωμάτων, καὶ μάλλον ἀντιπροσωπεῦον δυσαναλόγως τὰ ἀνώτερα ἐξ αὐτῶν, καταληφθὲν ὑπὸ ἀσταματήτου παραφροσύνης κατέστρεφεν ὁτιδήποτε ἐξελικτικῶς ἀνώτερον ἐδημιούργησαν αἱ προηγούμεναι γενεαί εἰς τὸν πνευματικὸν ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν ὑλικὸν τομέαν.

Ὅταν οἱ φόνοι καὶ οἱ ἐμπρησμοὶ οἱ διαπραχθέντες ὑπὸ τοῦ ὄχλου τῇ καθοδηγήσει τῶν εἰδεχθεστέρων ἀνθρωπομόρφων τεράτων τὰ ὁποῖα ἐγνώρισεν ἡ ὑφήλιος (Ῥοβεσπιέρρος, Σαὶν Ζύστ, Λένιν, Τρότσκυ κ.α.) ἔπαυον, τὴν σκυτάλην ἐλάμβανον αἱ κυβερνήσεις αἱ ὁποῖαι ἐπετίθεντο κατὰ τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐργασίας καὶ τῆς παραγωγῆς μὲ ἀποτελέσματα ὄχι ὀλιγώτερον καταστρεπτικὰ ἐκείνων τῆς δράσεως τῶν κομμουναρίων. Ἀπὸ τοῦ τέλους τοῦ 18ου αἰῶνος εἴδομεν ἀλληλοδιαδόχως τὴν ἐπιβολὴν τοῦ φόρου εἰσοδήματος, τὴν θεσμοθέτησιν ποικίλων φόρων κατοχῆς ἐν οἶς καὶ πλειὰς φόρων ἐπὶ τῆς ἀκινήτου περιουσίας, τὴν ἐπιβολὴν χρήσεως ἐντύπου χάρτου διὰ τὰς συναλλαγὰς, τὴν ούσιαστικὴν ἀπαγόρευσιν διεξαγωγῆς τραπεζικῶν ἐργασιῶν ὑφ΄ οἱουδήποτε ἑτέρου πλὴν τῆς κυβερνήσεως, τὴν εἰσαγωγὴν τοῦ φόρου προστιθεμένης ἀξίας, τοὺς πολλοὺς φόρους καταναλώσεως, τὸν πολλαπλασιασμῶν τῶν διοδίων καὶ τῶν πάσης φύσεως τελῶν χρήσεως τῶν δρόμων, τὴν αὐθαίρετον ἐπιβολὴν πλειόνων τελῶν καὶ φόρων ὑπὸ τῶν τοπικῶν – δημοτικῶν ἀρχῶν έπιπροσθέτων τῶν φόρων τῆς κεντρικῆς κυβερνήσεως, τὴν ὑποχρεωτικὴν κοινωνικὴν ἀσφάλισιν τῶν μεγάλων εἰσφορῶν καὶ τῶν μηδαμινῶν παροχῶν, τὰ παράβολα, χαρτόσημα, τέλη ταξινομήσεως, τἐλη ὑπὲρ ἀγροτῶν, δικαιώματα ἐκτελέσεως ἐργασιῶν κ.τ.λ. κ.τ.λ. εἰς τρόπον ὥστε νὰ δίδεται ἡ ἐντύπωσις ὅτι ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος ἀπὸ τοῦ 1789 καὶ τοῦδε ἠμπορεῖ ἐπαρκῶς νὰ περιγραφεῖ διὰ τῆς καταγραφῆς τῆς οἰκονομικῆς ἀφαιμάξεως τῶν πληθυσμῶν ὑπὸ τῶν κυβερνήσεων.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; Γ΄

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

Σήμερα θα ασχοληθούμε με δύο άλλα θέματα του «εθνικού μας βίου», δηλαδή τον Στρατό «μας» και την τουρκική απειλή. Προτού όμως να μπούμε σε αυτά, θέλω να θέσω υπόψη σας κάτι που διάβασα πριν από λίγο. 

Στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης λοιπόν, η οποία, όπως είναι πασίγνωστο ακόμη και σε δημοκρατικοφιλελευθέρων πεποιθήσεων άτομα, ήταν καθαρώς ιουδαϊκή υπόθεση, γινόταν ακριβώς ό,τι γίνεται και τώρα στη δική μας χώρα με τους φόρους. Οτιδήποτε ήταν ορατό το φορολογούσαν. Και η φορολόγηση αυτή δεν γινόταν βέβαια για τις «ανάγκες του Κράτους, του Λαού και του Έθνους», όπως πιστεύουνε οι αφελείς (για να χρησιμοποιήσω το πιο ελαφρύ χαρακτηρισμό), αλλά επειδή οι περιούσιοι που ήταν κρυμμένοι στον κρατικό μηχανισμό ήθελαν να «μαζέψουν τα λεφτά» των χριστιανικών κοπαδιών. Κάποια στιγμή λοιπόν, η εφορία ζήτησε και από τον ίδιο τον Χίτλερ, μελλοντικό Φύρερ του Γερμανικού Λαού, να της «εξηγήσει» τι χρήματα βγάζει, πώς τα βγάζει, γιατί τα βγάζει και άλλα τέτοια πολλά. Και ο Χίτλερ έδωσε την εξής μνημειώδη απάντηση:

"Ούτε ξέρω τι βγάζω ούτε με ενδιαφέρει να ξέρω τι  βγάζω. Ξέρω μόνο πως ό,τι βγάζω μου είναι αρκετό για να ζω, χωρίς να προξενώ ζημιά σε απολύτως κανένα."

Αυτή είναι απάντηση που οποιοσδήποτε είναι πραγματικός άντρας (με παντελόνια, όπως έλεγαν και οι παλαιοί) οφείλει να δώσει στον Σαμαρά, στον Στουρνάρα, στον Κουβέλη και στον κάθε λογής Βενιζέλο, όποτε του στέλνουν τα πασίγνωστα ερωτηματολόγια και  έντυπα, τις φόρμες και τις ηλεκτρονικές σελίδες και όλα τα άλλα απίθανα του δημοκρατικού καθεστώτος και κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Για να φτάσουμε όμως εμείς οι Έλληνες στο σημείο αυτό, το άξιο των προγόνων μας του ’21, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε βαθειά μέσα μας ότι αυτό το Κράτος, το Κράτος του Σαμαρά και του Βενιζέλου, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και της ΔΗΜΑΡ όχι μόνο δεν είναι δικό μας, Ελληνικό Κράτος, αλλά είναι εχθρικό προς εμάς. Δεν έχει, με άλλα λόγια, συσταθεί, για να μας εκφράζει και να μας προστατεύει, αλλά για να μας οδηγήσει στην όσο το δυνατόν ταχύτερη εξόντωσή μας.

ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ

                                       

Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου                               

Τις  ονομάζουν  κατοικίες  «halal»,  δηλαδή κατοικίες ισλαμικά ορθές. Είναι η τελευταία τρέλα του Ολλανδικού πολυπολιτισμού. Είναι οι λαϊκές κατοικίες που σχεδιάστηκαν ειδικά για τα ζευγάρια των μουσουλμάνων. Οι τραπεζαρίες και ο κουζίνες είναι διαχωρισμένες σε δωμάτιο για τους άνδρες και δωμάτιο για τις γυναίκες, έτσι ώστε να μην δημιουργείται  «σεξουαλική ανάμειξη». Έχουν μία μεγάλη είσοδο που οδηγεί σε όλα τα δωμάτια ώστε να αποφεύγεται η συνάντηση μεταξύ ανδρών και γυναικών. Τέλος, παραβολικές κεραίες πάνω στις σκεπές , επιτρέπουν στους κατοίκους να συνδέονται με τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς/σταθμούς του ισλαμικού-Αραβικού κόσμου. Βλέπετε, η Ολλανδία και οι χώρες της βορείου Ευρώπης (εκεί που κάποτε ταξίδευε ο υπερβόρειος Απόλλωνας…) είναι φημισμένες για τον κοινωνικό τους κατακερματισμό και τις πρωτοβουλίες ανυπέρβλητων αντιφάσεων. Έτσι, συμβιώνουν οι πισίνες halal, με  ξεχωριστούς χώρους για άνδρες και γυναίκες ή η εισαγωγή στις δημοτικές πισίνες της μπούργκας, με τις άλλες πισίνες, τις φεμινιστικές με τα τόπλες υποχρεωτικά, γιατί-φανταστείτε ηλιθιότητα- δεν πρέπει να υπάρχει σεξουαλική διάκριση σε σχέση με τον άνδρα στον οποίο δεν επιβάλλεται ένας…στηθόδεσμος. Και έτσι, στην απελπισμένη, όσο και άχρηστη-μακροπρόθεσμα- απόπειρα συμβίωσης ασυμβίβαστων μεταξύ τους διαφορών, ο αριστερός δήμαρχος του Άμστερνταμ,  ονόματι Eberhard van der Laan (διετέλεσε και υπουργός για την «ενσωμάτωση») προτίθεται να κάνει την πόλη του την εμπροσθοφυλακή ενός παράφρονα πολυπολιτισμού.