Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΩΝ

Λάβαμε το παρακάτω άρθρο από ένα αναγνώστη μας και το δημοσιεύουμε καθότι θεωρούμε πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το γεγονός πως είναι γραμμένο σε καθαρεύουσα δεν θα πρέπει να αποθαρρύνει τους νεώτερους αναγνώστες από το να το διαβάσουν. 

Γράφει ο Ἰωάννης Νικολόπουλος.

Ὁ ἄνθρωπος, κατὰ τὴν μακραίωνον πορείαν του ἐπὶ τῆς ὑδρογείου ἀνῆλθεν πολλὰς βαθμίδας κοινωνικῆς ἐξελίξεως. Πολλαὶ ἐξ αὐτῶν τῶν ἤγαγον ἐκ τοῦ νομαδικοῦ βίου εἰς τὸν οίκιακὸν καὶ ἐκ τῆς ὁμαδικῆς συμβιώσεως εἰς τὸν ἰδιωτικὸν χῶρον. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἀνάγκη ἀποκτήσεως τοῦ φυσικοῦ πλαισίου ἐν τῷ ὁποίῳ θὰ ὑλοποιεῖτο ὁ ἰδιωτικὸς χῶρος, ἡ ἀνάγκη κτήσεως τῆς οἰκίας ὡς βασικοῦ ὑλικοῦ παράγοντος ἑπετάθη καὶ κατέστη πρωταρχική. Ταυτοχρόνως τὸ ἀναπτυσσόμενον κίνητρον τῆς εὐζωΐας κατέτεινεν εἰς τὴν κτήσιν οἰκιῶν ὅσον ἔνεστι ἀνετωτέρων, ὑγιεινωτέρων καὶ πλέον εὐχαρίστων.

Διὰ τῆς ἐπικρατήσεως κατὰ πρῶτον τῆς γαλλικῆς ἐπαναστάσεως κατὰ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἴῶνος καὶ ἀκολούθως τῆς ρωσσικῆς τοιαύτης ἐφάνη ὅτι ἡ ἐξελικτικὴ πορεία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὄχι μόνον διεκόπη ἀλλὰ καὶ ἐστράφη πρὸς τὰ ὀπίσω. Μέγα μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, προερχόμενον ἐξ ὅλων τῶν κοινωνικῶν καὶ οἰκονομικῶν στρωμάτων, καὶ μάλλον ἀντιπροσωπεῦον δυσαναλόγως τὰ ἀνώτερα ἐξ αὐτῶν, καταληφθὲν ὑπὸ ἀσταματήτου παραφροσύνης κατέστρεφεν ὁτιδήποτε ἐξελικτικῶς ἀνώτερον ἐδημιούργησαν αἱ προηγούμεναι γενεαί εἰς τὸν πνευματικὸν ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν ὑλικὸν τομέαν.

Ὅταν οἱ φόνοι καὶ οἱ ἐμπρησμοὶ οἱ διαπραχθέντες ὑπὸ τοῦ ὄχλου τῇ καθοδηγήσει τῶν εἰδεχθεστέρων ἀνθρωπομόρφων τεράτων τὰ ὁποῖα ἐγνώρισεν ἡ ὑφήλιος (Ῥοβεσπιέρρος, Σαὶν Ζύστ, Λένιν, Τρότσκυ κ.α.) ἔπαυον, τὴν σκυτάλην ἐλάμβανον αἱ κυβερνήσεις αἱ ὁποῖαι ἐπετίθεντο κατὰ τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐργασίας καὶ τῆς παραγωγῆς μὲ ἀποτελέσματα ὄχι ὀλιγώτερον καταστρεπτικὰ ἐκείνων τῆς δράσεως τῶν κομμουναρίων. Ἀπὸ τοῦ τέλους τοῦ 18ου αἰῶνος εἴδομεν ἀλληλοδιαδόχως τὴν ἐπιβολὴν τοῦ φόρου εἰσοδήματος, τὴν θεσμοθέτησιν ποικίλων φόρων κατοχῆς ἐν οἶς καὶ πλειὰς φόρων ἐπὶ τῆς ἀκινήτου περιουσίας, τὴν ἐπιβολὴν χρήσεως ἐντύπου χάρτου διὰ τὰς συναλλαγὰς, τὴν ούσιαστικὴν ἀπαγόρευσιν διεξαγωγῆς τραπεζικῶν ἐργασιῶν ὑφ΄ οἱουδήποτε ἑτέρου πλὴν τῆς κυβερνήσεως, τὴν εἰσαγωγὴν τοῦ φόρου προστιθεμένης ἀξίας, τοὺς πολλοὺς φόρους καταναλώσεως, τὸν πολλαπλασιασμῶν τῶν διοδίων καὶ τῶν πάσης φύσεως τελῶν χρήσεως τῶν δρόμων, τὴν αὐθαίρετον ἐπιβολὴν πλειόνων τελῶν καὶ φόρων ὑπὸ τῶν τοπικῶν – δημοτικῶν ἀρχῶν έπιπροσθέτων τῶν φόρων τῆς κεντρικῆς κυβερνήσεως, τὴν ὑποχρεωτικὴν κοινωνικὴν ἀσφάλισιν τῶν μεγάλων εἰσφορῶν καὶ τῶν μηδαμινῶν παροχῶν, τὰ παράβολα, χαρτόσημα, τέλη ταξινομήσεως, τἐλη ὑπὲρ ἀγροτῶν, δικαιώματα ἐκτελέσεως ἐργασιῶν κ.τ.λ. κ.τ.λ. εἰς τρόπον ὥστε νὰ δίδεται ἡ ἐντύπωσις ὅτι ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος ἀπὸ τοῦ 1789 καὶ τοῦδε ἠμπορεῖ ἐπαρκῶς νὰ περιγραφεῖ διὰ τῆς καταγραφῆς τῆς οἰκονομικῆς ἀφαιμάξεως τῶν πληθυσμῶν ὑπὸ τῶν κυβερνήσεων.

Ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν κατάστασιν αὐτοὶ οἱ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς παραγωγικοὶ ἄνθρωποι προσεπάθουν σκληρῶς νὰ βελτιώσωσι τὰς συνθήκας διαβιώσεως αὐτῶν τῶν ἰδίων καὶ τῶν οἰκογενειῶν των διά, μεταξὺ ἄλλων, κτήσιν ἤ χρήσιν ἀνετωτέρων καὶ πλέον εὐρυχώρων κατοικιῶν. Ἡ ἀνέγερσις κτιρίων ὡς ἐπιχειρηματικὴ δραστηριότητης, μὲ κυριαρχοῦσαν τὴν κατασκευὴν καὶ πώλησιν κατοικιῶν λόγῳ τοῦ πολλαπλασίου ἀριθμοῦ αὐτῶν ἔναντι κτιρίων ἄλλων χρήσεων, ἠδύνατο ὑπὸ προϋποθέσεις νὰ ἀποφέρῃ σημαντικὸν κέρδος. Ἡ πατρὶς μας ἰδιαιτέρως ἐβάσισεν μέγα μέρος τῆς οίκονομικῆς της ζωῆς εἰς τὴν ἐν λόγῳ δραστηριότηταν κατορθώσασα μέχρι τοῦ τέλους τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 νὰ ἐπιλύσῃ ούσιαστικῶς τὸ στεγαστικὸν πρόβλημα εἰς τὰ μεγάλα ἀστικὰ κέντρα καὶ οἱ πάπποι καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν ἐπραγματοποίησαν εἰς διάφορον φυσικὰ βαθμὸν ἐξαρτώμενον ἐκ τῶν ἱκανοτήτων ἑνὸς ἑκάστου καὶ τῆς συμπτώσεως εὐτυχῶν συγκυριῶν τὴν πραγματοποίησιν τοῦ ἀρχεγόνου ὀνείρου τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ τῆς οἰκονομικῆς ἀνεξαρτησίας ἐν μίᾳ εἰρηνικῇ κοινωνίᾳ.

Ὅμως τὸ κράτος ἀπαρέσκεται τὸν εἰρηνικὸν βίον. Παραλλήλως τοῦ κόσμου τῆς ἐργασίας ἔδρα καὶ ἐκινεῖτο ὁ κόσμος τοῦ παρασιτισμοῦ καὶ τῆς βίας. Ἀκλόνητοι ἐπὶ τῶν θώκων τῆς ἐξουσίας, ἀπὸ τὴς κορυφῆς τῶν ὑπουργικῶν γραφείων ἔως τῶν προπόδων τῶν κλητήρων – τυράννων τῶν δημαρχείων, οἱ κομμουνισταὶ (κοινοτισταὶ) καὶ σοσιαλισταὶ (κοινωνισταὶ) ἀπεμύζουν διὰ τῶν φόρων τὸν πληθυσμὸν καὶ ἔκαμαν πράξιν τὰς διδαχὰς τῶν διεστραμμένων καθοδηγητῶν των βασανίζοντες οἱονδήποτε προσήρχετο εἰς δημοσίαν ὑπηρεσίαν.

Τὰ ἀποτελέσματα τοῦ κρατικισμοῦ ἔχουν καταστεῖ πασιφανῆ εἰς τὴν χώραν μας διὰ τῆς χρεωκοπίας της. Ἡ μεσαία τάξις ὡσαύτως ἐχρεωκόπησεν. Ἡ ἀγελὰς – τροφὸς τῶν παρασίτων τοῦ κράτους ἐψόφησεν. Διὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν κατάστασιν οἱ κρατικισταὶ ἐπέβαλον πλείονας …φόρους. Οἱ ἰδιοκτῆται ἀκινήτων σύρονται εἰς ἕναν ἰδιότυπον χορὸν ὁλοὲν αὐξανομένων πληρωμῶν ὁδηγούντα εἰς τὸν ἀφανισμὸν των, ἕναν χορὸν κατηραμένων ὁμοιαζόντων πρὸς τὰ δυστυχῆ θύματα τῶν κομμουνιστικῶν σφαγῶν τὰ ὁποῖα ὅδευον πρὸς τὴν Σιβηρίαν ἀφοῦ προηγουμένως εἶχον στερηθῇ πάντων τῶν ὑπαρχόντων των καὶ ἀπεκδυθῇ τῆς ἀνθρωπίνης ὑποστάσεως. Ἴσως νὰ μὴν εἶναι σύμπτωσις ἡ ἰδεολογικὴ ταυτότης τοῦ ὑπουργοῦ τῶν οἰκονομικῶν κ. Στουρνάραν, ὅστις προερχόμενος ἐκ τῆς ΚΝΕ ἠμείφθη διὰ τὴν προσήλωσὶν του εἰς τὰ ἰδεώδη τῶν κρατούντων διὰ τῆς καταλήψεως πλειάδος ὑψηλῶν καὶ καλῶς ἀμειβομένων δημοσίων θέσεων πρὸ τῆς ὑπουργοποιήσεὼς του ὑπὸ τῆς ἀστικῆς, ὑποτίθεται, παρατάξεως. Ἄς ἴδωμεν ὅμως τὸ ἄχθος τὸ ὁποῖον συνεπάγεται σήμερον ἡ κατοχὴ ἀκινήτων διὰ τὸν παραγωγικὸν πολίτην τῆς χώρας ἡμῶν καὶ πῶς ἡ κατοχὴ αὐτὴ μετετράπη ἐντὸς συντόμου σχετικῶς χρονικοῦ διαστήματος ἀπὸ ἠγγυημένον περιουσιακὸν στοιχεῖον εἰς εἰσιτήριον διὰ τὸν χορὸν τοῦ ἀφανισμοῦ.

Ἀπὸ τῆς ἀνεγέρσεως ἕως τὴν κατεδάφισιν παρακολούθησις μὲ …καλὸν σκοπόν

Ὁ ἐναγκαλισμὸς τοῦ ἀκινήτου μετὰ τῶν κρατικῶν ὑπηρεσιῶν ἀρχίζει πρὸ τῆς ἀνεγέρσεὼς του. Κατ΄ ἀρχὰς ἀποθαρρύνεται ἡ ἀνέγερσις εἰς «ἐκτὸς σχεδίου» περιοχάς. Ἀλλὰ καὶ «ἐντὸς σχεδίου» αἱ περιπέτειαι τῶν ίδιοκτητῶν οἵτινες ἐπεθύμουν τὴν ἀνέγερσιν ἦσαν πολλαί. Διὰ τοῦ καθορισμοῦ (ἤ ὄχι) «χρήσεων γῆς» εἰς ἑκάστην περιοχὴν καὶ τὴν ἀντιστοίχισιν αὐτῶν μετὰ τῶν «χρήσεων κτιρίου» πᾶς ἰδιοκτήτης οἰκοπέδου ἐκινδύνευεν νὰ ἰδῇ τὴν περιουσίαν του ἀχρηστευομένη δι΄ ἁπλῆς εἰσηγήσεως τοῦ τοπικοῦ ἥρωος τῶν καφενείων – δημἀρχου. Καὶ τοῦτον ἄνευ τῆς παραμικρὰς ἐνεργείας τοῦ τελευταίου πρὸς ἀπαλλοτρίωσιν, ἐνέργεια ἡ ὁποία συνήθως ἐσήμαινεν τὴν ἀχρήστευσιν τοῦ οἰκοπέδου πρακτικῶς διὰ μίαν γενεάν. Γενικῶς ἡ «χρήσις» ἡ ὁποία θὰ ἐπετρέπετο εἰς τὸ πρὸς ἀνέγερσιν ἀκίνητον καθωρίζετο ἐν πολλοῖς δι΄ ἐγγράφου τοῦ «τοπογραφικοῦ τμήματος» τῆς «διευθύνσεως πολεοδομίας» τοῦ ἑκάστοτε δήμου, τῆς ἀθλιωτέρας ἴσως ὑπηρεσίας τοῦ Ἑλληνικού κράτους ἡ ὁποία ἀποτελεῖται συνηθέστατα ἐξ ἀριθμοῦ παχέων, ὀκνηρῶν καὶ ῥυπαρῶν κομμουνιστῶν καθημένων ἐντὸς αἰθούσης ἐνθυμιζούσης κατάλυμμα καὶ χῶρον ἐργασίας ῥακοσυλλέκτου λόγῳ καὶ τῶν ἀναριθμήτων τῆδε κακείσε ἐριμμένων ὄγκων χάρτου οἱ ὁποῖοι κάποτε ἦσαν σχέδια, χάρται καὶ ἔγγραφα, ἀτενιζόντων δι΄ ἀγρίων ὀφθαλμῶν κτήνους οἱονδήποτε πολίτην τολμήσῃ νὰ ἀπευθυνθῇ πρὸς αὐτοὺς ἄνευ καταβολῆς μεγάλων ποσῶν πρὸς δωροδοκίαν, δωροδοκία δι΄ ἧς ἡ μηδέποτε κορεννυμένη δίψα τοῦ δημοσίου ὑπαλλήλου πρὸς ἁρπαγὴν καὶ δήωσιν καταστέλλεται στιγμιαίως καὶ γίνεται δι΄ ὀλίγον κατορθωτὸν κάτι ὁμοιάζον πρὸς ἀνθρωπίνην συνεννόησιν.

Μετὰ τὴν διευκρίνισιν τῶν βουλήσεων τοῦ παντοδυνάμου κράτους εἰς ὅ,τι ἀφορᾷ τὸ εἶδος τοῦ κτιρίου τὸ ὁποῖον θὰ ἐπιτρέψῃ νὰ ἀνεγερθῇ ἐπὶ τῆς ἰδιωτικῆς περιουσίας θὰ πρέπῃ νὰ ἐκδοθῇ ἡ «οἰκοδομικὴ ἄδεια», τὸ περίφημον αὐτὸ ἔγγραφον πέριξ τοῦ ὁποίου ὠκοδομήθησαν σταδιοδρομίαι, ἐδημιουργήθησαν περιουσίαι ἀλλὰ καὶ συνετρίβησαν φιλοδοξίαι νέων ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἐπίστευσαν ὅτι καθισταμένοι μηχανικοὶ θὰ ἠσχολοῦντο μὲ κάτι παραγωγικόν. Ὅταν τὸ ἐλεεινὸν τετρασέλιδον ἰδῇ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, πλῆρες μὲ τὰ ἄθλια Ἑλληνικὰ του, τὰ ὀρνιθοσκαλίσματα τῶν κομμουνιστῶν ὑπαλλήλων καὶ τὰς «στρογγύλας σφραγίδας» ὁ ἀπηνῶς οἰκονομικῶς μαδηθεῖς ἰδιοκτήτης διαπιστώνει ὅτι ἡ κτιριοδομικὴ νομοθεσία τῷ ἀπαγορεύει πλεῖστας ὅσας ἀπαραιτήτους κατασκευὰς. Φυσικὰ ἀγνοεῖ τὴν ἀπαγόρευσιν καθισταμένος οὔτω ὅμηρος οἱουδήποτε κακοήθους γείτονος καὶ οἱουδήποτε ὑπαλλήλου τῆς πολεοδομίας ἐπιθυμοῦντος νὰ ἐπενδύσῃ διὰ δέρματος τὰ καθίσματα τοῦ νέου πολυτελοῦς του αὐτοκινήτου. Οἱ μηχανικοὶ γνωρίζουσι καλῶς τὰς γελοίας ἀπαγορεύσεις τοῦ κτιριοδομικοῦ κανονισμοῦ. Μεταξὺ αὐτῶν περιλαμβάνονται τὰ ἀλεξήλια καὶ τὰ …καθίσματα ἐπὶ τοῦ προκηπίου, ἡ τοποθέτησις σκιάστρων ἐπὶ βάσεων, οἱ ἀνελκυστῆρες ἄνευ μηχανοστασίου, αἱ δεξαμεναὶ πετρελαίου ἐκ πλαστικῆς ὕλης, ὁ …χρωματισμὸς τοῦ κτιρίου δι΄ ἀποχρώσεως διαφορετικῆς τῆς ἐμφαινομένης ἐν τοῖς σχεδίοις, τὰ ἀποχωρητήρια ἐν τῷ ὑπογείῳ, τὰ …κλιματιστικὰ μηχανήματα, καὶ πλεῖστα ὅσα ἕτερα ἐνώπιον τῶν ὁποίων ὠχριοῦν τὰ ἀποτελέσματα τῆς σκέψεως δολοπλόκου ὑπαλλήλου τῆς αὐλῆς Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορος.

Πλέον καὶ ὅταν τὸ κτίριον ἀνεγερθῇ, διὰ νόμου της ἀλήστου μνήμης οἰκοτρομοκράτιδος κας Τ. Μπιρμπίλη ὁ ἰδιοκτήτης ὑποχρεοῦται νὰ διατηρῇ πλῆρες ἀρχείον (ἐντὸς κιβωτίου οὕτινος αἱ διαστάσεις, τὸ χρῶμα καὶ αἱ λοιπαὶ ἰδιότητες καθορίζονται λεπτομερῶς!) εἰς τὸ ὁποῖον θὰ ὑπάρχουσι σχέδια, πιστοποιητικὸν ἐνεργειακῆς ἀποδόσεως καὶ – nec plus ultra – μαγνητοσκόπησις διελεύσεως ἐξ ὅλων τῶν ἐσωτερικῶν χώρων καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ τοῦ κτιρίου.

Ἡ γαλὴ ἐν τῇ γωνίᾳ

Ἀφοῦ τὸ κτίριον οἰκοδομηθεῖ, ὁ ἰδιοκτήτης θὰ πρέπῃ νὰ προετοιμασθῇ ψυχικῶς διὰ τὴν συνεχὴν καὶ ἀδιάλειπτον τροφοδότησιν τοῦ ἀκορέστου Μολὼχ (καὶ Βάαλ ὁμοῦ) τοῦ κράτους. Ἐν πρώτοις θὰ πρέπῃ νὰ φροντίζῃ διὰ τὴν εὐμάρειαν τῶν ἐργαζομένων εἰς τὴν ἑκάστοτε ἐπιχείρησιν ὑδρεύσεως καὶ ἀποχετεύσεως καταβάλλοντας ὑπέρογκα ποσὰ διὰ τὴν προμήθειαν ὕδατος τὰ ὁποῖα ἐκτοξεύονται εἰς δυσθεώρητα ὕψη μόλις ἡ κατανάλωσις περάσει εἰς «ὑψηλὸν κλιμάκιον». Τοῦτον παρὰ πάσαν ἀρχὴν τῶν ἐλευθέρων συναλλαγῶν αἱ ὁποῖαι ἐπιβάλλουσι τὴν μείωσιν τῆς μοναδιαίας τιμῆς κτήσεως κάθε ἀγαθοῦ ὅταν αὐξάνεται ἡ ἀγοραζομένη ποσότης. Τὸ αὐτὸν καὶ διὰ τὸν «πάροχον» ἠλεκτρικῆς ἰσχύος ὅπου μἐχρι τοῦδε αἱ χρεώσεις ἐνεφανίζοντο μικραὶ ἐν συγκρίσει πρὸς τῶν ἑτέρων χωρῶν, τουλάχιστον εἰς τὸ πρῶτον «κλιμάκιον», πλὴν εἰς αὐτὰς προσετίθεντο ποικίλαι χρεώσεις, ὡς τὸ τέλος «ἀνανεωσίμων πηγῶν ἐνεργείας» καὶ τὸ τέλος «ὑπὲρ ΕΡΤ», αἰώνιον καὶ ἀμετακίνητον ὡς ὀρεινὸς ὄγκος ἐκ γρανίτου. Βεβαίως προσφάτως αἱ τιμαὶ πωλήσεως τῆς ἠλεκτρικῆς ἐνεργείας ηὐξήθησαν κατὰ πολὺ, καὶ συντόμως θὰ αὐξηθῶσι πολὺ περισσότερον ὥστε νὰ μὴν ὑστερήσωμεν ἔναντι οἱουδήποτε ἑτέρου πεπολιτισμένου κράτους.

Αἱ τιμαὶ κτήσεως πετρελαίου ἤ φυσικοῦ ἀερίου διὰ τὴν θέρμανσιν ἐπιβαρύνονται καὶ αὐταὶ διὰ τεραστίων φόρων.

Καὶ ἐρχόμεθα νῦν εἰς τὸ καθαρόαιμον κράτος, μὲ πρώτον ἐκπρόσωπον τὴν αὐτοδιοίκησιν α’ βαθμοῦ. Οἱ τοπικοὶ ἀγάδες ζητοῦσι ἐκ τοῦ ἰδιοκτήτου δημοτικὰ τέλη, δημοτικὸν φόρον καὶ τέλος ἀκινήτου περιουσίας (ΤΑΠ). Οἱ παλαιότεροι ἴσως ἐνθυμοῦνται ὅτι ὁ τελευταῖος αὐτὸς φόρος ἐπεβλήθη ἀντί τοῦ φόρου ἀκινήτου περιουσίας (ΦΑΠ) ὁ ὁποῖος ἐπροτάθη τῷ 1982 ὑπὸ τοῦ κομμουνιστοῦ ὑπουργοῦ οἰκονομικῶν κ. Εμ. Δρεττάκη καὶ ἠκυρώθη λόγῳ τῶν μεγάλων ἀντιδράσεων. Ὀλίγα ἔτη μετὰ τῆς ἐπιβολῆς τοῦ ΤΑΠ ἐπεβλήθη βεβαίως ὁ φόρος «μεγάλης» ἀκινήτου περιουσίας (ΦΜΑΠ) ἐπι πλέον καὶ προσθετικῶς τοῦ ΤΑΠ.

Ἡ κεντρικὴ κυβέρνησις διεκδικεῖ βεβαίως τὴν μερίδαν τοῦ λέοντος εἰς τὴν ἀφαίμαξιν, διότι καλὴ ἡ τοπικὴ αὐτοδιοίκησις ἀλλὰ εἰς τὴν μεγάλην ὑμῶν πνευματικὴν πατρίδαν, τὴν Γαλλίαν τῆς ἐπαναστάσεως, δὲν ὑπάρχει χῶρος διὰ τοπικισμοῦς βεβαίως. Οὔτω ἐπεβλήθησαν ἀλληλοδιαδόχως ὁ ΦΑΠ τοῦ Δρεττάκη (ἀποσυρθεὶς ἀμέσως), ὁ ΦΜΑΠ μέχρι τῷ 2007, τὸ ἑνιαῖον τέλος ἀκινήτων (ΕΤΑΚ) τῷ 2008 καὶ 2009, τῶν ἀμνῶν ἐπευφημούντων καὶ εὐχαριστούντων τοὺς λύκους διὰ τὴν «χαμηλήν» ἐπιβάρυνσιν, ὁ ΦΑΠ καὶ πάλιν μεταξὺ τῶν ἐτῶν 2010 καὶ 2012 καὶ - κορωνὶς τοῦ κομμουνισμοῦ - τὸ ἔκτακτον εἰδικὸν τέλος ἠλεκτροδοτουμένων δομημένων ἐπιφανειῶν (ΕΕΤΗΔΕ – «χαράτσι») διὰ τὰ ἔτη 2011 καὶ 2012, φορολογία διπλὴ διὰ τὸ ἴδιον ἀντικείμενον, πράγμα τὸ ὁποῖον οὐδεμίαν ἐντύπωσιν ἐποίησεν εἰς τὴν ἡγεσίαν τῆς χώρας, τῶν δικαστῶν ἀποφαινομένων ὅτι ἐπειδὴ τὸ ΕΕΤΗΔΕ ἦτο «ἔκτακτον», ἦτο καὶ νόμιμον. (Ἐπομένως ἐὰν τῷ 2013 μετωνομάζετο εἰς π.χ. ἔκτακτον τέλος ἀκινήτων θὰ ἦτο καὶ πάλιν νόμιμον, μετὰ 2 ἔτη θὰ ἠμπόρῃ νὰ μετονομασθῇ κ.οκ.). Διὰ τὸ 2013 σχεδιάζεται ὁ νέος φόρος ἀκινήτου περιουσίας. Ὡρισμένοι ἀμνοὶ λέγουσι ὅτι ἐνδεχομένως νὰ ᾖ χαμηλός κ.τ.λ. Τὸ θέμα διὰ τὴν κυβέρνησιν εἶναι πάντως ὅτι οἱ ἀμνοὶ ἤρχισαν ἐκλείποντες. Λόγῳ τῆς ἐπιβληθείσης ἐνδείας ἐκ τῆς ληστεύσεως τῶν οἰκονομιῶν των μετεμορφώθησαν εἰς γαλάς. Καὶ ὅταν τὸ αἰλουροειδὲς αὐτὸ εὑρίσκεται εἰς τὴν γωνίαν μὲ ἀποκεκλεισμένην πάσαν ὁδὸν διαφυγῆς ἐπιτίθεται κατὰ τοῦ βασανιστοῦ του μὲ δυσάρεστα δι΄ αὐτὸν ἀποτελέσματα.

Ἀπαλλαγή

Τὸ μαρτύριον τῶν ἰδιοκτητῶν ἀκινήτων δὲν θὰ τελειώσῃ ἐὰν δὲν ἀπαλλαγοῦν αὐτοὶ καὶ ὅλη ἡ χώρα ἐκ τοῦ κομμουνιστοῦ βασανιστοῦ των ὑπουργοῦ οἰκονομικῶν κ. Στουρνάρα. Ὁμοῦ μετὰ τοῦ προϊσταμένου του, τοῦ πρωθυπουργοῦ κ. Σαμαρᾶ, τοῦ ἀγνώμονος τυχοδιώκτου τοῦ ἐπαναφέροντος κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ ΄90 τὸν δήμιον τῆς Ἑλληνικῆς ἀστικῆς τάξεως Α. Παπανδρέου εἰς τὴν ἐξουσίαν καὶ τοῦ μεγαλυτέρου διώκτου τῶν παραγωγικῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τοῦ ΕΑΜ.