H ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ.: ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗN ΨΥΧΟΙΣΤΟΡΙΑ

Γράφει ο Alex Synodinos

το αρχικό σήμα του κόμματος

        To ΛΑΟΣ υπήρξε ένα ενδιαφέρον φαινόμενο για την ελληνική πολιτική σκηνή, καθώς αποτελούσε το κατάλληλο μείγμα πολιτικών προσώπων και εμφανίστηκε στην ευνοϊκότερη στιγμή, ώστε να συγκροτήσει ένα σύγχρονο πατριωτικό κίνημα και ρεύμα. Δημιουργήθηκε στην ουσία, πράγματι, μετά το θέμα με τις ταυτότητες και σταδιακά απορρόφησε τον σκληρό πυρήνα αυτών που είχαν αγωνισθεί πλάι στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Είχε δικό του κανάλι και ραδιοφωνικό σταθμό, κάτι που του έδινε μια ανεξαρτησία από τα ΜΜΕ του καθεστώτος/συστήματος. Στέγασε όλο το πατριωτικό χώρο, από τους τρελλούς εψιλονιακούς μέχρι τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Είχε μια αισθητική γυφτομπαρόκ (λόγω του αρχηγού του), που όμως ωφέλησε αρχικά το κόμμα καθότι οι Έλληνες μας έχουν αποδείξει πως τέτοια αισθητική γουστάρουν κλπ. Το κόμμα ανέδιδε μια γενικότερη ιδεολογική απροσδιοριστία, οπότε είτε ήσουν βασιλικός, είτε εθνικιστής, είτε εθνικοσοσιαλιστής, είτε απλός πατριώτης με παρελθόν στην αριστερά είχες την εντύπωση πως μπορούσες άνετα να ενταχθείς σε αυτό. Στους λόγους του ο αρχηγός έβαζε ολίγον κατά των Εβραίων, ολίγον κατά των Αμερικανών, μια υποψία Κωνσταντινούπολη, μια γερή δόση Μεγαλέξανδρο και  Έσεται Ημαρ - και όλοι οι καλοί χωράνε!

o αθέατος μαριονετίστας

       Υπάρχει η θεωρία πως ο Καρατζαφέρης δεν ήταν ποτέ κάτι παραπάνω από αχυράνθρωπος του Κ.Μητσοτάκη. Ένα πιόνι, με άλλα λόγια, στην ευρύτερη σκακιέρα της διαμάχης καραμανλικών και μητσοτακικών εντός της ΝΔ. Σοβαροί αναλυτές θεωρούν πως το ΛΑ.Ο.Σ. ουδέποτε υπήρξε τίποτε άλλο παρά μια προσπάθεια του Κ.Μητσοτάκη να δημιουργήσει προβλήματα στην Καραμανλική ΝΔ. Η θεωρία αυτή δεν μπορεί να αποκλεισθεί τελείως. Έστω και να την αποδεχθεί όμως κανείς, ο ΛΑ.Ο.Σ. δημιούργησε μια χιονοστιβάδα στη πολιτική σκηνή της Ελλάδος και διαρκώς διόγκωνε τα ποσοστά του. Τότε, όπως όλοι οι αχυράνθρωποι στη ροή των ιστορικών γεγονότων, ο Καρατζαφέρης φαίνεται να αισθάνθηκε πως ήλθε το ήμαρ για να ανεξαρτητοποιηθεί. Ο ομφάλιος λώρος του με την οικογένεια Μητσοτάκη μπορεί να μην κόπηκε ποτέ, αλλά σίγουρα η εισδοχή του ΛΑ.Ο.Σ. στη βουλή πρέπει να έδωσε στον Καρατζαφέρη την αίσθηση μιας πρωτόγνωρης ανεξαρτησίας και πίστης πως μπορούσε πλέον να ορίσει το δικό του πεπρωμένο. 

          Η επιτυχία του ΛΑ.Ο.Σ. δημιούργησε μια δυναμική, με αποτέλεσμα ο Καρατζαφέρης να προσελκύσει σημαντικό αριθμό αξιόλογων προσώπων του ευρύτερου πατριωτικού χώρου, όπως οι Η. Πολατίδης, Κ.Πλεύρης και υιός,  Κ. Βελόπουλος, ο Μ.Βορίδης και το επιτελείο του Ελληνικού Μετώπου, ο Ά. Γεωργιάδης κ.ά.. Άτομα που είχαν όλα τα χαρακτηριστικά για να συμβάλλουν στην αναγέννηση του εθνικιστικού κινήματος. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΛΑΟΣ  λοιπόν ήταν αναμφισβήτητα ιδιαίτερα δυναμική, με έναν εκπληκτικό συνδυασμό ατόμων με ρητορικές ικανότητες αλλά και το απαραίτητο γκλάμουρ (ας μη ξεχνάμε πως ψηφίζουν και οι γυναίκες στις εκλογές...). 

Α.Γεωργιάδης & Μ.Βορίδης

Πρώτοι όσον αφορά το εν λόγω γκλάμουρ αναμφιβόλως ήταν οι Βορίδης και Γεωργιάδης, πετυχημένοι, γοητευτικοί και εμφανίσιμοι. Ο πρώτος με το μπλαζέ ύφος του διανοούμενου· ο δεύτερος παθιασμένος αγωνιστής που παντρεύτηκε μια χωρισμένη 40άρα τηλεπερσόνα με δύο παιδιά, που έκανε την  κάθε χωρισμένη ελληνίδα με ή χωρίς παιδιά να φαντασιώνεται και αυτή πως υπάρχει και για αυτήν ένας Γεωργιάδης. Δυστυχώς αντίστοιχα στατιστικά στοιχεία δεν υπάρχουν, αλλά μπορούμε να θεωρήσουμε ως δεδομένο πως το εν λόγω διώνυμο έπερνε μεγάλο αριθμό ψήφων γυναικών. 

Όλα έδειχναν πως κυλούσαν θετικά και άνετα για το ΛΑ.Ο.Σ. μέχρι το 2010. Οι σκληροί εθνικιστές μπορεί να είχαν απογοητευτεί από την εγκατάλειψη από το ΛΑ.Ο.Σ. του θέματος του λαθρονομοσχεδίου. Κατά τις εκλογές όμως τι άλλες επιλογές είχαν πέρα από το να συνεχίσουν να ψηφίζουν το κόμμα του Καρατζαφέρη; Αυτός ο τελευταίος  όμως είχε άλλα σχέδια ή –μπορεί- άλλες εντολές. Αλλά εδώ χρειάζεται να προσφύγουμε στην  ψυχοιστορία, για να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο Καρατζαφέρη.

η είσοδος της Αθηναϊκής Λέσχης

 Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. επειδή γεννήθηκε μέσα στη καταφρόνηση από τη καλή κοινωνία (αυτοπροσδιοριζόταν ως ο «γιος του σανοπώλη») ήθελε να καταξιωθεί και να γίνει αποδεκτός από αυτή. Αγωνίσθηκε σε όλη τη ζωή του να βγάλει λεφτά, αλλά τα λεφτά δεν είναι πάντα το μόνο κριτήριο για να εισέλθει κανείς στη καλή κοινωνία. Ο Καρατζαφέρης ήταν κάπως χοντροκομμένος για τα σαλόνια, κάπως ατσούμπαλος, ουδέποτε είχε την χάρη και την ανατροφή ενός απόφοιτου του αμερικανικού κολλεγίου (όπως π.χ. ο Βορίδης). Η αγωνία και ο αγώνας του να γίνει αποδεκτός από την καλή κοινωνία της Αθήνας έβαλαν το κόμμα του σε περιπέτειες, με τον ίδιο να κάνει τελείως αλλοπρόσαλλες κινήσεις και δηλώσεις  που αργότερα του έδωσαν τον χαρακτηρισμό του «κωλοτούμπα».   Η μεγάλη στιγμή για αυτόν όμως τελικά ήρθε όταν έγινε μέλος στην Αθηναϊκή Λέσχη. Τότε αισθάνθηκε αποδεκτός από τη καλή κοινωνία που ποτέ δεν τον είχε λάβει στα σοβαρά. Υπερήφανος για την επιτυχία που πάντα αναζητούσε θα μπορούσε τώρα να κοιτάξει στον ουρανό με ικανοποίηση και να πεί «μαμά, μπαμπά, τα κατάφερα, δεν είμαι αυτός που του βαράνε σφαλιάρες πλέον, δεν είμαι το αποπαίδι! Είμαι στην Αθηναϊκή Λέσχη!». 

            Ταυτόχρονα βέβαια στο κόμμα άρχιζαν να εμφανίζονται οι ιδεολογικές διαφορές που ήταν θαμμένες για χρόνια στο ιδεολογικοπολιτικό χάος που ανέκαθεν ήταν το ΛΑ.Ο.Σ.. Το μνημόνιο έφερε την πρώτη ρήξη καθώς ουσιαστικά το κόμμα διχάστηκε στους φιλελεύθερους-«πραγματιστές» και στους αντιμνημονιακούς, ενώ η πλειοψηφία των οπαδών και ψηφοφόρων του ήταν σφόδρα αντίθετα στην ψήφησή του. Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη, η συγκυβέρνηση με την ΠΑΣΟΚ-ΝΔ Α.Ε. έφερε την οριστική ρήξη με τη βάση του κόμματος, ενώ η περιβόητη συνέντευξη στον Παπαχελά και τα «Μπράβο, ζήτω που ο Παπαδήμος είναι στη Τριμερή» εξόργισαν και τους ελάχιστους που ακόμα έδιναν πίστωση χρόνου στον Πρόεδρο. Ας μη ξεχνάμε πως ο Καρατζαφέρης έφτιαξε το κόμμα του μιλώντας και διοργανώνοντας συγκεντρώσεις κατά των αντίστοιχων λεσχών· το  κυβήστημά του αυτό λοιπόν δεν μπορούσαν να το χωνέψουν παρά μόνο οι αυλοκόλακες του. 

δημοσιογραφικός συνωστισμός για μια δήλωση του Προέδρου

       Οι λίγοι μήνες συγκυβέρνησης, τα φλας των φωτογράφων και οι αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του στα ΜΜΕ (υπήρχε μια περίοδος που απλά περιφερόταν από κανάλι σε κανάλι και από ραδιοφωνική εκπομπή σε ραδιοφωνική εκπομπή) πρέπει να τον θάμπωσαν: Ήταν πλέον σημαντικός πόλος της πολιτικής σκηνής της χώρας, ακόμα μια επιτυχία κόντρα στην ταπεινή καταγωγή του. Στην ουρά οι δημοσιογράφοι για να πάρουν μια δήλωση του Προέδρου! Αλλά τα γκάλοπ, βέβαια, έλεγαν άλλα πράγματα. Το κόμμα βρισκόταν σε πραγματική κατακρήμνιση όσον αφορά τα ποσοστά του.  Η εσωκομματική γκρίνια εκείνων που ήταν αντίθετοι στην πολιτική μνημονίου-συγκυβέρνησης όλο και δυνάμωνε – και στηριζόταν στη βαθειά απογοήτευση των ψηφοφόρων του ΛΑ.Ο.Σ. Και τότε ο Καρατζαφέρης έκανε το τελευταίο, μεγάλο και μοιραίο κυβήστημά του. Ψήφισε όχι στο μνημόνιο 2.

 

Αγαπητέ αναγνώστη προσπάθησε να έρθεις στη θέση των στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ. Επί χρόνια είχαν εκπαιδευτεί να λένε πως το μνημόνιο ήταν απαραίτητο, η μόνη λύση για να μην πέσει η χώρα στα χέρια των κομμουνιστών, ο μόνος δρόμος για να μην βγει η χώρα από την ευρωπαική ένωση κ.λπ., κ.λπ. Φαντάσου πόσες σκληρές μάχες είχαν δώσει τα στελέχη του κόμματος με φίλους, συγγενείς και ομοϊδεάτες τους,  που τους αποκαλούσαν προδότες, επειδή το ΛΑ.Ο.Σ. είχε υπογράψει το πρώτο μνημόνιο.  Φαντάσου την ψυχολογία αυτών των ανθρώπων των οποίων οι περισσότεροι αναγκάστηκαν και οι ίδιοι να πείσουν τους ευατούς τους πως «ή μνημόνιο ή χάος». Το σοκ πρέπει να ήταν τεράστιο καθώς τα στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ. δεν έμοιαζαν με τα κομματόσκυλα που κατά κύριο λόγο υπάρχουν σε άλλα κόμματα και απλά υπακούουν εντολές όσο και αντικρουόμενες να είναι αυτές. Έτσι το κόμμα διασπάστηκε, οι υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής πήγαν στη ΝΔ, άλλοι που τους ήταν αδύνατον να καταπιούν και τη νέα τούμπα του Καρατζαφέρη πήγαν σπίτι τους, ενώ κάτι λίγοι παρέμειναν στο κόμμα, ελπίζοντας σε μια νέα αρχή. Κάποιοι άλλοι φάνηκε να πείστηκαν από την ρητορική Σαμαρά για μέτωπο της κεντροδεξιάς κατά του χάους της αριστεράς και ακολούθησαν και αυτοί την πορεία για τη Συγγρού. 

         Το τελευταίο (μέχρι στιγμής) πλήγμα  για το ΛΑ.Ο.Σ. ήταν η αποχώρηση της ηγεσίας της νεολαίας του κόμματος με μια επιστολή-χαστούκι για το κόμμα και τον πρόεδρο. Η ηγεσία της ΝΕ.Ο.Σ. με λίγα λόγια κατηγορεί τον πρόεδρο για τη διάψευση των υποσχέσεων του για ένα κόμμα-κίνημα καθώς και για τη δημιουργία μιας αυλής κολάκων που συγκρουόταν με τους αγωνιστές της νεολαίας. (Η επιστολή αξίζει να διαβαστεί και μπορείτε να το κάνετε εδώ)   

αποθεωμένος από τα πλήθη, το ανεπίστρεπτο πιά παρελθόν

        Εν κατακλείδι τι συνέβη; Ζήσαμε το οριστικό τέλος του ΛΑ.Ο.Σ; Το πιθανότερο είναι πως ναι. Το ΛΑ.Ο.Σ. τελείωσε τον βιολογικό του κύκλο. Παραμένει ανεξήγητη βέβαια η επιμονή του Καρατζαφέρη να μη συμβιβαστεί με κανέναν και να μην προσπαθήσει να κρατήσει το κόμμα του ζωντανό. Σε αυτό το ερώτημα όμως δύο απαντήσεις είναι δυνατές, μια ψυχοϊστορική βασισμένη στη προσωπικότητα του Καρατζαφέρη και μια συνωμοσιολογική. Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν ο Καρατζαφέρης  αισθάνθηκε πως το κόμμα κατέρρεε και προτίμησε να το καταστρέψει, παρά να παραδώσει ένα σαφώς δικό του δημιούργημα σε κάποιον άλλο· σύμφωνα με την άλλη εκδοχή όμως,  τέτοιες εντολές είχε από την αρχή. Δηλαδή να φτιάξει ένα «πατριωτικό» κόμμα, για να καλύψει αυτό το κενό που υπήρχε, να μαζέψει τον πατριωτικό χώρο εκεί και εν συνεχεία να τον αδειάσει όπως και έκανε. Ας λάβει υπ’ όψιν ο αναγνώστης πως η μία απάντηση δεν αποκλείει την άλλη!