ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΡΩΣΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Η ομιλία του Δημήτρη Μιχαλόπουλου στην Παλαιά Βουλή, στις 16 Μαΐου 2013, με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του "Με τον Σταυρό του Αγίου Ανδρέα. Ο Καποδίστριας, ο Κολοκοτρώνης και η Ελευθερία των Ελλήνων, 1800-1834"

Κυρίες και Κύριοι,

το εξώφυλλο του βιβλίου

          Ξέρετε, οποιοσδήποτε ανεβαίνει σε βήμα για να μιλήσει σε εκδήλωση όπως η σημερινή αντιμετωπίζει δίλημμα: Τι πρέπει να κάνει;

Να προσπαθήσει να κερδίσει τις καρδιές των ακροατών; Ή, αντίθετα, να πει την αλήθεια αδιαφορώντας για τις συνέπειες;

          Ως γνωστόν, η επιλογή των πολιτικών ανδρών σταθερώς είναι η πρώτη· και, όταν τώρα αναφέρομαι σε «πολιτικούς», δεν εννοώ μόνο τους τωρινούς, εδώ, στη δική μας χώρα, αλλά και σε προσωπικότητες μεγάλου διανοητικού και ηθικού διαμετρήματος, οι οποίοι όμως απέκρυψαν μεγάλα κομμάτια της πραγματικότητας, προκειμένου να ενωθούν με τον Λαό τους και να γίνουνε η ψυχή του. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, εγώ δεν είμαι πολιτικός· ή, αν προτιμάτε, προσπαθώ μεν να είμαι  πολιτικός αλλά του στυλ που καθιέρωσαν ο  Πλάτωνας π.χ. και ο Αριστοτέλης· με άλλα λόγια, θεωρώ ότι το Κράτος και η Κοινωνία οφείλουν, πριν και πάνω από όλα, να εκπαιδεύουνε τον Λαό – και, κατά συνέπεια, εκείνο που αδηρίτως προέχει είναι η ανακάλυψη και προβολή της Αλήθειας. Εν ολίγοις, μας χρειάζονται όχι δημαγωγοί αλλά Δάσκαλοι· και τον ρόλο του Δασκάλου θα αναλάβω για λίγο, εδώ και τώρα, και εγώ.

          Το τι γίνεται, το ακούσαμε στο μήνυμα του Αλέξανδρου Ντούγκιν. Εγώ, δεδομένου ότι συμφωνώ με αυτά, θα σας το κάνω λιανά, διότι παντού και πάντοτε η Αλήθεια ελευθερώνει:  γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. Θα αρχίσω λοιπόν με τέσσερις διαπιστώσεις των αντιπάλων μας, δηλαδή των φιλελεύθερων και πλουτοκρατικών Δυνάμεων του Δυτικού κόσμου, που μας έχουνε φέρει σήμερα στην τραγική κατάσταση που όλοι μας βιώνουμε:

 

1.   Σας υπενθυμίζω το δόγμα του Βρεταννού Sir Halford Mackinder: Εάν η Δύναμη που κατέχει το κέντρο της ευρασιατικής ηπείρου αποκτήσει πρόσβαση σε παραθαλάσσιες χώρες –ιδίως εκείνες της Μεσογείου- τότε οιονεί αυτομάτως περιβάλλεται δυνατότητα παγκόσμιας κυριάρχησης.

2.    Το δόγμα αυτό διέπει, εδώ και όχι δεκαετίες αλλά αιώνες, την εξωτερική πολιτική και της Αμερικής και της Αγγλίας. (Είναι τραγικό λάθος να πιστέψει κανείς πως οι χώρες αυτές διαφοροποιούνται στις επιδιώξεις τους και τα μέσα που χρησιμοποιούν.) Έτσι, ειδικά για τη δική μας χώρα, μια μεγάλη εφημερίδα του Λονδίνου είχε γράψει, λίγο πριν από τη δολοφονία του Καποδίστρια, το εξής δραματικώς αποκαλυπτικό: Η Ελλάδα αυτή καθ’εαυτή δεν έχει καμιά σημασία, δεν αξίζει απολύτως τίποτα. Εάν όμως γίνει ένα από τα νύχια του Ρωσικού Δικέφαλου Αετού, τότε μπορεί να μεγαλουργήσει.

3.   Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Ιωάννης Καποδίστριας αρχίσανε και φέρανε σε πέρας την Επανάσταση του 1821, για να διώξουνε τους Τούρκους από την Πατρίδα μας και για να δημιουργήσουνε πάνω στα αιματόβρεχτα χώματά μας ένα Κράτος που θα ήτανε πνευματικώς, ηθικώς, πολιτιστικώς και βεβαίως πολιτικώς άρρηκτα συνδεδεμένο με τη Ρωσία. Αυτό το ματαίωσε η βρεταννική πολιτική σκοτώνοντας πρώτα τον Καποδίστρια, καταδικάζοντας στη συνέχεια σε θάνατο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και διαρκώς μετά από αυτά κραδαίνοντας το καρότο ή, μάλλον, γλειφιτζούρι της μεγάλης απάτης των «δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών». Και για να έχετε πλήρη την ιδέα του τι γίνεται σε αυτόν εδώ τον –δήθεν- ευλογημένο τόπο σας υπενθυμίζω ότι, μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την παραλίγο θανάτωση του Κολοκοτρώνη, ο Χαρίλαος Τρικούπης πέθανε με την καρδιά ραγισμένη στο εξωτερικό, ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ΙΒ΄ βρέθηκε νεκρός σε μια μπανιέρα, στο Παλέρμο της Σικελίας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος δολοφονήθηκε στο Παρίσι τον Μάρτιο του 1936, ο Ιωάννης Μεταξάς πέθανε από… αμυγδαλές τον Ιανουάριο του 1941, ο Αλέξανδρος Κορυζής αυτοκτόνησε με… δύο σφαίρες στην καρδιά, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄βρέθηκε νεκρός από…μυστηριώδη ασθένεια του νευρικού συστήματος και το περισσότερο εκπληκτικό ή μάλλον εξωφρενικό από όλα, ιατρικό ανακοινωθέν για τον επίσης…μυστηριώδη θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου το 1955 ακόμη, σχεδόν 60 χρόνια από τότε, δεν έχει δημοσιευθεί. Θέλετε να συνεχίσω; Συνεχίζω ακάθεκτος: ο Δημήτριος Γούναρης, ο οποίος εμφανισιακώς και ψυχικώς θύμιζε τον Ιησού Χριστό (οἵα ἡ μορφὴ τοιάδε ἡ ψυχὴ) τουφεκίστηκε το 1922, επειδή έθεσε μέσα στη Βουλή το πολύ απλό και λογικό ερώτημα: «Γιατί, εφόσον πήγαμε στη Θεσσαλονίκη δεν  κυττάξαμε να απελευθερώσουμε και τη Βόρειο Ήπειρο;»· ο  Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης εκτελέστηκε, επίσης το 1922, διότι, με ένα ευφυέστατο οικονομικό μέτρο, απάλλαξε τη χώρα μας από την εξάρτηση των τραπεζιτικών κύκλων του City του Λονδίνου· ο στρατηγός Γεώργιος Χατζανέστης, θανατώθηκε μαζί με τους Έξι, διότι –αντίθετα με τις επιταγές της αγγλικής κυβέρνησης- αποπειράθηκε το 1922 να μπει στην Κωνσταντινούπολη· ο Γεώργιος Μπαλτατζής επίσης τουφεκίστηκε το 1922, γιατί, ενώ είχε όλα τα προσόντα να είναι συνεπής αγγλόφιλος, άλλαξε πολιτικό στρατόπεδο και στράφηκε εναντίον εκείνων που προστάτευαν τον ίδιο και καταδυναστεύουν τη χώρα μας και τον Λαό της κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.

 Αντέχετε να συνεχίσω; Στη διάθεσή σας: Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο Σπύρος Μαρκεζίνης δεν μπόρεσαν ποτέ τους να γίνουνε «κοινοβουλευτικοί», δηλαδή πλήρως ανεγνωρισμένοι και καθιερωμένοι, πρωθυπουργοί, ο μεν πρώτος, διότι έθεσε και αυτός θέμα Βορείου Ηπείρου και ο δεύτερος, επειδή πρώτα επιχείρησε, με τον δικό του έστω τρόπο κατά τα έτη 1953-1955, να επιφέρει σύσφιγξη των ελληνογερμανικών σχέσεων κατά πρώτο λόγο και απέτρεψε, κατά δεύτερο και κύριο, τον ελλιμενισμό του 6^ου Αμερικανικού Στόλου στον Πειραιά. Να συνεχίσω; Συνεχίζω: ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του πεθάνανε στη φυλακή, επειδή κατέβασαν τον Ρωσικό Στόλο στα νερά της Πατρίδας μας, ενώ ο Δημήτριος Ιωαννίδης, διότι πήγε, πρώτος αυτός σε συστηματική κλίμακα, να εκμεταλλευτεί σε όφελος του Ελληνικού Λαού, τα πετρέλαια τα οποία, όπως είναι γνωστό ήδη από την εποχή του Αρχαίου Ηρόδοτου, είναι γεμάτο το υπέδαφος της Ελληνικής Γης. Όλοι τους, κάποια στιγμή, προσπάθησαν να αποτινάξουν την τρομοκρατική, εφιαλτική κυριαρχία που ασκούν στον τόπο μας οι φιλελεύθερες, δημοκρατικές Δυνάμεις της Θάλασσας – κατά κύριο λόγο δηλαδή, η Αγγλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Μόνο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τη γλύτωσε και πέθανε στο κρεββάτι του. Και ξέρετε το γιατί; Διότι, αν και είχε μια βαθύτατη και –κατά τη γνώμη μου- πλήρως δικαιολογημένη αντιπάθεια τόσο προς τον Γεώργιο Παπανδρέου όσο και τον γυιο του, τον περιβόητο Ανδρέα, ανέχθηκε τον πρώτο και, αφού έφερε τον δεύτερο στην Ελλάδα, έκανε πως δεν καταλάβαινε τις προσβολές στις οποίες αυτός, ο Αντρέας, συνεχώς τον υπέβαλλε. Και μια και μιλάμε για τον Αντρέα –και παρ΄όλο που η μορφή του είναι, σε εμένα τουλάχιστον, ιδιαιτέρως αντιπαθής, οφείλω να αναγνωρίσω πως πιθανόν να μην είναι μακριά από την πραγματικότητα αυτό που μου είχε πει παλιά η Μαρία Μαντουβάλου και μου επιβεβαίωσε αργότερα υψηλόβαθμος κληρικός της Καθολικής Εκκλησίας, ότι δηλαδή, παρά την άτακτη ζωή του, αιτία του θανάτου του μπορεί να θεωρηθεί και το ότι, περί τα τέλη του βίου του, επιχείρησε να στραφεί κατά των αμερικανοϊουδαίων που αυτοί τον είχανε ανεβάσει το 1981 στην εξουσία.

Και τώρα, μετά από αυτά, μπορεί να γίνει σαφές το άλλο αξίωμα της βρεταννικής πολιτικής :  Η Ελλάδα μπορεί να είναι είτε ρωσική ή αγγλική· και επειδή δεν πρέπει να είναι ρωσική, θα είναι αγγλική. Δεν ρωτάω κατά πόσον το πιάσατε το υπονοούμενο, διότι υπονοούμενο δεν υπάρχει απολύτως κανένα: Όλα είναι πια φως-φανάρι.

4.   Και τώρα, μπορείτε να καταλάβετε το άλλο μεγάλο αξίωμα της βρεταννικής πολιτικής όσον αφορά τη χώρα μας και τον Λαό της. (Το είχε ανακοινώσει σπουδαίος Βρεταννός διπλωμάτης ήδη κατά την εποχή του Όθωνα): Ο Ελληνικός Λαός πρέπει να γίνει μικρόψυχος σαν τους λαούς του Ινδοστάν. Και αξίζει στο σημείο αυτό ιδιαιτέρως να επισημανθεί ότι με μεγάλη δεξιοτεχνία η συστηματική νοητική και πνευματική υποβάθμιση στην οποία υποβάλλεται ο Λαός μας επιτελείται υπό το πρόσχημα των δημοκρατικών ελευθεριών και στο όνομα των Αρχαίων μας προγόνων. Μόλις, πράγματι, πάει κανείς να πει : «Μα τι γίνεται εδώ; Ποιος κυβερνάει επιτέλους αυτόν τον τόπο;», έρχεται η –δήθεν- αποστομωτική απάντηση: «Α, μη μιλάς! Έτσι κάνανε και οι Αρχαίοι μας πρόγονοι!» Και όλοι πια καταπίνουν τη γλώσσα τους, προκειμένου να μη προσβάλλουνε τη μνήμη των Αρχαίων. Τι να πει κανείς; Άρπαξ’αυγό και κούρευτο ή αυτό που έλεγαν οι φοιτητές μου στη Θεσσαλονίκη: Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα, κατέβασ’ το καπέλλο σου να μη βραχεί η ομπρέλλα; Εγώ πάντως, ακριβώς για να καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνουνε αυτό, θα καταλύσω τον λόγο μου με μια βραχεία αναφορά στα περίφημα Δεκεμβριανά.     

 Τον ξέρετε τον Ανδρέα Μιχαλόπουλο; Μάλλον όχι. Λοιπόν ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος, μακρινός και πλάγιος απόγονος του οποίου θεωρούμαι και εγώ, γεννήθηκε το 1897 στην Ελλάδα και πέθανε το 1982 στην Αμερική. Το σημαντικό ήταν πως, από το 1917 και μετά και ιδίως στη Συνδιάσκεψη της Λωζάννης, υπήρξε γραμματέας του Ελευθέριου Βενιζέλου· μετά έγινε νομάρχης Κέρκυρας και πιο μετά, στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου, έκανε εκπομπές από το BBC και έγινε υπουργός Πληροφοριών στην εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου. Παρ’όλο που, σε αντίθεση π.χ. με εμένα, ήταν άνθρωπος φιλελεύθερων και δημοκρατικών πεποιθήσεων, γρήγορα κατάλαβε τι πήγαινε να γίνει στην Ελλάδα, οπότε άφησε το Κάιρο, τους ελληνικούς κύκλους και τα υπουργικά αξιώματα και έφυγε στην Αμερική, όπου και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του, διδάσκοντας σε πανεπιστήμια και κάνοντας διαλέξεις σχετικές με την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία.

          Ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος λοιπόν, έστειλε, από τη Νέα Υόρκη στην ελληνική πρεσβεία της Ουάσιγκτον, ένα τηλεγράφημα ακριβώς την παραμονή των Χριστουγέννων του 1944, στο οποίο με μεγάλη ακρίβεια ανέλυε το τι γινότανε τότε στην Ελλάδα και, ακόμη, το τι έπρεπε να γίνει.

Σας διαβάζω μερικές περικοπές: Βαθέως θὰ μὲ ἐλύπει, ἂν ἐπίστευα ὅτι κυβέρνησις συμμερίζεται βάναυσον ἀντίληψιν Churchill ὅτι ἡρωϊκοὶ μαχηταὶ ἑλληνικῶν βουνῶν [δηλαδή οι πολεμιστές του ΕΛΑΣ] εἶναι λησταὶ καὶ ἐγκληματίαι, προσβολὴν τὴν ὁποίαν Ἕλληνες δὲν θὰ λησμονήσουν…  Κυβέρνησις [δηλαδή η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου] διέπραξε μέγα…λάθος, ὅταν ἔστω [καὶ] μὲ συγκατάθεσιν Ἐαμιτῶν ἀπεφάσισεν ἀφοπλισμὸν ἀνταρτῶν οἵτινες φιλοτιμούμενοι δι’ἔπαινον καὶ ἠθικὴν ἀμοιβὴν θὰ ἠδύναντο νὰ συμπεριληφθοῦν κατὰ μονάδας εἰς Στρατὸν πρὸς συνέχισιν δόξης Ἑλλάδος. Ἀντἰ ἱκανοποιήσεως ἔτυχον προσβολῶν, δοθεῖσα δὲ μακρὰ προθεσμία ἀφοπλισμοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς  καιρὸν [ἵνα] ὀργανωθοῦν, ἵνα ὑπερασπίσουν τιμήν των. Ἐν τῷ μεταξὺ ἐσημειώθη ἀκατανόητος βραδύτης εἰς διάλυσιν Ταγμάτων Ἀσφαλείας οὐδεμία δὲ προκαταρκτικὴ ἐνέργεια ἐγένετο μετὰ τῆς ἀπαραιτήτου ἐπιδεικτικότητος πρὸς τιμωρίαν συνεργατῶν Γερμανῶν, πλῆθος δὲ προσώπων οἰκονομικῶς συμπραξάντων [μετὰ Γερμανῶν] ἀφέθησαν ἐλεύθεροι ὡς καὶ μαυραγορίται. Σκάνδαλον ἀποτελεῖ δοθεῖσα πρὸς Ἀμερικανοὺς δημοσιογράφους συνέντευξις Ἰωάννου Ράλλη, εἰπόντος ὅτι καλῶς ἔπραξεν ὀργανώσας Τάγματα Ἀσφαλείας καὶ καυχηθέντος ὅτι ἐθανάτωσε χιλιάδας πατριωτῶν οἵτινες εἶναι ὅλοι κομμουνισταί. Ἑπομένως  ἔφοδος ἀνταρτῶν κατὰ φυλακῶν Ἀβέρωφ εὐνόητος... Τέλος χρησιμοποίησις Ἀστυνομίας Μανιαδάκη-Γερμανῶν κατὰ πλήθους δικαίως ἐξηγρίωσεν λαόν…. Διὰ ταῦτα… μόνη θεραπεία ἀνυπολογίστου κακοῦ ἔγκειται εἰς ἑξῆς κύρια μέτρα:

            Πρῶτον, ἄμεσον ἐγκαθίδρυσιν ἀντιβασιλείας καὶ σχηματισμὸν ἐθνικῆς κυβερνήσεως καθολικῆς ἀντιπροσωπεύσεως.

            Δεύτερον, ἄμεσος προκήρυξις δημοψηφίσματος.

            Τρίτον, κατάργησις ξένου δημοσίου χρέους.

           Τέταρτον, χορήγησις ἀμέσως προκαταβολῆς εἴκοσιν ἑκατομμυρίων λιρῶν ἄνευ τόκου καὶ ὑποχρεώσεως ἀποδόσεως εἰδικῶς διὰ δημόσια ἔργα, ἵνα λαὸς στραφῇ πρὸς ἐργασίαν καὶ λησμονήσῃ πολιτικήν, διότι κομμουνισμὸς καταπολεμεῖται εὐθυνότερα μὲ χρῆμα παρὰ μὲ ὅπλα.

            Πέμπτον, ὑπόδειξις Πλαστήρα ὡς δυναμένου μὲ εὐρείας ἐξουσίας ρυθμίσῃ κατάστασιν…

            Για να μην υπάρξουνε απορίες του τύπου «τι μας λέει αυτός τώρα», σας υπογραμμίζω ότι το τηλεγράφημα το βρήκα προχτές, Παρασκευή, στα αρχεία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Προσέξτε λοιπόν τι αναλύει και τι προτείνει ο Μιχαλόπουλος:

1.   Βάσει του δόγματος Mackinder, η Ελλάδα έχει κεφαλαιώδη ρόλο στην αποτροπή της καθόδου των Ρώσων και γενικώς των Σλάβων στη Μεσόγειο.

2.   Ο Churchill πηγαίνει στη Μόσχα τον Οκτώβριο του 1944 και εξηγεί στον Στάλιν ότι, εάν επιμείνει να έχει η Ρωσία πρόσβαση στην Ελλάδα, τότε οι Αγγλοαμερικανοί θα κρατήσουνε την Πολωνία σαν πιστόλι στραμμένο στην καρδιά της Ρωσίας. Ο Στάλιν –τι να κάνει [άλλωστε γενικώς  δεν χώνευε τους Πολωνούς)- δέχεται.

3.   Οι Άγγλοι παραμερίζουν τους Αμερικανούς και αναλαμβάνουνε μόνοι τους τη ρύθμιση του «ελληνικού ζητήματος». Εδώ οφείλω να τονίσω ότι όποιος πιστεύει πως «άλλο Αμερικανοί και άλλο Άγγλοι» είναι, στην καλλίτερη περίπτωση αφελής και στη χειρότερη… προτιμώ να μην το πω εδώ και τώρα: Οι Άγγλοι αποφασίζουνε και οι Αμερικανοί εκτελούν.

4.   Οι Άγγλοι λοιπόν αρχίζουνε βαρύτατες προσβολές σε βάρος της κύριας αντιστασιακής οργάνωσης του Ελληνικού Λαού, δηλαδή του Ε.Α.Μ./Ε.Λ.Α.Σ., με σκοπό να ωθήσουνε εαμίτες και ελασίτες σε εξέγερση.

5.   Λίγο προτού να φύγουνε οι Γερμανοί από την Ελλάδα, περιέργως (και αυτό είναι θέμα που αξίζει να γίνει αντικείμενο διδακτορικής διατριβής) οι Γερμανοί, προσωπικώς ο Χίτλερ δηλαδή, συμφωνούν να αφήσουν να περάσει όλο το ‘συγκρότημα’ των συνεργατών τους στην υπηρεσία των Άγγλων.

6.   Αρχίζει η –δήθεν- απελευθέρωση και γίνεται η περίφημη και αποτροπιαστική Σφαγή του Μελιγαλά. Πρώτος –και μέχρι στιγμής τελευταίος- ο Βασίλης Ραφαηλίδης (Θεός σχωρέσοι την ψυχούλα του) έχει εξηγήσει ότι δεν υπήρχε περίπτωση ο ΕΛΑΣ να σφάξει τους δεξιούς εθνικόφρονες του Μελιγαλά, εάν δεν είχε την εν προκειμένω συγκατάθεση της κυβέρνησης του Καΐρου. Και τούτο, επειδή στην Πελοπόννησο, περιοχή της Ελλάδας όπου τον τόνο παραδοσιακώς δίνουνε οι δεξιοί και γερμανόφιλοι, οι συνεργάτες των Γερμανών ήτανε όχι συμφεροντολόγοι αλλά ιδεολόγοι – άρα άνθρωποι που θα ήτανε εμπόδιο στην παγίωση της αγγλοαμερικανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα μας.

7.   Μόλις σφάχτηκαν ή, έστω, ωθήθηκαν σε αυτοκτονία οι δεξιοί του Μοριά, οι υπόλοιποι συνεργάτες των Γερμανών, οι πάνω από τον Ισθμό της Κορίνθου δηλαδή, αφέθηκαν ελεύθεροι και μάλιστα κλήθηκαν να συμβάλουν στην καταπολέμηση του Κομμουνισμού

8.   Ανώτατος στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδας ανέλαβε ο Άγγλος αντιστράτηγος Ronald Scobie. Αυτός έκανε –και με συνοπτικές διαδικασίες μάλιστα- τις εξής κινήσεις: Ζήτησε από τις δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. να εκκενώσουν την Αθήνα· αμέσως μετά έφερε μέσα στην Αθήνα την Ορεινή Ταξιαρχία, επανδρωμένη και στελεχωμένη από αποδεδειγμένους δεξιούς· μετά ζήτησε τον αφοπλισμό του Ε.Λ.Α.Σ.· μετά έρριξε στην Αθήνα 5.000 άνδρες (όχι Πελοποννήσιους) των Ταγμάτων Ασφαλείας· μετά η αποδεδειγμένα υπό τον πλήρη έλεγχο των Βρεταννών Αστυνομία Πόλεων χτύπησε τους διαδηλωτές στην Πλατεία Συντάγματος· και πιο μετά 100 αμερικανικά αεροπλάνα μετέφεραν στην Αθήνα βρεταννικά και ινδικά στρατεύματα που κατέστειλαν τη στάση του Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ.

9.   Μετά από όλα αυτά, και ενώ πια υπήρχανε οι προϋποθέσεις να γίνει και στην Ελλάδα δημοκρατία αστικού έστω τύπου, όπως εκείνες της Γαλλίας και της Ιταλίας, σκοπίμως η σε βάρος οποιουδήποτε «αριστερού», δηλαδή εν δυνάμει ρωσόφιλου στοιχείου, υπήρξε τόσο άγρια, ώστε η κομμουνιστική εξέγερση να γίνει αναπόφευκτη. Και επειδή η καταστολή της εξέγερσης αυτής ήτανε πια θέμα ρουτίνας, την υπόθεση την ανέλαβαν πια οι Αμερικανοί, εκτελεστικά όργανα της εκάστοτε κυβέρνησης του Λονδίνου.

Αυτή, Κυρίες και Κύριοι, είναι, μέσα σε λίγες σελίδες, η πρόσφατη Ιστορία του τόπου μας. Και επαναλαμβάνω – παρακαλώντας σας επιτέλους να το καταλάβετε: Το θέμα δεν ήτανε «Δεξιοί/Αριστεροί», αλλά να μην πάρουνε την εξουσία στοιχεία εν δυνάμει ρωσόφιλα: Το θέμα δηλαδή ήτανε να αποτραπεί η κάθοδος των Σλάβων στις μεσογειακές ακτές και εφαρμοστεί, ακόμη μια φορά, το δόγμα του Mackinder.

          Κι εγώ σας ρωτάω: Τι καλό είδε η Ελλάδα μας από την κατάσταση αυτή; Σφαγές, καταστροφές και υποδούλωση μόνο. Πράγματι, ο Κομμουνισμός κατέρρευσε μόνος του – και αυτό αποδεικνύει τη σαθρότητα της κοσμαντίληψης πάνω στην οποία υπήρξε θεμελιωμένος. Έχετε την εντύπωση όμως πως η Ελλάδα της δεκαετίας του 1950 ήταν καλλίτερη από εκείνη των χωρών του «Παραπετάσματος»; Μάλλον χειρότερη θα μπορούσε να πει κανείς. Και όσο για τη σημερινή… προτιμώ να μη μιλήσω: Είδατε μόνοι σας και το νοιώθουμε πια στο πετσί μας το πού μας οδήγησαν οι δημοκρατικές διαδικασίες και γενικώς η επικράτηση των  «δημοκρατικών δυνάμεων».

       Είτε το θέλουμε λοιπόν είτε όχι, έρχεται η ώρα να αλλάξουμε γεωπολιτική ένταξη. Και να το ξέρετε… Εδώ ακριβώς έγκειται το χρέος της δικής μας γενιάς. Μια άλλη Ελλάδα, καλλίτερη από την τωρινή και των Πατέρων μας, πρέπει να αφήσουμε στα παιδιά μας. Αυτός είναι ο Αγώνας που τώρα αρχίζει και στον οποίο καλούμαστε όλοι μας.