Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΣΜΟΣ

                  
Άρθρο του Michele Fabbri                                                                         

Μετάφραση: Θεόδωρος Λάσκαρης

  

Ο Emmanuel Malynski, συγγραφέας του φημισμένου βιβλίου La Guerra Occulta (Ο μυστικός πόλεμος), αφιέρωσε την πνευματική του δραστηριότητα στις πλεκτάνες που λαμβάνουν χώρα στα παρασκήνια της επίσημης ιστορίας. Mεταξύ των έργων του εξίσου σημαντικό είναι και αυτό που παρουσιάζουμε εδώ και φέρει τον τίτλο Il Proletarismo (O προλεταρισμός).

 Το βιβλίο κυκλοφόρησε στην Γαλλία το 1926 με  τον τίτλο  L’Empreinte d’Israël (Το αποτύπωμα του Ισραήλ) και αναφέρεται στον κεντρικό ρόλο του εβραϊκού λόμπυ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πρόκειται για ένα έργο αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα που εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα επίκαιρο. Πράγματι, o Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ανέδειξε τη συνεργασία μεταξύ καπιταλισμού και  κομμουνισμού, ενώ οι πρόσφατες εξελίξεις της παγκοσμιοποίησης δεν κάνουν άλλο από το να επιβεβαιώνουν κάθε ημέρα τη στενή συγγένεια μεταξύ δύο κοινωνικών συστημάτων που έχουν κοινή καταγωγή και αφετηρία την οικονομίστικη αντίληψη της ζωής. 

Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, θα μπορούσε να υπάρξει η ελπίδα να δούμε το οριστικό τέλος της εξισωτικής νοοτροπίας που ξεκίνησε τη μοντέρνα εποχή. Ωστόσο, ο καπιταλισμός απέδειξε ότι είναι ο άξιος διάδοχος του κομμουνισμού, διατηρώντας την ιδεολογική κληρονομιά του καθώς και υιοθετώντας τις αυταρχικές και αστυνομικές μεθόδους του κομμουνισμού. Πρόκειται δηλαδή για μια ιδανική διαδοχή μεταξύ των δύο όψεων της εκτροπής!

Ο Malynski αναλύει στο βιβλίο του τη γέννηση του αστικού πνεύματος. Εξηγώντας πως το τέλος των φεουδαρχικών συστημάτων, βασισμένων στην ιεραρχική συνεργασία των κοινωνικών τάξεων, άνοιξε το δρόμο σε μία ουτοπική ισότητα πίσω από την οποία κρυβόταν η καπιταλιστική εκμετάλλευση με τις διεθνιστικές προϋποθέσεις της. Ενώ στα φεουδαρχικά συστήματα, η ευημερία των αγροτών ήταν ανάλογη με τον πλούτο του τοπικού άρχοντα, στο καπιταλιστικό σύστημα ο μισθός των εργατών δεν είναι καθόλου ανάλογος με τον πλούτο των βιομηχάνων, μάλιστα το χάσμα τείνει να διευρυνθεί. Ο καπιταλισμός, με την μυθοποίηση της δημοκρατίας, έδωσε στους υποτελείς την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να έχουν λόγο στη δημόσια ζωή. Ο αριθμός έγινε ο απόλυτος κύριος, καθιερώνοντας και σε αυτό το πεδίο τη νίκη της οικονομίας επί της πολιτικής.  

Το λογικό ασφαλώς θα ήταν ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό να είναι προνόμιο της τάξης των ευγενών σε συμμαχία με τους χωρικοὐς. Αντίθετα, η αστική τάξη εφήυρε ιδεολογικά ναρκωτικά όπως ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός, ο αναρχισμός… Με αυτό τον τρόπο, οι εργατικές μάζες ενσωματώθηκαν στο σύστημα, του οποίου η προϋπόθεση είναι ένας κολεκτιβισμός στον οποίο εξαφανίζονται οι ατομικές προσωπικότητες. Η περιπλεγμένη σκέψη του Μαρξ, σαφώς εμπνευσμένη από τις σοφιστείες των ραβινικών σχολών, έγινε το κατηχητικό του σύγχρονου κόσμου. 

Ενώ η αίσθηση της ιδιοκτησίας είναι έμφυτη στον άνθρωπο, το καπιταλιστικό σύστημα είναι τεχνητό και ενάντια στη φύση. Οι δε κατηγόριες του πλούσιου και του φτωχού δεν συμπίπτουν πάντα με εκείνες του εκμεταλλευτή και του εκμεταλλευόμενου, διότι στον καπιταλισμό όποιος γίνεται πλούσιος με την εργασία και με την άσκηση παραγωγικών δραστηριοτήτων, γίνεται πιο εύκολα θύμα του τραπεζικού τοκογλυφικού συστήματος. Έτσι, η ιδιωτική πρωτοβουλία αποθαρρύνεται και προετοιμάζεται το έδαφος για τον κολεκτιβισμό. 

Μεταξύ των στρατηγικών μακράς διαρκείας που ακολουθούνται από το μέτωπο της ανατροπής, είναι η καταστροφή της οικογένειας, ένας στόχος που στις ημέρες έχει σχεδόν επιτευχθεί. Ο Malynski σημείωνε ήδη από τη δεκαετία του ’20 πως οι φεμινιστικές αξιώσεις πυροδοτούσαν έναν ΄πόλεμο των φύλων΄ ο οποίος αποσκοπούσε να διαγράψει τις σεξουαλικές ταυτότητες, εξασθενίζοντας την προσωπικότητα των ατόμων μέχρι τα πιο στοιχειώδη θεμέλια. 

Ενώ ο παραδοσιακός κόσμος βασιζόταν πάνω στις αρχές της ιδιοκτησίας, της κυριαρχίας και της προσωπικότητας, ο σύγχρονος κόσμος θόλωσε τα μυαλά των ανθρώπων με τις νεφελώδεις ιδέες της  ‘κοινωνίας΄, της ΄ανθρωπότητας΄, του ΄κεφαλαίου΄, του ΄προλεταριάτου΄ κλπ. Πάνω σε αυτές τις απίθανες λέξεις στηρίζεται η τύχη μιας παρασιτικής άρχουσας τάξης που μέχρι και σήμερα συνεχίζει να ζει από τους καρπούς της οικονομικής κερδοσκοπίας σε μία παρωδία της κοινωνικής τάξης που είναι η άρνηση της δικαιοσύνης και της κοινής λογικής. 

Η εναλλακτική λύση στο καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται στις οργανικές κοινότητες, που πραγματοποιούν συνθήκες κοινωνικής  ολότητας, στην οποία το σύστημα των ιεραρχιών και των σχετικών ευθυνών είναι εγγυητής και των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν τα  μέλη της κοινότητας. Αντίθετα, τα σύγχρονα κοινωνικά συστήματα χαρακτηρίζονται από την πιο πλήρη ανευθυνότητα// Στις μοντέρνες δημοκρατίες, ακόμη από το σχολείο, οι καλύτεροι νέοι αποθαρρύνονται και δημιουργείται ένα σύστημα ανάποδης επιλογής στο οποίο τα πιο πονηρά, θρασύδειλα και ακαλλιέργητα στοιχεία ενθαρρύνονται να προσλαμβάνουν παραβατικές συμπεριφορές.  

Ο Malynski αναλύει τη διαδικασία αποδόμησης των συνειδήσεων με μία σαφήνεια που θα ήταν ωφέλιμο να βλέπαμε στους διανοούμενους του 21ου αιώνα. Σχολιάζοντας τις αφηρημένες κοινοτυπίες της προοδευτικής ρητορικής, ο Malynski δηλώνει: «δόθηκε το όνομα της ελευθερίας στο να μην είστε κύριοι στο σπίτι σας». Μία πραγματικά προφητική φράση που φαίνεται να περιγράφει τη διαδικασία απαλλοτρίωσης της κυριαρχίας που ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός προωθεί και που, προφανώς, είναι η προϋπόθεση της απαλλοτρίωσης της ιδιωτικής προσωπικής ιδιοκτησίας. Στην πράξη δηλαδή, πρόκειται για έναν άλλο τρόπο για να επιτευχθεί ο κομμουνισμός.