Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

  
 Άρθρο του Don Curzio Nitoglia        

Μετάφραση: Ελευθέριος Αναστασιάδης

Κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, η Ευρώπη υπέστη δύο καταστροφικούς πολέμους, ονομαζόμενους παγκόσμιους, αλλά στην πραγματικότητα και ουσιαστικώς προπάντων ευρωπαϊκούς (ιδιαίτερα για τις καταστροφικές συνέπειες που είχαν πάνω στην παλαιά Ευρώπη). Ο πρώτος από το 1914 έως το 1918 και ο δεύτερος από το 1939 έως το 1945, με ένα διάλειμμα που διήρκησε περίπου είκοσι χρόνια, από το 1919 έως το 1939. Οι δύο πόλεμοι προκάλεσαν, προοδευτικά, μία διαδικασία μιας βαθιάς πνευματικής, ηθικής, καλλιτεχνικής και θρησκευτικής παρακμής της Ευρώπης. Τέλος, υπήρξε και μια τρίτη συμφορά, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, σύμφωνα με το σχέδιο Kalergi, προκάλεσε την παρακμή των δύο ευρωπαϊκών αγαθών που δεν είχαν κτυπηθεί μέχρι το 1945: α) εκείνο το οικονομικό/κοινωνικό, κάνοντας την Ευρώπη να βυθιστεί σε ένα επίπεδο ανεργίας, φτώχειας και βιομηχανικής πτώχευσης και β) εκείνο της εθνικής ταυτότητας, κατεστραμμένης (ακόμη όχι εντελώς) από μία εισβολή εκατομμυρίων ισλαμιστών προερχόμενων από την πρώην Γιουγκοσλαβία, από την Ασία και την Αφρική, έτοιμων να πυροδοτήσουν την Ευρώπη και να κάνουν να τρέξει νέο αίμα (που ήδη έχει αρχίσει να χύνεται). Λες και δεν έφθανε αυτό που χύθηκε στους δύο παγκόσμιους πολέμους.  

Στο τέλος του 19ου αιώνα, η ισχύς της Ευρώπης είχε φθάσει στην κορυφή της και ήταν περιορισμένη μόνον από τις ΗΠΑ, που ακόμη δεν είχαν αρχίσει να καθοδηγούν την ιστορία τη ανθρωπότητας. Για να αντισταθεί  στην επέλαση των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή, η Ευρώπη θα έπρεπε, ίσως, να είχε ψάξει για συμμαχίες στην Ανατολή, με τη Ρωσία (που δυστυχώς έπεσε στα χέρια του μπολσεβικισμού), στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, που και αυτή έπεσε στα χέρια της Μ. Βρετανίας, η οποία βρίσκεται πιο κοντά στις ΗΠΑ παρά στην Ευρώπη. Έτσι η Ευρώπη έμεινε απομονωμένη και η βρετανική δύναμη μαζί με την αμερικανική δεν είχαν δυσκολία να κατακτήσουν την πολιτιστική, πολιτική και οικονομική ηγεμονία σε μία Ευρώπη πολύ μικρή για να αμυνθεί. Η Ευρώπη βρέθηκε σε αδυναμία και δεν μπόρεσε να μείνει ελεύθερη, ανεξάρτητη και πραγματική ευρωπαϊκή, στον πολιτισμό, στα ήθη και στην θρησκεία που είναι η χριστιανική. 

Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος αποφασίστηκε από τη μασονία για να γκρεμίσει τα εναπομείναντα τείχη μιας κεντρικής χριστιανικής αυτοκρατορίας (της Αυστροουγγαρίας) και από τη Μεγάλη Βρετανία για να εξαλείψει έναν επικίνδυνο ανταγωνιστή: τη Γερμανία, η οποία είχε ενοποιηθεί το 1871. Η είσοδος δε στον πόλεμο το 1917 των ΗΠΑ προκάλεσε την ήττα της Γερμανίας και των Κεντρικών Αυτοκρατοριών.

Οι Αγγλοσαξονικές και εβραϊκές ελίτ έχοντας ετοιμάσει τα σχέδια για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, τροφοδότησαν (μυστικά και “αόρατα”) με άφθονο χρήμα το ναζιστικό κόμμα έτσι ώστε να φθάσει στην εξουσία. Η μέθοδος που χρησιμοποίησαν είναι η εξής: ενισχύω τον αντίπαλο ώστε να νοιώσει ισχυρός και να κάνει το πρώτο κτύπημα. Έτσι και έγινε και η Γερμανία οδηγήθηκε σε πόλεμο με αποτέλεσμα την καταστροφή της ίδιας αλλά και της Ευρώπης και την υποταγή τους στην πολιτική των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης. Η τελευταία ας θυμίσουμε κατάφερε να σταθεί στα πόδια της με τα χρήματα των αγγλοσαξονικών και εβραϊκών ελίτ.

Το αποτέλεσμα των δύο παγκόσμιων\ευρωπαϊκών πολέμων υπήρξε η πλήρης νίκη όχι μόνον στρατιωτική αλλά και οικονομική, πολιτική και πολιτιστική των ΗΠΑ και, εν μέρει, της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτές οι δυνάμεις απέκτησαν την πλήρη ηγεμονία πάνω στην Ευρώπη, η οποία έχασε την ταυτότητα της και ξεκινώντας από το 1990 έχασε και την οικονομική  της  ευημερία. Εν τέλει, οι ΗΠΑ επέβαλλαν την οικονομική, βιομηχανική, πολιτισμική και στρατιωτική ηγεμονία τους. Το ΝΑΤΟ τέθηκε ως μόνιμος οργανισμός άμυνας, υπό την αμερικανική καθοδήγηση. Ο αμερικανικός κινηματογράφος, η μουσική και η λογοτεχνία έγιναν παγκόσμια μοντέλα αναφοράς. Από την άλλη πλευρά, η Σοβιετική Ένωση τροφοδοτούσε και διέχεε την αριστερή κουλτούρα και ιδεολογία. Τέλος, ο νέο-φιλελευθερισμός των Mises και Hayek οδήγησε στον ακραίο πλουτισμό των λίγων και την φτωχοποίηση των πολλών. 

Η τρίτη περίοδος του παγκόσμιου/ευρωπαϊκού πολέμου άρχισε στην Ευρώπη με την κατάληψη της εξουσίας από τη φιλελεύθερη ιδεολογία αμέσως μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου. Η εισαγωγή του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιτάχυναν την οικονομική διάλυση της χώρας μας (Σ.τ.Μ. Eννοεί της Ιταλίας, αλλά είναι προφανές πως αντίστοιχα συμπτώματα στην Ελλάδα είναι εμφανέστερα) με έναν εντυπωσιακό τρόπο.   

Το αποτέλεσμα των δύο πρώτων παγκόσμιων\ευρωπαϊκών πολέμων ήταν η καταστροφή της στρατιωτικής και πολιτικής ισχύος των ευρωπαϊκών εθνών και η απώλεια της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής υπεροχής της δυτικής Ευρώπης.  Η τρίτη ευρωπαϊκή καταστροφή άρχισε την δεκαετία του ’90 και ήταν μία οικονομική και κοινωνική. Θα χρειαστούν δεκαετίες για να υπάρξει ανάκαμψη.

Από όλα αυτά προέκυψε η αποσύνθεση της Ευρώπης και χωρίς κανένας να προσπαθήσει να κάνει κάτι για να τη σταματήσει. Όλα αυτά συνέβησαν λόγω της πρακτικής εφαρμογής των οικονομικών κανόνων της αυστριακής σχολής των Mises και Hayek και βέβαια με την επίδραση των μυστικών εταιρειών ή δικτύων που κρυφά κατευθύνουν τα πάντα.

Το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθηθεί, με τη βοήθεια του Παντοδύναμου Θεού, είναι εκείνο της επιστροφής στις παραδοσιακές χριστιανικές κοινωνίες, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Σίγουρα, είναι ανθρωπίνως δύσκολο αλλά στο Θεό όλα είναι δυνατά. Μπορούμε να απορρίψουμε αυτή την επιστροφή αλλά τότε θα τρέξουμε προς την άβυσσο. Οπότε, βρισκόμαστε εμπρός από ένα δίλημμα, ή επιστρέφουμε στην φιλοσοφία της Παράδοσης, στο ρεαλισμό της γνώσης, στη μεταφυσική του Είναι, στη συνεργασία της κοσμικής εξουσίας με την πνευματική ή διαφορετικά οδηγούμαστε στο μηδενιστικό  γκρεμό. 

Η σημερινή Ευρώπη φαίνεται να έχασε την ταυτότητα της, είναι όπως “ένα πήλινο δοχείο ανάμεσα σε δύο σιδερένια δοχεία” (ΗΠΑ/Ισραήλ και Ισλάμ). Δεν μπορεί να ξαναβρεί την ψυχή της και ολισθαίνει αποπροσανατολισμένη μεταξύ της ατλαντικής αμερικανικής δύσης και του ισλαμισμού. 

Ο Ανθρωπισμός, ο Προτεσταντισμός, ο Διαφωτισμός, ο Φιλελευθερισμός, είναι τα μολυσμένα ρεύματα και όχι το ζωντανό νερό της ευρωπαϊκής σκέψης. Η επιστροφή στις πηγές δεν είναι ποτέ αναχρονισμός. Οι μεγάλοι φιλόσοφοι και θεολόγοι της αρχαιότητας και του μεσαίωνα μας προσφέρουν την αληθινή διδασκαλία για να δράσουμε κατά συνέπεια και να βγούμε από την κρίση που μας περιβάλλει.