Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης
Το φαινόμενο είναι πλέον σύνηθες: Μόλις μία χώρα τολμήσει να πράξει ή να σκεφθεί διαφορετικά από αυτό που επιθυμεί η γνωστική-φιλελεύθερη Δύση, αμέσως της επιβάλλονται κυρώσεις διαφόρων μορφών (οικονομικές, διπλωματικές, πολιτικές κλπ).Εκτός από την αυτονόητη πίεση που αυτά τα μέτρα θα δημιουργήσουν στην χώρα θύμα, υπάρχει και ένας άλλος λόγος, πιο κρυφός, για τον οποίο γίνεται η πομπώδης, σχεδόν τελετουργική ανακοίνωση, ότι σε αυτήν την χώρα θα επιβληθούν "κυρώσεις" : η γνωστική πολιτική ήταν πάντα μανιχαϊστική• δημιουργούσε (και δημιουργεί) άξονες του "καλού" και του "κακού", συνασπισμούς του "φωτός" και συνασπισμούς του "σκότους".
Τι συμβαίνει όταν ο πιστός μιας θρησκείας παραβεί τους κανόνες που αυτή θέτει; Ο Ιερέας επιβάλλει έναν «κανόνα», τον οποίο ο αμαρτήσας πρέπει να τον εφαρμόσει, εάν θέλει να λάβει την συγχώρεση και να επιστρέψει στην κοινότητα των «κεκαθαρμένων». Έτσι λοιπόν, ο μέγας ιερέας του γνωστικισμού (οι ΗΠΑ ή η ΕΕ) μόλις αντιληφθούν ότι κάποια χώρα αμαρτήσει, δηλαδή: δεν επιτρέπει τους γάμους γκέι, δεν κάθεται να υποστεί γεωπολιτικές ήττες, δεν εφαρμόζει τον φιλελευθερισμό, δεν δέχεται την πολιτική ορθότητα, τότε αμέσως, όλα τα τηλεοπτικά κανάλια , όλες οι εφημερίδες, όλα τα κυβερνεία, εξαγγέλλουν : «Θα επιβληθούν κυρώσεις…»
Και ο μέσος πολίτης που το ακούει, συνειρμικά, θυμάται ότι κυρώσεις, τιμωρία, επίπληξη, μπορούσαν να του επιβάλλουν μόνον τρεις ιερές φιγούρες : η οικογένεια του, ο δάσκαλος, ο πνευματικός του. Έτσι, ασυνείδητα, θα του δημιουργηθεί η εντύπωση ότι για να επιβάλλονται κυρώσεις σε αυτήν την χώρα, σημαίνει ότι έκανε "κάτι κακό" , κάτι που έθιξε την "οικογένεια", τον "δάσκαλο", τον "πνευματικό."
Η "οικογένεια", είναι η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία, ο "δάσκαλος" (δασκάλες), είναι η Βilderberg και η Τrilateral, και ο "πνευματικός", είναι η μασονία και η νέα αριστερά.
 |
| Πουριτανός ιεροκήρυκας |
Οι διάφοροι αναλυτές όταν μας εξηγούν τα αίτια των γεωπολιτικών συγκρούσεων(για παράδειγμα όσα συμβαίνουν σήμερα με την Ρωσία), συνήθως αναφέρονται στους οικονομικούς, ενεργειακούς και στρατηγικούς ανταγωνισμούς, αποσιωπώντας το γεγονός ότι υπάρχει μία "γνωστική γεωπολιτική", τα βασικά σημεία της οποίας είχε περιγράψει με σαφήνεια ο καθ. Δ. Μιχαλόπουλος στο βιβλίο του ο Εθνικός Διχασμός. Η άλλη διάσταση: «Κατά τον W.Lippmann, οι χώρες των δυτικών ακτών της Ευρώπης και η Αμερικανική ήπειρος συγκροτούν κοινότητα• η κοινότητα αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί Ατλαντική. Έτσι, η Βρετανία από την μία πλευρά, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Ολλανδία, οι Σκανδιναβικές χώρες, η Ισπανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία και, από την άλλη, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς καθώς και το σύνολο των άλλων αμερικανικών χωρών συνδέονται μεταξύ τους μέσω του ατλαντικού ωκεανού και αντιπαρατίθενται σε χώρες όπως η Ρωσία, ορισμένες βαλκανικές (σαν την Σερβία πχ)[…] Το πρώτο που μπορεί να κανείς να παρατηρήσει όσον αφορά το παραπάνω σχήμα είναι η λογική βάση πάνω στην οποία έχει αναπτυχθεί. Πράγματι οι ατλαντικές χώρες δεν συνδέονται από συμφέροντα απλώς, αλλά κατά βάση, από την γενικότερη στάση των κυρίαρχων μέσα στις κοινωνίες τους στρωμάτων απέναντι στην ζωή: Είναι, βασικά, οι χώρες της θρησκευτικής Μεταρρύθμισης και, ενδεχομένως, της ανατροπής, χώρες δηλαδή στην ζωή των οποίων ο τόνος που κυριαρχεί απορρέει από την κατίσχυση του πνεύματος που άρχισε με τον Λούθηρο και κορυφώθηκε με τα γεγονότα των ετών 1789-1792 στην Γαλλία.»
Εν ολίγοις: οι γεωγραφικοί τόποι στους οποίους το γνωστικό πνεύμα δεν μπορεί να ριζώσει, τίθενται στο στόχαστρο. Εξάλλου, όπως είχε επισημάνει ο Eric Voegelin, η γνωστική πολιτική δημιουργεί συνεχώς πολέμους και καταστροφές, διότι παραβλέπει την δομή της πραγματικότητας, μια που μέσα στον πυρήνα του γνωστικού πνεύματος κρύβεται το μίσος για τον δημιουργημένο κόσμο. Πράγματι, όλες οι επαναστάσεις και οι παγκόσμιοι πόλεμοι στην σύγχρονη ιστορία, προκλήθηκαν από την υπόγεια και δαιδαλώδη δράση αυτού του γνωστικού ρεύματος.
Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μεγάλο πάντως αστείο με τις κυρώσεις έναντι της Ρωσσίας είναι ότι αποδυκνείουν τη χαμηλή νοημοσύνη των Δυτικών αριστερών και γκλομπαλιστών: Ο Πούτιν τα τελευταία χρόνια προσπαθεί με νύχια και με δόντια τον επαναπατρισμό των ρώσσικων κεφαλαίων στο εξωτερικό. Με τις κυρώσεις έναντι ολιγαρχών, τα Ρώσσικα κεφάλαια αρχίζουν να επιστρέφουν στη χώρα. Σημειωτέον ότι όλοι οι ολιγάρχες στο εξωτερικό πλέον βαφτίζονται ¨φίλοι του πούτιν¨. Ανθρώπους που δεν μπορούσε ο ίδιος πλέον να επηρεάσει αναγκάζονται σε επαναπατρισμό.
Περάν τούτου με την απαγότευση των καρτών στη χώρα βοηθάται η καλλιέργεια αντί-Δυτικισμού. Συγκεκριμένα με αυτήν την κίνηση πλέον αρχίζει ουσιαστικά να καλλιεργείται μίσος έναντι των Αμερικάνων (μη πω και όλων των δυτικών).
Με τη έξοδο ρώσσικων κεφαλαίων από την πόλη του Λονδίνου αυτή αρχίζει να καταρρέει.
Αυτές οι κυρώσεις εν τέλει αποτελούν το καλύτερο ίσως παράδειγμα της επιμύθειας σκέψης και της κοντόφθαλμης βλέψης του δυτικού ανθρώπου. Πλέον η αριστερά στη Δύση πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο χωρίς να σκέψη. τα 20 χρόνια ολοκληρωτικής κυριαρχίας έχουνε αφήσει τα σημάδια τους.
είμαι ο από πάνω
ΔιαγραφήΝέες εξελίξεις στις κυρώσεις: η Ρωσσία προωθεί τώρα πιστωτική κάρτα εθνικής εμβέλειας, κάτι που βάσει του άρθρου προσπαθεί εδώ και χρόνια, έχοντας συνδέσει στο σύστημα υποστήριξής της το 40% των τραπεζών της. η νέα κάρτα уэк (универсалналная электроная карта ελληνιστί ηλεκτρονική ολική κάρτα ).
Με λίγα λόγια η Ρωσσία έστω "εξαναγκάζεται" να αποκοπεί από το διεθνές σύστημα.
Έχεις ένα εξαιρετικό ιστολόγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που το χαλάει είναι η αναφορά σου στην δεξιά.
Δεν θα το αναλύσω περισσότερο. Είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις.
Ειλικρινα δεν βρίσκω κανένα λόγο να απεκδυθει το μπλογκ την ιδεολογική του ταυτότητα επειδή σε μερίδα των πιθανών αναγνωστών μπορεί να ξενίζει η ταμπέλα δεξιός. Εάν κάποιου οι εγκεφαλικοί φραγμοί είναι τέτοιοι που η αναφορά στη δεξιά τους εμποδίζει να μελετήσουν τι λέμε και τι γράφουμε τότε αυτοί είναι χαμένη υπόθεση.
ΔιαγραφήΟ Θεόδοτος εξ αρχής δεν φτιάχτηκε για να απευθύνεται στο πολύ κόσμο, αλλά στη σκεπτόμενη μειοψηφία. Αυτούς τους έχουμε υπολογίσει γύρω στο 3% της ελληνικής κοινωνίας. Ένα ποσοστό αυτού του ήδη μικρού ποσοστού το έχουμε πλησιάσει αν κρίνω από τα στατιστικά στοιχεία επισκεψιμότητας καθώς και από την αναπαραγωγή των άρθρων μας σε άλλες σελίδες, κάποια εκ των οποίων έχουν προκαλέσει και πάταγο, όπως αυτό για το σχέδιο kalergi για την Ευρώπη που μάλιστα πολλοί το αναπαρήγαγαν χωρίς να αναφέρουν που το είδαν, μεταξύ αυτών και η ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής.
Η πραγματική δεξιά ένα πράμα την ενδιαφέρει:
ΔιαγραφήΝα γυρίσει η Ευρώπη στην προ της Θρησκευτικής μεταρυθμίσεως εποχή.
είναι υπέρ της παράδοσης και της πραγματικής αριστοκρατίας του πνεύματος, αν χρειαστεί και του αίματος.
Τέλος είναι κατά της δημοκρατίας κ. Ηλιακέ σας επαρκεί αυτό;
-Βαρόνος Μυνχάουζεν
Συγνώμη για την αργοπορημένη απάντηση.
ΔιαγραφήΘεόδοτε, μάλλον δεν κατάλαβες. Ακριβώς επειδή αυτά που γράφεις είναι αξιόλογα και άξια μελέτης, είναι κρίμα -κατά την γνώμη μου- να τίθενται υπό την ταμπέλα της δεξιάς.
Ο λόγος είναι ότι η ελληνική δεξιά δεν έχει απολύτως καμμία σχέση με τις ιδεολογικές αναφορές σου και τις προσεγγίσεις σου. Η ελληνική δεξιά από ιδεολογικής άποψης, είναι ένα "άδειο πουκάμισο".
Προσωπολατρεία (καραμανλισμός), ξενοδουλεία, φοβία απέναντι στην εθνοπροδοτική αριστερά, φιλελευθερισμός, οικογενειοκρατία, υποτέλεια στα εθνικά θέματα, εθνοκτόνα και αντιλαϊκά μνημόνια και πολλά ακόμα αμαρτήματα.
Είναι βέβαια αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να επιθυμεί να δώσει στην δεξιά (ή στην αριστερά, ή στο κέντρο, ή όπου αλλού) την φυσιογνωμία που εκείνος θεωρεί σωστή. Απλά θεωρώ ότι κάτι τέτοιο είναι αδιέξοδο.
Διαφωνώ επίσης με την τοποθέτηση του Βαρώνου Μυνχάουζεν, πέραν της σωστής τοποθέτησής του περί δημοκρατίας.
Ένα πολιτικό κίνημα δεν έχει νόημα να επιδιώκει την επιστροφή στο παρελθόν, όσο λαμπρό και να το θεωρεί. Είναι ωραίο να μελετάς την Ιστορία, είναι ανούσιο να προσπαθείς να νεκραναστήσεις καταστάσεις.
Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και η Ιστορία δεν επιτρέπει πισωγυρίσματα.
Ένα ζωντανό ριζοσπαστικό πολιτικό κίνημα πρέπει να κοιτάει μπροστά.
Όπως είχε πει και ο μεγάλος Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα:
" Η αριστερά θέλει να γκρεμίσει το υπάρχον καθεστώς μαζί με τα θετικά του. Η δεξιά θέλει να το συντηρήσει μαζί με τα αρνητικά του. Εμείς θέλουμε να κρατήσουμε τα θετικά και να ξεριζώσουμε τα αρνητικά"
Υπό ποιά 'ταμπέλα' θα έπρεπε να γράφονται κατά τη γνώμη σου;
ΔιαγραφήΔεν είναι παράδοξο να 'κατηγορείς' για νεκρανάσταση του παρελθόντος και μετά να αναφέρεις τον ντε Ριβέρα;
Τέλος πάντων, στα θέματα που θέτεις ήδη έχει δοθεί απάντηση στο προηγουμενο μηνυμα που έγραψα.
Ο όρος "εθνικισμός" είναι υπεραρκετός. Και αφήνεις την δεξιά να πάει στον αγύριστο (εκεί που είναι η φυσικη της θέση).
ΔιαγραφήΤον Ριβέρα τον ανέφερα σαν ένα τυπικό παράδειγμα Εθνικιστή που πήρε αποστάσεις απ΄την δεξιά. Δεν είπα ότι πρέπει να αναστήσουμε την Ισπανική Φάλαγγα, ούτε ότι πρέπει να βάλουμε μπλε πουκάμισα όπως έκαναν οι φαλαγγίτες...
Νομίζω είσαι σε λάθος μπλογκ. Εδώ είμαστε Δεξιοί όχι εθνικιστές. Μην ρωτήσεις τι εννοώ και ποιά η διαφορά, την έχουμε αναλύση κατ' επανάληψη.
ΔιαγραφήΑυτό τον καιρό διαβάζω το βιβλίο του π. Νικολάου Λουδοβίκου "Η κλειστή πνευματικότητα και το νόημα του εαυτού". Δεν σας κρύβω ότι διαβάζοντάς το μου ήρθαν στο νου πολλά από τα άρθρα σας περί γνωστικής-μανιχαϊκής δύσης και δυτικού πολιτισμού. Στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του π. Νικολάου η ρίζα αυτού του οικοδομήματος βρίσκεται ήδη στον Αυγουστίνο ο οποίος είναι γνωστό ότι πέρασε από τα μονοπάτια του μανιχαϊσμού και μετά την μεταστροφή του στο χριστιανισμό άρχισε να μελετά τους νεοπλατωνικούς, κυρίως τον Πλωτίνο και τον Πορφύριο. Η μελέτη του βιβλίου προχωρεί με την ανάπτυξη της διδασκαλίας του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου και του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά περί πνευματικότητας και του τι είναι πνευματικό και την σχέση του με τον υλικό κόσμο και τον Θεό. Προχωρεί στη συνέχεια αναφέροντας τις απόψεις νεότερων δυτικών φιλοσόφων καταδεικνύοντας πώς προέκυψε ο μηδενισμός στη Δύση, σε αντίθεση με την Ανατολή που χάρις την εμπειρία και το βίωμα αγίων ανδρών και πατέρων ο νεοπλατωνικός δυϊσμός και οι ακρότητες του ωριγενισμού πέρασαν στο περιθώριο και τελικά εκτός εκκλησίας και κοινωνίας. Ανάλογο και εξίσου ενδιαφέρον είναι και το βιβλίο του Άγγλου φιλέλληνα και μεταφραστή πολλών Ελλήνων ποιητών Φίλιπ Σέραρντ "Ο βιασμός του ανθρώπου και της φύσεως" το οποίο έγραψε στην κατοικία του στη Βόρεια Εύβοια ζώντας τα τελευταία χρόνια της ζωής του παραδοσιακά, χωρίς ρεύμα και περιττές τεχνολογικές ανέσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή