O TRUMP, Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Εν αναμονή των αυριανών εκλογών στις ΗΠΑ, δημοσιεύουμε ένα πολυ ενδιαφέρον και κατατοπιστικό άρθρο αναγνώστη μας, αναφορικά με το μέλλον της Δεξιάς, των ΗΠΑ και του Δυτικού Πολιτισμου γενικότερα.

Γράφει ο Γιώργος Παξινός

Donald J. Trump

Πάνω  στην καμπή μιας κρίσιμης εποχής για τον Δυτικό Πολιτισμό, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το γεγονός ότι οτιδήποτε συμβαίνει ή πρόκειται να συμβεί σε μια οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή ή γενικότερα Λευκή χώρα επηρεάζει το σύνολο των Δυτικών Κρατών.

Έτσι ακολουθώντας την πορεία των γεγονότων φτάνουμε από το Brexit και το Ουγγρικό Δημοψήφισμα στις Αμερικάνικες Εκλογές. Γιατί είναι όμως σημαντικές; Αυτό θα απαντηθεί παρακάτω κάνοντας ταυτόχρονα μια μικρή Ιστορικο-Πολιτική Διαδρομή στην Αμερικάνικη Ιστορία και επικαιρότητα καθώς και στην σύνδεσή της με τα Ευρωπαϊκά Δρώμενα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής σαν νέο κράτος χωρίς προηγούμενη συλλογική εμπειρία σαν αυτή των ευρωπαϊκών κρατών εξελίχθηκε, όπως κάθε δυτική αποικία,  στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της εποχής, που υιοθέτησε και έφερε από την ιδιαίτερη πατρίδα του ο κάθε ένας από αυτούς τους γενναίους λευκούς που διακινδυνεύοντας τα πάντα εξερεύνησαν και κατέστησαν βιώσιμη μια γη κατειλημμένη από την άγρια φύση και τις πρωτόγονες φυλές των ερυθρόδερμων. Αυτή λοιπόν η έλλειψη ιστορικού υποβάθρου και η σύνδεση με τη ατομική πρωτοβουλία έκαναν τις λιμπεραλιστικές ιδέες να κυριαρχούν σε αυτή την χώρα ακόμη και σε μια εποχή όπως ο 20 Αιώνας όπου είχαν αρχίσει να φθίνουν οι ωφελιμιστικές δοξασίες και να αναδεικνύονται οι δυναμικές κινήσεις των απόλυτων πολιτικών.

Έτσι κατά την διάρκεια του Πρώτου όσο και του Δεύτερου μεγάλου αδελφοκτόνου πολέμου, οι Η.Π.Α. όχι μόνο ενεπλάκησαν σε δύο ενδοευρωπαϊκές διαμάχες χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σκοπό και σχέδιο, αλλά ταυτόχρονα έχασαν επί της ουσίας, αν και τυπικά νικήτριες, αφού συνέβαλλαν στο να διαμορφωθεί ένας κόσμος όπου οι εξωευρωπαϊκές δυνάμεις ενδυναμώθηκαν από την ουσιαστική διάλυση των τελευταίων αποικιοκρατικών κρατικών δομών, όπως και από την ηθική και κοινωνική οπισθοδρόμηση που επέφερε η πλήρη κυριαρχία των δημοκρατικών ιδεωδών στα αποσυνθεμένα λευκά ευρωπαϊκά έθνη. Με τις Η.Π.Α. να ενδυναμώνονται επιφανειακά αλλά να χάνουν στο ζήτημα της ουσιαστικής κυριαρχίας τόσο στον εξωτερικό όσο και κύρια στο εσωτερικό τους.

 Στην υιοθέτηση  αυτής της αυτοκτονικής πολιτικής έπαιξαν σπουδαίο ρόλο οι 'εσωτερικοί διασπαστές' που δεν είναι άλλοι από τον τεράστιο εβραϊκό πληθυσμό (πάνω από 10 εκατομμύρια) που κατά τον μεγάλο φιλόσοφο και πολιτικό αναλυτή Francis Parker Yockey αποτέλεσαν εκείνο το ξένο φυλετικό και πολιτισμικό αναφομοίωτο στοιχείο (που έλκει την καταγωγή του από τον Μαγικό-Αραβικό Πολιτισμό), το οποίο δημιούργησε τα προγεφυρώματα ώστε να φανούν και να αναδειχτούν οι έγχρωμες και διασπαστικές μειονότητες (όπως γίνεται στην σημερινή εποχή με την οργάνωση Black Lives Matter και την La Raza που χρηματοδοτούνται από τον George Soros) εις βάρος ουσιαστικά των λευκών που δημιούργησαν τις όποιες υποδομές που υπάρχουν στην Αμερικανική Ήπειρο. Όμως λόγω του ότι η ιδεολογική κηδεμονία των φιλελεύθερων δοξασιών όσο και των αξιωμάτων του Πολιτιστικού Μαρξισμού (που πέρα από την δήθεν διαμάχη τους πάντα συμπορευόντουσαν σαν κοινοί φορείς ιδεών) αρχίζει να λαμβάνει τέλος, αρχίζει να γεννιέται ξανά η φλόγα της  Reconquista  των πάντων από τα ξένα αυτά στοιχεία!

Οι νέες συσπειρώσεις αποδεικνύουν ξεκαθαρά την νέα κατάσταση με την υποψήφια των δημοκρατικών Hillary Clinton να στηρίζει την εκστρατεία της σε ένα 'φεμινιστικό μύθο' (αυτό της 'Πρώτης γυναίκας προέδρου' όπως είχε γίνει το ίδιο με τον Ομπάμα - 'πρώτος μαύρος πρόεδρος: μην είστε rednecks & ρατσιστές') καθώς επίσης και στην πλήρη υποστήριξη των πάσης φύσεως μειονοτήτων (μέσα σε αυτούς ξέρουμε όλοι ποιοι συμπεριλαμβάνονται) που προφανώς έχουν αρνητική οπτική για την οποιαδήποτε προσδοκία ανασύστασης και ενδυνάμωσης ενός κράτους που έπαιξε τον ρόλο μιας ουσιαστικά δυτικής αποικίας– αυτοκρατορίας στην  αμερικάνικη ήπειρο και σε κάποιες περιοχές της Ασίας. Ενώ από την άλλη τον Donald Trump, έναν ουσιαστικά Δεξιό και όχι απλώς συντηρητικό υποψήφιο με δυναμικό ταπεραμέντο και γερμανική καταγωγή, να προσπερνά τον παλαιοκομματικό κατεστημένο τόσο του ίδιου του κόμματος του όσο και (παρα-)λογικής της πλήρους υποτέλειας σε ξένα συμφέροντα (τόσο σε σημιτικά όσο και σε ασιατικά). Αυτός σε αντίθεση με την Hillary Clinton, η οποία στηρίζεται στις μετεξελίξεις και παραφυάδες του αριστερισμού και του λιμπεραλιστικού καρκίνου, έχει την στήριξη μιας νεοεμφανιζόμενης πολιτικής και ριζοσπαστικής δύναμης αυτή της Εναλλακτικής Δεξιάς. Η Εναλλακτική Δεξιά (Alt-Right) [Σημ. Θεοδ.: για μια πιό μετριοπαθή ανάλυση του τι είναι η Alt-Right δείτε εδώ] είναι ένα νεανικό πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα που διαμορφώθηκε στην Αμερική με κυρίαρχους φορείς και εκπροσώπους νέα σε ηλικία άτομα  (όπως ο Richard Spencer, ο Greg Johnson, ο Andrew Anglin, ο Matthew Heimbach) και είναι επηρεασμένο από την γαλλική Νέα Δεξιά, τον Λευκό Εθνικισμό, τον Εθνικοσοσιαλισμό καθώς και από μια έντονη πολεμική κατά των συμπτωμάτων παρακμής όπως ο φεμινισμός, ο αντρικός εκφυλισμός, την αποδυνάμωση των λευκών και πιο συγκεκριμένα των Λευκών Αντρών που θεωρούνται από τους μνησίκακους παρακμίες κάτι περισσότερο από τέρατα που με την 'τοξική πατριαρχική μυικότητά τους' καταπιέζουν τις γυναίκες και τους κακόμοιρους τριτοκοσμικούς ανά την γη (όπως εμμέσως πλην σαφώς δήλωσε πρόσφατα η εβραία υποστηρίκτρια της Κλίντον, Lena Dunham προτείνοντα μάλιστα και λύση για το πρόβλημα) και για αυτό τον λόγο ακριβώς πρέπει να ανοίξουν διάπλατα τα σύνορα της χώρας τους. Όπως είναι φυσικό αυτό το ρεύμα χρησιμοποιώντας μιμήματα (memes όπως ο Pepe ο βάτραχος που κηρύχθηκε σύμβολο μίσους και ρατσισμού από την ADL) και άλλα μέσα ιδιοφυούς προπαγάνδας για την προώθηση  των Ιδεών του, κατάφερε να εισχωρήσει σε ένα μεγάλο ποσοστό υποστηριχτών του Donald Trump αποτελώντας ουσιαστικά τον αθέατο γίγαντα που κρατάει τον παλμό σε αυτό που αρχίζει να μορφοποιείται, κι δεν θα υπερβάλαμε αν το ονομάζαμε σταδιακή ριζοσπαστικοποίηση και εναντίωση κατά των ‘’πολιτικά ορθών νορμών’’ του συστήματος από ένα σημαντικό κομμάτι του λευκού πληθυσμού.

Pepe

Με αυτή την νέα εξέλιξη μπορούμε να πούμε ότι περιμένουμε πολλά από τις Αμερικάνικες Εκλογές γιατί πρώτη φορά παρατηρείται στην Μέκκα της παρακμής (κατά τον Roger Garaudy) κάτι τόσο πολωτικό και διασπαστικό που φέρνει στο χείλος της καταστροφής το σύστημα τόσο στην Αμερικάνικη Ήπειρο όσο και στον Δυτικό Ευρωπαϊκό Κόσμο. Γιατί ας το δούμε ρεαλιστικά: ο Τραμπ παρά τις όποιες αδυναμίες του και την σε κάποιες περιπτώσεις αδύναμη στάση του απέναντι στα ξένα συμφέροντα (εβραϊκά κυρίως ) είναι ο μόνος που μπορεί να γκρεμίσει ασυνείδητα το τέρας στην καρδιά του – ανεξάρτητα από την ακριβή πολιτική πλατφόρμα μέτρων που θα λάβει αργότερα. Εξάλλου το βασικό του σύνθημα 'Make America Great Again' δηλώνει αυτό ακριβώς που πρέπει να δηλώσει: Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε αποσύνθεση και κινδυνεύουν να αφανιστούν και για αυτό τον λόγο δεν είναι μόνο αδύναμες αλλά και τελειωμένες αν δεν αλλάξουν. Το 'αμερικάνικο όνειρο' πέθανε και αν σε αυτές τις εκλογές δεν εκλεγεί ο Τραμπ πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και επιλεγεί, σαν καρκινική αλυσίδα, σε ανώτερη θέση δυτικού κράτους και πάλι 'προοδευτικός', τότε μπορούμε να περιμένουμε ότι το κίνημα της Εναλλακτικής Δεξιάς θα εκμεταλλευτεί τις συνθήκες ώστε να περάσει στην ουσιαστική Ιδεολογικό- Πολιτική ενδυνάμωσή του καθώς διαφαίνεται ότι στο μέλλον η αντίθεση στο σύστημα θα πάρει πιο 'άγριες διαστάσεις'. Η κατάσταση θα μπορούσε να περιγραφεί σαν 'WIN-WIN' τόσο στην μία όσο και στην άλλη περίπτωση καθώς η ιδεολογική κυριαρχία του δημοκρατικού τόξου αρχίζει με ταχύτατους ρυθμούς (και τριγμούς…..) να διαλύεται στον δυτικό κόσμο…