Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ, Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

Να αρχίσουμε από τον Ιουστινιανό (527-565); Ναι, ναι, τον Αυτοκράτορα που έκτισε την Αγιά-Σοφιά, διαχρονικό σύμβολο του Ελληνικού Έθνους κ.τ.λ., κ.τ.λ.; Λοιπόν, ιδού το πορτραίτο του: Ὁ Ἰουστινιανὸς ἐγεννήθη... ἐν Δαρδανίᾳ καὶ ὁ μἐν πατὴρ αὐτοῦ ὠνομάζετο Ἰστόκ... αὐτὸς οὗτος δὲ Οὐπράβδα, εἶχον δηλαδὴ ὀνόματα καθ’ὅλας τὰς πιθανότητας σλαυικά, τὰ ὁποῖα... ἐπὶ τὸ λατινικώτερον διεμορφώθησαν, τὸ μὲν Ἰστὸκ εἰς Σαββάτιον... τὸ δὲ Οὐπράβδα εἰς Ιουστινιανόν. 

Ποιος τα λέει αυτά; Πράκτορας των «Σκοπιανών» θα μου πούν οι κρυπτοϊουδαίοι... Ε, όχι, βρε παιδιά! Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος τα έγραψε, ο  εθνικός μας ιστορικός. Και να για να ολοκληρωθεί το ψηφιδωτό, σας πληροφορώ ότι η δυναστεία του Ιουστινιανού, η τελευταία βυζαντινή δυναστεία που βασίλευσε σε ολόκληρη σχεδόν τη Μεσόγειο, είχε ιδρυτή της κυριολεκτικώς και γνησίως  «Σκοπιανό», τον Ιουστίνο Α΄, θείο και προκάτοχο δηλαδή του Ιουστινιανού, που ακριβώς είχε γεννηθεί «σε χωριό κοντά στα Σκόπια». Θα μπορούσε λοιπόν να ισχυριστεί κανείς πως η ανέγερση της Αγιά-Σοφιάς δεν ήτανε τίποτα άλλο, στην ουσία, παρά ενέργεια και έργο της προπαγάνδας των Σκοπιανών.

            Να πάμε και στα πιο παλιά, δηλαδή τα Αρχαία; No problem, κατά πως συνηθίζεται να λένε σήμερα. Να λοιπόν τι λέει εν προκειμένω ο εθνικός μας ιστορικός: Ο Μέγας Αλέξανδρος προσπάθησε μεν να συγκεράσει τα δύο φύλα, τους Μακεδόνες δηλαδή και τους Έλληνες, με αποτέλεσμα ἐπὶ Ἀλεξάνδρου καὶ ἐπὶ μικρὸν μετὰ τὸν θάνατον αὐτοῦ, οἱ Μακεδόνες νὰ ἀσπασθώσι τὴν πρὸς τοὺς Ἕλληνας ἰσότητα, ἀλλ΄ἀφοῦ ἐξέλιπεν ἡ  πίεσις τοῦ ἰσχυροῦ ἐκείνου βραχίονος [του Μεγάλου Αλεξάνδρου δηλαδή], να εμφανισθεί ξανά ἡ μεταξὺ τῶν δύο φύλων ἀντιζηλία καὶ ἀντίπραξις. Να γιατί, κατά συνέπεια,  οι δημοκρατικοί Αθηναίοι κυρίως προσκάλεσαν τους Ρωμαίους να δώσουν τέλος στη μακεδονική κυριαρχία στην Ελλάδα. Δεν ανέχονταν να έχουν άλλο «στο κεφάλι τους» τους Μακεδόνες.

            Να πάμε και στον Μαρμαρωμένο Βασιλιά, τον Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο,  που πάλι με χρόνια και καιρούς κ.λπ., κ.λπ.; Ε, αυτός, ήταν από τη μητέρα του Σλάβος, δηλαδή Σέρβος κατά πάσα πιθανότητα (εξ ου και η προσωνυμία του: Δραγάτσης/Δράγασης). Σε αυτήν, τη σλαβική καταγωγή του οφείλεται και το γεγονός ότι οι Σέρβοι εθνικιστές έχουν υιοθετήσει ως έμβλημά τους τον δικό του αυτοκρατορικό θυρεό: Χρυσό Σταυρό σε πορφυρό φόντο και τέσσαρα χρυσά Β στην κάθε γωνία του Σταυρού, αρχικά των λέξεων Βασιλεύς Βασιλέων Βασιλευόντων Βασιλεῦσι.  Λόγω, βέβαια, του ότι καταγόταν από Σέρβους δεν μπορεί να θεωρηθεί ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄Παλαιολόγος άνθρωπος των «Σκοπιανών» - και έτσι, προς το παρόν τουλάχιστον, τη γλυτώνει. Εγώ όμως εξακολουθώ να μη μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι αυτοί οι προοδευτικοί, δημοκρατικοί και φιλελεύθεροι ελληναραίοι δεν σήκωσαν αυτοί το λάβαρο των Παλαιολόγων και άφησαν να το οικειοποιηθούν οι Σέρβοι. Μεγάλη Ελλάδα και τα σχετικά δεν θέλουνε;  Την Κωνσταντινούπολη δεν θέλουνε; Ωραία! Ας σηκώσουνε,  ντε, τον Σταυρό των Παλαιολόγων. Δεν θέλουνε τον Σταυρό των Παλαιολόγων; Ας σηκώσουν το φλάμπουρο των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, το περίφημο φλάμμουλον, με τον μαύρο δικέφαλο αετό, που το ύψωσε ο Γεώργιος Καστριώτης, ο Σκεντέρμπεης, στους αγώνες του κατά των Τούρκων και τώρα έχει πια γίνει σημαία των Αλβανών. 

Αλλά με συγχωρείτε, το ξέχασα... τα εμβλήματα αυτά αποφασίζονται με δημοκρατικές διαδικασίες στα συλλογικά όργανα του κάθε κόμματος που δρα στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού μας πολιτεύματος. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους Αλβανούς, γιατί πίσω τους είναι οι Αμερικανοί. Και ως προς τους Σέρβους... εντάξει, αρκετή ζημιά τους κάναμε με τους Σημίτη, όταν αυτοί, καθώς μάχονταν ολομόναχοι υπολογίζοντας στους «φίλους» τους τούς Έλληνες, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έβγαλε νύχτα τα αμερικανικά τανκς στη Θεσσαλονίκη, για να τους χτυπήσουνε από πίσω. Μην τους πάρουμε και το σύμβολο του εθνικισμού τους, γιατί πώς θα μπορέσουμε «ελληνοπρεπέστατα» να τους την ξαναφέρουμε, ακόμα μια φορά στο μέλλον; Αυτά είναι παράγοντες που πρέπει να υπολογίζονται, στη μεγάλη πολιτική που στις μέρες μας ασκούν οι Έλληνες και το Ελληνικό τους Κράτος.

            Δεν σας αρκούν αυτά; Εντάξει, ας πάμε στην Καινή Διαθήκη. Τι λέει για τον Παύλο στις Πράξεις των Αποστόλων; Ἀνήρ τις ἦν Μακεδὼν ἑστώς, παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν. (Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ιστ’ 9.) «Μακεδών» λέει, δεν λέει «Έλλην».  Για αυτό και ορισμένοι μελετητές της ζωής του Αποστόλου Παύλου κάνουνε λόγο για ελληνομακεδονικό πολιτισμό, που, στη συνέχεια, συνενώθηκε με τον ρωμαϊκό, ώστε να συναποτελέσουνε τον ελληνορρωμαϊκό.

            Τώρα, βέβαια, η στερεότυπη απάντηση των απανταχού της Ελλάδος κρυπτοϊουδαίων και, γενικότερα, καθεστωτικών έχει ως εξής: «Και πού να τα ξέρουμε εμείς αυτά; Εμείς έχουμε να φροντίσουμε τα σπίτια μας, τις δουλειές μας, τα επιδόματα (της γαλοπούλας των Χριστουγέννων π.χ.) που τώρα μας κόβονται από τη Μέρκελ και κινδυνεύουμε να μείνουμε στον δρόμο. Με τον Απόστολο Παύλο και τον Παπαρρηγόπουλο θα ασχολούμεθα;»

            Άψογα!  Στις λαϊκές αγορές όμως πάτε, λεβέντες μου. Έτσι, δεν είναι;  Κεράσια το καλοκαίρι τρώτε. Έτσι δεν είναι;  Ε, ποτέ σας δεν έχετε ακούσει κάποιον, εκεί, στις υπαίθριες αγορές να φωνάζει: «Τραγανά, ωραία κεράσια Βοδενών»;  Πώς; Δεν τόχετε ακούσει; Η μητέρα σας όμως και, πολύ περισσότερο, η γιαγιά σας σίγουρα θα τα ξέρουνε τα κεράσια των Βοδενών. Ε, σας πληροφορώ λοιπόν ότι τα Βοδενά είναι το παλαιό, σλαβικό όνομα της Έδεσσας:  προέρχεται από τη λέξη «βόντα» και σημαίνει νερό, διότι στην Έδεσσα, ως γνωστόν, υπάρχουν οι περίφημοι καταρράκτες.

            Εάν αυτά δεν σας αρκούν, πέστε το στον Θεόδοτο και –να είστε βέβαιοι- μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερη εμβάθυνση του ζητήματος. 

            Για να δούμε όμως τώρα τι ακριβώς έγινε και γίνεται στη Μακεδονία.

* * *

Το ότι η Μακεδονία είχε, από τον πρώιμο Μεσαίωνα και έως το έτος 1918, κατοίκους στη μεγάλη τους πλειοψηφία σλαβικής καταγωγής αμφιβολία δεν υπάρχει καμία. Οι Σλάβοι αυτοί, ένας από τους αρχαιότερους κλάδους της Σλαβικής φυλής στην Ευρώπη, απέκτησαν βαθμιαία αλλά γρήγορα βουλγαρική εθνική συνείδηση, παρά το ότι οι Βούλγαροι, φύλο τουρανικό, αρχικώς δεν είχαν καμία φυλετική σχέση μαζί τους. Έτσι, συχνά περί τα τέλη του Μεσαίωνα και ιδίως κατά τους Νεότερους Χρόνους, τον Μακεδόνα στη νότια Ελλάδα τον ονόμαζαν Βούλγαρη (κατά το Αρναούτης= Αλβανός) και από εκεί προέρχεται το γνωστό επώνυμο. Το 1918 έγινε ανταλλαγή πληθυσμών, εκούσια όμως και όχι υποχρεωτική. Δηλαδή όσοι Σλάβοι της Μακεδονίας εξακολουθούσαν να έχουν βουλγαρική συνείδηση και –κυρίως- δεν έστεργαν να ζήσουν υπό την κυριαρχία του Ελληνικού Κράτους έφυγαν, ενώ, παράλληλα, ήρθαν στη θέση τους, λίγοι αρχικά και μαζικώς στη συνέχεια, ελληνικοί πληθυσμοί και από τη Βουλγαρία μα κυρίως από τη Μικρά Ασία. Αυτό το είχε προγραμματίσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος ο οποίος, παρά τις κάθε τόσο «μεγαλοϊδεατικές» διακηρύξεις του, θεωρούσε, ήδη κατά το 1915, σχεδόν βέβαιο το ότι τελικώς οι ελληνοορθόδοξοι πληθυσμοί της Μικράς Ασίας θα έρχονταν «χύμα» στην Ελλάδα και, κατά συνέπεια, έπρεπε να «δημιουργηθεί» χώρος και για αυτούς.

            Όσοι Σλαβομακεδόνες μείνανε από το 1918 και μετά εξελληνίστηκαν. Η γλώσσα τους όμως, αρχαϊκή και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα μορφή τής αρχικώς ενιαίας σλαβικής γλώσσας, διατηρείται ακόμη και σήμερα – αλλά μόνο μέσα στα σπίτια. Πολλοί πήγανε με τους κομμουνιστές κατά τις πολεμικές συγκρούσεις των ετών 1942-1949. Άλλοι, λιγότεροι, πολέμησαν είτε στις τάξεις ή, έστω, στο πλευρό του Εθνικού Στρατού. Από το 1950 και μετά, η κατάσταση στη Μακεδονία «ηρέμησε», αλλά μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1970, τουρίστες από τη Νότια Ελλάδα, προκειμένου να επισκεφθούν τις λίμνες των Πρεσπών π.χ., χρειάζονταν άδεια από το Γ΄ Σώμα Στρατού,  η έδρα του οποίου, ως γνωστόν, είναι στη Θεσσαλονίκη.

            Σήμερα, πάντως, ένα είναι εκεί το βέβαιο – και αυτό το «βέβαιο»  περιπλέκει πάρα πολύ την όλη κατάσταση και οδηγεί το ζήτημα όχι στη λύση του, μα σε περιπλοκές και όξυνση πολύ επικίνδυνες. Πίσω από την προσπάθεια αναζωπύρωσης  του Μακεδονικού Ζητήματος είναι βρίσκεται ο Soros,  όργανο των Rothschild και των Rockefeller. Γίνεται δηλαδή ό,τι και σε ολόκληρη την υφήλιο. Τι θέλουνε σήμερα οι Σλαβομακεδόνες; «Δικαίωση»; Ωραία! Θα την έχουνε, μόνο που θα ακούνε και θα κάνουνε ό,τι τους λένε οι εγκατεστημένοι στα Σκόπια αμερικανοϊουδαίοι και το εν Αθήναις παράρτημα του State Department, δηλαδή το ΕΛΙΑΜΕΠ. Να γιατί το ζήτημα ΔΕΝ πρόκειται να λυθεί, όπως και ΔΕΝ πρόκειται να λυθεί το Κυπριακό. Οι Ιουδαίοι τάζουνε τα πάντα στους πάντες και μετά προκύπτει σύγχυση και –συχνά αιματηρή- αναταραχή πολύ χειρότερη από εκείνη που –υποτίθεται- θέλουν να «θεραπεύσουν».

            Να το επαναλάβουμε; Ευχαρίστως! Λίγοι είναι πια οι Σλαβομακεδόνες που δεν έχουνε, από το 1918 και μετά, πλήρως αφομοιωθεί στην ελληνική κοινωνία. Τα –κατά τη γνώμη μου- δίκαια αιτήματά τους για διάσωση του τοπικού φολκλόρ καθώς και του γλωσσικού τους θησαυρού (μιλάμε για τη σλαβονική γλώσσα, που είναι η  λειτουργική γλώσσα όλων σχεδόν των ορθόδοξων σλαβικών εκκλησιών) θα μπορούσανε να λυθούνε,  χωρίς κανένα κίνδυνο για την Ελλάδα, μέσα σε πέντε λεπτά της ώρας. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει ούτε στον αιώνα τον άπαντα, ενόσω δηλαδή στα Σκόπια κάνουν κουμάντο οι άνθρωποι του Soros  και στην Αθήνα το ΕΛΙΑΜΕΠ. Αλλά ειδικώς όσον αφορά το ΕΛΙΑΜΕΠ και τον Soros  θα επανέλθουμε.

* * *

Δεν μένει, νομίζω, παρά ένα τελευταίο ζήτημα προς εξέτασιν. Οι Αρχαίοι Μακεδόνες, εκείνοι του Μεγαλέξανδρου, τι ήτανε; Εδώ τα πράγματα είναι μερικώς και όχι πλήρως σαφή. Και συγκεκριμένα: 

            Ήδη από την εποχή των Μηδικών πολέμων, είναι βέβαιο ότι στη Μακεδονία την εξουσία είχε βασιλική δυναστεία εξελληνισμένη. Ήδη ο Αλέξανδρος Α΄ (495-450 π.Χ.) χαρακτηριζόταν όχι βέβαια Έλλην αλλά Φιλέλλην. Ο εξελληνισμός αυτός προχώρησε ραγδαία (είναι γνωστό π.χ. ότι ο Ευριπίδης είχε βρει φιλοξενία στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου) και είχε ολοκληρωθεί κατά την εποχή του Αλέξανδρου Γ΄ του Μεγάλου (παρά το γεγονός ότι ακόμα και αυτός, ο Μεγαλέξανδρος, επιλεγόταν και μέχρι σήμερα επιλέγεται Μακεδών). Οι στρατιώτες του όμως ήταν πλήρως εξελληνισμένοι; Αυτό βέβαια δεν έχει μεγάλη σημασία, διότι, εφόσον η ηγεσία τους δρούσε «ελληνικώς», ανάλογα θα έπρατταν και αυτοί. Τι γλώσσα όμως μιλούσαν μεταξύ τους οι Μακεδόνες του Μεγαλέξανδρου;

            Λοιπόν, φίλοι και αναγνώστες του Θεόδοτου, η απάντηση εδώ είναι αναγκαστικώς  σαφής: ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ.  Σύμφωνα με έρευνες που είχανε γίνει πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, είχαν εντοπιστεί οκτώ (8) λέξεις της αρχαίας μακεδονικής γλώσσας και είχαν (ιδίως στη Γερμανία) αρχίσει συστηματικές έρευνες με σκοπό την κατάταξή της σε μία από τις μεγάλες γλωσσικές οικογένειες. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο όμως οι έρευνες αυτές αρχικώς διακόπηκαν και τελικώς σταμάτησαν. Δεδομένου δηλαδή του ότι η Ελλάδα είχε παραχωρηθεί από τον Στάλιν στους Αγγλοαμερικανούς ήδη από τον Οκτώβριο του 1944 (είναι πασίγνωστη η μετέπειτα «αδιαφορία» αυτού του τελευταίου για τον ελληνικό ανταρτοπόλεμο κατά τη διάσκεψη της Γιάλτας το 1945), η Ελλάδα –και τυπικώς πια- ήταν το ανάχωμα που ανέκοπτε την κάθοδο των σλαβικών λαών στη Μεσόγειο. Και τούτο, διότι, εάν οι σλαβικοί λαοί, ιδίως υπό την ηγεσία της Ρωσίας, φτάνανε στις ακτές του Αιγαίου, τότε, σύμφωνα με το περίφημο δόγμα του McKinder, θα μπορούσανε να κυριαρχήσουν σε παγκόσμια κλίμακα. Έτσι οι κομμουνιστές της Ελλάδας κυριολεκτικώς ωθήθηκαν σε βίαιη σύγκρουση με το ελληνικό Κράτος, ώστε να αποδυναμωθούν και, ει δυνατόν, να εξοντωθούν. Το ζήτημα, με άλλα λόγια, δεν ήταν ο «κομμουνισμός»  αλλά η κάθοδος των Ρώσων και γενικώς των Σλάβων.

            Αυτά προς το παρόν, αγαπητοί αναγνώστες του Θεόδοτου. Και ό,τι άλλο θέλετε... στη διάθεσή σας.

Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η

Απέφυγα να βάλω βιβλιογραφικές παραπομπές, για να μη βαρύνω υπέρμετρα το κείμενο. Εάν κάποιος αναγνώστης όμως θέλει να δει «πού τα λέει αυτά ο Παπαρρηγόπουλος», ας υποβάλει το σχετικό ερώτημα μέσω του Θεόδοτου και εγώ θα του απαντήσω.