ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΗΣ ΑΓΚΙΤΠΡΟΠ ΚΑΙ Ο ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΩΝ ΜΠΕΝΑΚΗΔΩΝ

εγκάρδια σχέση...

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

Γιατί στη Συγγρού

δεν βρίσκουνε πια δουλειά οι τραβεστί;

Επειδή πήγε εκεί το κόμμα-τραβεστί

 της ‘δεξιάς’, η «Νέα Δημοκρατία»!

Χρήστος Σαρτζετάκης

Τον θυμάστε τον Χρήστο Σαρτζετάκη; Ε, μη μου λέτε όχι! Δεν μπορεί, θα τον θυμάστε. Αυτόν ντε, που, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε τάξει στον Καραμανλή (ο οποίος είχε συγκρατήσει τους στρατιωτικούς να μην ανατρέψουν τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 1981), να τον κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 1985, αθέτησε τον λόγο του και βγήκε ο Μένιος Κουτσόγιωργας και κραύγαζε: «Βρήκα, Κύριε Πρόεδρε (ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο ‘Κύριος’  Πρόεδρος), Κρητικό με μακεδονικές ρίζες που θα ενώσει την Ελλάδα...» και τα ρέστα. Ο Κρητικός με τις μακεδονικές ρίζες ήταν ο Χρήστος Σαρτζετάκης.

Κυττάξτε τώρα την ιστορία του. Ο πατέρας του Χρ. Σαρτζετάκη ήταν χωροφύλακας/υπαξιωματικός ή, έστω, αξιωματικός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, από την Κρήτη φυσικά. Η μητέρα του (που περιγράφεται ως σιωπηλή, σεβάσμια γυναίκα στο Ζἠτα του Βασίλη Βασιλικού) ήταν από «χωριό της Φλώρινας». Ως εδώ καλά, καλώς πορευόμεθα, ο χωροφύλαξ από τη λεβεντογέννα Κρήτη ήρθε και παντρεύτηκε στην επίσης λεβεντογέννα Φλώρινα, και γενικώς σμίξανε οι λεβεντογέννες περιοχές της «αιωνίας Ελλάδος». Το θέμα όμως είναι γιατί ο εκ της λεβεντογέννας Κρήτης χωροφύλαξ να πάει να πάρει γυναίκα από τη Φλώρινα; Στην Κρήτη π.χ. δεν υπήρχανε λεβεντογεννημένες κοπέλλες, να πούμε; 

           Θα μου πει τώρα κάποιος επαΐων: Ναι, αλλά οι ντόπιες Μακεδόνισσες είναι πολύ χαριτωμένες κοπέλλες. Ε, αυτό είναι: εδώ ευρισκόμεθα. Πραγματικά, οι ντόπιες Σλαβομακεδόνισσες, σαν Σλάβες που είναι, ξανθές κ.λπ., είναι πραγματικά πολύ χαριτωμένες. Η μητέρα του Χρ. Σαρτζετάκη λοιπόν πράγματι ήταν χαρακτηριστικός τύπος σλαβομακεδόνισσας.

Το ερώτημα όμως παραμένει: Γιατί την παντρεύτηκε ο πατέρας του Χρήστου Σαρτζετάκη, ο εκ της λεβεντογέννας Κρήτης χωροφύλαξ; Εδώ, παλληκάρια μου, οι γνώμες διίστανται, που λέγανε και οι παλιότεροι. Η συνήθης εκδοχή έχει ως εξής. (Σας τη λέω, αν και όποιος λίγο καταλαβαίνει τι γίνεται στην Ελλάδα μπορεί να τη φανταστεί και μόνος του.) Κόρη μακεδονομάχου πιστού στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (το Οικουμενικό ντε, που δεν εκπροσωπεί τίποτα, αλλά το κρατάνε οι Τούρκοι, επειδή έτσι τους λένε οι Αμερικανοί, για να μη το πάρουνε οι Ρώσοι) καθώς ήταν η μητέρα του μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας μας, αγαπήθηκε από τον λεβεντογεννημένο Κρητικό χωροφύλακα, τον παντρεύτηκε και ιδού ο Χρήστος Σαρτζετάκης.

Υπάρχει όμως και άλλη εκδοχή: Οι Κρητικοί, οι οποίοι εκτενώς έδρασαν κατά τη διάρκεια του «Μακεδονικού Αγώνος»  (1904-1908), είχανε κάνει φοβερή σφαγή γυναικοπαίδων ειδικά στο χωριό της μητέρας του Σαρτζετάκη. (Καθόλου απίθανο, εάν αναλογιστεί κανείς τη δράση της Κρητικής Χωροφυλακής, στη Νότια Ελλάδα, κατά τα έτη 1917-1920.) Μιλάμε για σκηνές αδιανόητες ακόμη και κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας στον Μοριά και τα νησιά. Όπως λέγεται, ενέσκηψαν οι λεβεντογεννημένοι Κρητικοί στο σλαβομακεδονικό χωριό την ώρα που γινόταν γάμος και κατέσφαξαν περίπου τους πάντες που, μαζεμένοι σε ένα από τα σπίτια του χωριού γιορτάζανε τον γάμο. (Σύμφωνα με την παράδοση, μόνο ο γαμπρός σώθηκε, κοντούλης καθώς ήταν, επειδή τον έκρυψε η πόρτα, που ξαφνικά ανοίξανε οι Κρητικοί και αρχίσανε να σκοτώνουνε τους άοπλους άντρες και τα γυναικόπαιδα.) Ε, μετά, ο πατέρας του Χρ. Σαρτζετάκη, αφότου κατατάχτηκε στη Χωροφυλακή, ζήτησε να μετατεθεί στο χωριό της Μεγάλης Σφαγής και, για να «εξιλεωθεί» (αυτός ο ίδιος; η οικογένειά του; συνολικώς η λεβεντογέννα Κρήτη; ένας Θεός ξέρει!) παντρεύτηκε γυναίκα από το χωριό.

Εσείς, φίλοι και αναγνώστες του Θεόδοτου, μπορείτε να πιστέψετε όποια από τις δύο εκδοχές θέλετε. Εγώ πάντως, εδώ και καιρό εντρυφώντας στους διάφορους «ήρωες» που κατά φουρνιές, ιδίως από κατά τον 20ό αιώνα έχει βγάλει αυτός ο τόπος, σας δηλώνω ότι πιστεύω τη δεύτερη, δηλαδή εκείνη της Μεγάλης Σφαγής στο χωριό της Φλώρινας. Και ως ένδειξη (όχι απόδειξη βέβαια) θεωρώ το ότι ο κ. Σαρτζετάκης, όποτε γινόταν λόγος για την περίφημη ρήση του Ισοκράτη: Έλληνες καλούνται οι της παιδείας της ημετέρας μετέχοντες, αντιδρούσε ακαριαίως. Α, όλα κι όλα!  Οι Έλληνες είναι Φυλή, με αδιάσπαστη αιματική συνέχεια, και όχι καρπός/προϊόν Παιδείας. Και αυτός δηλαδή, στο πιο ευγενικό και ευπρεπές βέβαια, έλεγε ό,τι λένε οι Καραμανλήδες (απόγονοι Μακεδονομάχων και αυτοί ), οι κάθε λογής Βενιζέλοι (απόγονοι Αγωνιστών του... 1821),  οι Μινέικο (απόγονοι ηρώων των Βαλκανικών πολέμων)  και όλες οι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις που μας ρουφάν το αίμα: Κατευθείαν απόγονοι του Περικλή και βάλε... Άρα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο

* * *

Θα μου πείτε τώρα: Καλά, τι σχέση έχουν όλ’ αυτά με τον Σαμαρά και τη Μέρκελ; Ε, να σας πω. Λοιπόν, μετά από κάθε κρίσιμον καμπήν της Εθνικής μας Ιστορίας, ανευρίσκεται ένας λογοτέχνης που προωθεί στις «μάζες» την εκδοχή των γεγονότων που αρέσει στο καθεστώς. Δηλαδή: Πέφτει π.χ. το 1974 η «χούντα»; Πάπ! βρίσκεται ο Φρέντυ Γερμανός, που παίρνει συνεντεύξεις από τη μητέρα του Ανδρέα Παπανδρέου, τη Σοφία Μινέικο, και φτιάχνει τον θρύλο (δηλαδή μύθο) ότι ο Μινέικο, από οικογένεια της οποίας ο οικογενειακός τάφος είναι στο Βίλνιους της... Λιθουανίας, ήταν Πολωνός φιλέλλην που, το 1913,  παρέδωσε τα Γιάννενα στον Ελληνικό Στρατό. (Ακριβώς το αντίθετο έγινε βέβαια.) Έχουμε τα γεγονότα των ετών 1941-1944 στην Αθήνα; Παπ! επέρχεται ο Δημήτριος Ψαθάς και δίδει λογοτεχνικώς την επίσημη εκδοχή. Έχουμε την ελληνογερμανική σύγκρουση του 1941 στο Ρούπελ; Παπ! επέρχεται ο Ζαλοκώστας και επίσης δίνει την επίσημη εκδοχή. Έχουμε το 1821; Παπ! εμφανίζεται ο Σπύρος Μελάς και επίσης δίνει την επίσημη εκδοχή.

        

       Προσέξτε όμως!  Όλα αυτά καθόλου δεν σημαίνουν ότι ο Γερμανός, ο Μελάς, ο Ζαλοκώστας, ο Ψαθάς και όλοι οι άλλοι που κάνανε αυτήν τη δουλειά ήταν λογοτεχνικώς αμελητέες ποσότητες. Ακριβώς το αντίθετο! Υπήρξαν σπουδαίοι λογοτέχνες οι οποίοι, κάποια στιγμή, δέχτηκαν, για διάφορους λόγους, να μπουν στην υπηρεσία του καθεστώτος –ή μάλλον της αθέατης κυβέρνησης αυτού του τόπου-  και ανέλαβαν να «φρονηματίσουν» τις επόμενες γενεές.

Πηνελόπη Δέλτα

       

       Κορυφαία σε αυτήν την σειρά των μεγάλων λογοτεχνών που είχαν θελήσει ή, έστω, αναλάβει να δώσουν την επίσημη εκδοχή υπήρξε η Πηνελόπη Δέλτα, γιαγιά του Αντώνη Σαμαρά. Το λογοτεχνικό της ταλέντο υπήρξε αναμφισβήτητο. Η ιστορία όμως του «Μακεδονικού Αγώνα»  που ανέλαβε να μας παρουσιάσει υπήρξε πλήρως αντεστραμμένη: Τα πράγματα γίνανε  όπως τα είπε αλλά αυτοί που, στα Μυστικά του Βάλτου π.χ., παρουσιάζονται ως θύματα στην πραγματικότητα είναι οι θύτες. Κάποιος, κάποτε, εδώ στην Ελλάδα είχε πει ότι πρέπει κανείς να λέει όχι «Μακεδονικός» μα «Αντιμακεδονικός Αγών».

          Δυστυχώς, παλληκάρια μου, πιστεύω πως έχει δίκιο.

*  *   *

Οι Μπενάκηδες –και ιδίως αυτοί που πλαισιώσανε τον Ελευθέριο Βενιζέλο- ήταν οικογένεια ιουδαϊκής καταγωγής, όπως και πολλές άλλες, από τις ισχυρές και πλούσιες στην Ελλάδα.  Η Πηνελόπη Δέλτα, κόρη του Εμμανουήλ Μπενάκη, σπόνσορα γενικώς του κόμματος των Φιλελευθέρων και προσωπικώς του Ελευθέριου Βενιζέλου, ήτανε άθεη. Το βιβλιαράκι της Η ζωή του Χριστού το είχε γράψει για να εξευμενίσει τη μητέρα της, που την ήθελε «πιστόν τέκνον» της (Αγιωτάτης, ως γνωστόν)  Εκκλησίας μας. Είχε μια θυελλώδη ερωτική σχέση με τον Ίωνα Δραγούμη και λέγεται πως για αυτό ο ίδιος ο Εμμανουήλ Μπενάκης μεθόδευσε τη θανατική εκτέλεση του Δραγούμη το 1920 από τις βενιζελικές συμμορίες που τότε λυμαίνονταν ιδίως την Αθήνα. Όπως ήδη έχει γραφεί στον Θεόδοτο, αυτοκτόνησε το 1941 και, όσον αφορά την ταφή της, δεν ήθελε παπά. Η Εκκλησία όμως του φιλοχρίστου Γένους των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών δεν ήταν δυνατόν να αφήσει να πάει έτσι, αλειτούργητη κοτζάμ Μπενάκη. Έτσι πήγε και έκανε την κηδεία της αυτοπροσώπως ο τότε Μακαριώτατος Μητροπολίτης Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

          Ο Αντώνης Σαμαράς, γιος γνωστού γιατρού που δρούσε κυρίως στην Αθήνα, λέγεται ότι έφυγε στις Η.Π.Α., για να σπουδάσει Ιατρική. Εκεί όμως τον πλησιάσανε ομογενείς (σαν κι αυτούς, να πούμε, που τώρα ισχυρίζονται πως πουλάνε αέρα κοπανιστό στα Αμερικανάκια) και του δώσανε τη δυνατότητα να ασχοληθεί με την πολιτική. Έτσι, αντί για Ιατρική, «σπούδασε Κοινωνιολογία» στο Χάρβαρντ, με συμφοιτητή του τον Γιωργάκη Παπανδρέου: Μένανε μάλιστα στο ίδιο δωμάτιο, αλλά αυτό αποκαλύφθηκε μόνο πρόσφατα. 

 Μέντορας τού Σαμαρά στην Αθήνα υπήρξε ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας. (Θα γράψουμε γι’αυτόν άλλη φορά.) Ο Αβέρωφ-Τοσίτσας, Βλάχος από το Μέτσοβο, υπήρξε στέλεχος του κεντρώου χώρου, μέχρις ότου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έγινε, το 1955, πρωθυπουργός, οπότε τον προσέγγισε (όπως π.χ. ο Τρότσκυ τον Λένιν, να πούμε) και έκτοτε έγινε «στενός συνεργάτης»  του, με ειδικότητα τα Εξωτερικά και τις Ἐνοπλες Δυνάμεις. Εάν ο Σαμαράς δεν είχε προσελκύσει την αντιπάθεια της οικογένειας Μητσοτάκη, θα είχε γίνει πολύ προ πολλού πρωθυπουργός. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όμως έχει δική του άποψη σε πάρα πολλά θέματα – ιδίως αυτά που αφορούν τον ίδιο, προσωπικώς, και τα νεότερα μέλη της οικογένειάς του. ¨Εφερε π.χ. με τη βοήθεια των κκ. Κ.Σβολόπουλου και Ευ. Κωφού τον Θοδωρή Κουλουμπή στην Ελλάδα και έστησε το ΕΛΙΑΜΕΠ,  αλλά δεν ήταν διατεθειμένος να αφήσει τον Σαμαρά -και τον κάθε Σαμαρά- να ανακόψει το μέλλον της κόρης του.

Η Μέρκελ σε νεαρή ηλικία ως στέλεχος του ΚΚΑΓ

           Για τη Μέρκελ, πάλι, τα έχουμε γράψει και ξαναγράψει στον Θεόδοτο (νομίζω ο κ. Α. Γιαννάς). Είναι κόρη Ιουδαίου, που δήλωσε Λουθηρανός, έγινε... πάστορας και μετά διέφυγε (εδώ είναι το καταπληκτικό) όχι από την Ανατολική Γερμανία στη Δυτική μα το ανάποδο, από τη Δυτική στην Ανατολική. Το όνομα «Μέρκελ» δεν είναι το δικό της αλλά κάποιου με τον οποίο είχε παντρευτεί και μετά τον χώρισε αλλά κράτησε το όνομα. Μετά σταδιοδρόμησε στην Κομμουνιστική νεολαία, στον μηχανισμό του Κομμουνιστικού κόμματος (στην Αγκιτπροπ συγκεκριμένα) και μετά την ενοποίηση της Γερμανίας μπήκε, χάρη στον Χέλμουτ Κολ, στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα. (Παντού και πάντοτε οι Ιουδαίοι επιδιώκουνε να ελέγχουν τη Δεξιά, διότι την Αριστερά ούτως ή άλλως την έχουνε στο χέρι.) Τώρα έρχεται εδώ, για να συνεννοηθεί με τον άλλο κρύπτο, τον Σαμαρά. Τι θα βγει από τη συνάντηση και τις συνεννοήσεις αυτές; Τίποτα, απολύτως τίποτα το καλό για τον Ελληνικό Λαό. Και τούτο, διότι όπως είχε γράψει ο Ερνέστος Ρενάν

Οπουδήποτε επικρατεί ο Ιουδαίος ο άλλος δεν μπορεί να ζήσει.

Όλα τ’άλλα δεν είναι παρά για τους αφελείς -  και τους εκ πεποιθήσεως δημοκράτες.

*  * *

Λίγα, πολύ λίγα μένουνε, για να συμπληρωθεί το παζλ, παλληκάρια μου. Ξέρετε τι παίζετε σήμερα στην Ευρώπη μας; Το εξής. Οι Ιουδαίοι της Αμερικής, αυτοί που τυπώνουνε τα δολλάρια ντε!, λένε στους ευρωπαϊκούς λαούς: Εμείς θα σας δώσουμε την ευκαιρία να επιτύχετα ό,τι αιώνες προσπαθούσατε και θέλατε, αλλά χωρίς να το κατορθώσετε. Θα έχετε όμως αρχηγό τον Ιουδαίο που σας υποδείξουμε εμείς.

        

          Τι θέλανε οι Γερμανοί; Την κυριαρχία στην Ευρώπη. Την έχουνε – αλλά με τη Μέρκελ ακλόνητη στο πρωθυπουργικό αξίωμα. Τι θέλανε οι Γάλλοι; Να τους υπολογίζουνε. Εντάξει, αλλά θα έχουνε Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Σαρκοζύ πρώτα και τον Ολλάντ (επίσης Ιουδαίο) τώρα. Τι θέλουνε οι Άγγλοι; Όχι πολλά-πολλά με την ηπειρωτική Ευρώπη. Ουδέν πρόβλημα, μόνο που θα έχουνε τον Κάμερον, όχι κρυπτοϊουδαίο αλλά φανερό Ιουδαίο. Τι θέλουνε οι Ρώσοι; Να ξαναφτιάξουνε την αυτοκρατορία τους που διέλυσε ο Γέλτσιν και ο Γκορμπατσώφ. Εντάξει, αλλά ο Πούτιν θα υπολογίζει τον Μεντβέντιεφ (καθαρό Ιουδαίο) και θα κάνει ό,τι του λέει (ο Μεντβέντιεφ στον Πούτιν και όχι το αντίστροφο).

        

           Και για να έρθουμε και στα δικά μας. Τι φοβούνται οι Έλληνες; Τους Τούρκους! No problem από εδώ και στο εξής. Μόνο που θα μας προστατεύει το Ισραήλ.

             Καταλάβατε πώς παίζεται το παιγνίδι;